Από τον κ. Δημ. Φρ. Κώστογλου λάβαμε και δημοσιεύουμε την εξής επιστολή:
Αγαπητέ κ. Δ/ντα,
από τα άγρια χαράματα ώς αργά το βράδυ, με κρύο ή ζέστη, εξυπηρετούν πελάτες σ’ όλη την πόλη…
Πρόκειται για τα παιδιά (ντελίβερι), που για μας τους ανίδεους είναι μέρος του εργασιακού συστήματος!
Οι σκληρά εργαζόμενοι νέοι με τα μηχανάκια προσπαθούν να ζήσουν σ’ αντίξοες συνθήκες, χειμώνα – καλοκαίρι, για ένα αξιοπρεπές μεροκάματο, με αρκετούς κινδύνους γύρω τους… (COVID – βροχές – χιόνια – λιοπύρι).
Αξιέπαινα παιδιά, αξιέπαινοι γονείς που μεγάλωσαν τέτοια παιδιά, φωτεινά, χωρίς «σκιές» και παραβατικότητες.
Αυτή τη δύσκολη εποχή, είναι ίσως οι πιο αγαπητοί εργαζόμενοι στην επικράτεια!
Τα ίδια ισχύουν και για τους πολύπαθους σεκιουριτάδες, που βρέξει – χιονίσει, φυλάνε εργοστάσια, εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, σχολεία, πάρκα, σπίτια… συντηρώντας γονείς ίσως και αδέλφια!
Δυστυχώς, γι’ αυτά τα παιδιά, δεν ασχολείται κανείς! Κι όμως είναι παιδιά μας, είναι δίπλα μας, είναι μέρος της κοινωνίας μας! Αξίζουν νομίζω ένα χαμόγελο, μια ζεστή καλημέρα, στην καταχνιά που ζούμε.
