Του Γιάννη Γεωργούδη, δασκάλου Ειδικής Αγωγής
Η μακραίωνη ιστορία μας είναι γεμάτη από αγώνες, θυσίες, κατακτήσεις, καταστροφές, ολοκαυτώματα, ήρωες και προδότες. Κάθε χρονική περίοδος μέσα στην αιωνιότητα έχει και τους δικούς της ήρωες. Ήρωας, είναι αυτός που εκτελεί μία ασυνήθιστη και αξιέπαινη πράξη, όταν ο μέσος όρος των ανθρώπων την θεωρεί αν όχι ακατόρθωτη, τουλάχιστο πολύ πολύ δύσκολη.
Τα χαρακτηριστικά που έχει ένας ήρωας είναι το πλεόνασμα της θέλησης και του θάρρους, η αυτοθυσία του και η αφιέρωση της ζωής του στο ιδανικό που συνειδητά έχει χαράξει στην ζωή του και υπηρετεί. Οι συνήθεις ήρωες είναι γνωστοί σε όλους, διότι αποκτούν μεγάλη δημοσιότητα από τα μικρόφωνα και τις κάμερες. Όμως υπάρχουν και αφανείς ήρωες, που δεν τους γνωρίζει κανείς μας, αν και ζούνε δίπλα μας. Πρέπει να ανοίξουμε διάπλατα τα μάτια και να ενεργοποιήσουμε όλα τα εγκεφαλικά μας αισθητήρια για να τους διακρίνουμε. Αυτό είναι πολύ δύσκολο, διότι είναι άνθρωποι απλοί, ταπεινοί, αθόρυβοι και βρίσκονται πάντα στη σκιά των γεγονότων και της δημοσιότητας. Είναι άνθρωποι αυθεντικοί, ουσιαστικοί, δίχως πολλά λόγια και δήθεν κι εργάζονται δίχως να διεκδικούν ανταμοιβή και κοινωνική καταξίωση. Χαίρονται και εργάζονται με την καρδιά τους γι’ αυτό που προσφέρουν, διότι ζούνε μέσα από την προσφορά τους. Κι αυτό είναι το μεγαλείο στην όλη υπόθεση. Αυτό είναι που τους κάνει να ξεχωρίζουν, που τους κάνει πιο φωτεινούς, που τους κάνει πραγματικούς εκπροσώπους του ανθρώπινου είδους, πραγματικούς Ανθρώπους.
Μήπως δεν είναι ήρωας ο πατέρας ή η μάνα βιοπαλαιστής μιας μονογονεϊκής οικογένειας, που με αυτοθυσία κάνει την νύχτα μέρα για να εργάζεται σε δύο και τρεις δουλειές, ώστε να εξασφαλίζει τίμια τον επιούσιο και τα βασικά έξοδα των παιδιών τους;
Μήπως δεν είναι ήρωες οι γονείς που έχουν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, λόγω του ότι ο Θεός τους επέλεξε για την προθυμία τους ανάμεσα σε πολλούς άλλους, προσθέτοντάς τους μία ακόμη αποστολή στην ζωή τους; Είναι αυτοί που έχουν επιστρατεύσει και αφιερώσει την ζωή τους σ’ αυτή τους την αποστολή. Είναι αυτοί που καθημερινά και ανελλιπώς προσφέρουν τα πάντα στο παιδί τους, ώστε να μην υστερεί σε τίποτα από τα άλλα παιδιά. Είναι αυτοί που δεν στέλνουν το παιδί τους σε ίδρυμα για να το «ξεφορτωθούν», αλλά είναι ευτυχισμένοι που είναι μαζί τους, ως ζωτικό μέλος της οικογένειάς τους. Πόσα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν βρίσκονται εγκαταλελειμμένα σε μακρινά και ξεχασμένα ιδρύματα, επειδή οι γονείς τους δεν αντέχουν το κοινωνικό στίγμα της άμυαλης, άσπονδης και ρατσιστικής κοινωνίας μας;
Μήπως δεν είναι ήρωας ο σπουδαστής που μετά το σχολείο ή το πανεπιστήμιο στο οποίο φοιτά, εργάζεται για να συντηρήσει τόσο τον εαυτό του, όσο και τους αδύνατους οικονομικά γονιούς του; Είναι ο σπουδαστής που ενώ οι φίλοι του και συμφοιτητές του απολαμβάνουν χαλαρά και ανέμελα το καφεδάκι και το ποτό με χρήματα του μπαμπά τους, αυτός εργάζεται σκληρά και τις περισσότερες φορές κάτω από πολύ δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες.
Μήπως δεν είναι ήρωας το παιδί που συνειδητά φροντίζει τους άρρωστους υπερήλικες γονείς του; Δεν τους στέλνει σε ίδρυμα ή γηροκομείο για να τους ξεφορτωθεί, διότι με σύνεση και ενσυναίσθηση βάζει τον εαυτό του στην θέση τους, γνωρίζοντας ότι και ο ίδιος δε θα το ήθελε. Πόσοι γονείς εγκαταλείπονται από τα παιδιά τους, τα οποία τους πέταξαν κυριολεκτικά στο δρόμο ή σε κάποιο ίδρυμα και αδιαφορούν γι’ αυτούς; Φεύγοντας οι γονείς από την ζωή, παίρνουν μαζί τους την πίκρα και το παράπονο από την αδιαφορία και αχαριστία των παιδιών τους.
Αυτά είναι ελάχιστα από τα αμέτρητα παραδείγματα που υπάρχουν μέσα στην ζωή μας. Τα άτομα αυτά αποτελούν τα πιο φωτεινά παραδείγματα προσφοράς, υπομονής, σύνεσης, αγάπης και θυσίας για όλους μας. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες της ζωής.
