Επεξεργασία: Βασίλης Ντακούμης, Δρ. Κοινωνιολόγος, Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης Βόλου»
Αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι η πόλη μας, όπως και η ελληνική κοινωνία, αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα που αφορούν την υγεία (κορονοϊός Covid-19), την εκπαίδευση και την οικονομία. Συγκλονίζονται κοινωνικά θεμέλια και κανείς δεν δικαιούται να σιωπά.
Θέσαμε επανειλημμένα στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου τα ζητήματα αυτά, ζητώντας από τη δημοτική αρχή να πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες ενίσχυσης, για παράδειγμα, του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου με στελεχιακό δυναμικό, ή και των σχολικών μονάδων της πόλης μας με εκπαιδευτικούς. Η στάση της δημοτικής αρχής ήταν περιπαικτική. Λοιδόρησε την ανάγκη διεκδίκησης και αγώνα για να δρομολογηθούν λύσεις σε σοβαρά και επείγοντα προβλήματα του λαού του Βόλου, με το ψευδοεπιχείρημα ότι για τα ζητήματα αυτά αποφασίζει η κυβέρνηση και όχι ο Δήμος. Επιφύλαξε έτσι για τον εαυτό της τον ρόλο του κομπάρσου σε όσα σοβαρά και ουσιώδη διαδραματίζονται στην τοπική κοινωνία.
Ζούμε σε μία εποχή που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα βιώνουν μια άγρια αντιλαϊκή – αντεργατική επέλαση. Βασική αναγκαιότητα που επιχειρείται να ικανοποιηθεί, είναι η πλήρης προσαρμογή των δομών του αστικού κράτους στην Ελλάδα στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου για τη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κεντρικός στόχος αυτής της πολιτικοδιοικητικής προσαρμογής ήταν και παραμένει η ενίσχυση των μηχανισμών εξουσίας της κεντρικής διοίκησης, ώστε να έχουν επιτελικό και ελεγκτικό ρόλο για τον πιο αποτελεσματικό καθορισμό της δράσης, του ρόλου και των κανόνων λειτουργίας των περιφερειακών και τοπικών κρίκων ενός, όσο πιο πολύ γίνεται ενιαίου, κρατικού μηχανισμού.
Το κεντρικό ιδεολόγημα και δόγμα που καθοδηγεί την πολιτική της κυβέρνησης και της δημοτικής αρχής, είναι: «όλα στους ιδιώτες». Το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του, ταυτίζονται πλήρως με τα ιδιωτικά συμφέροντα, στραγγαλίζοντας οικονομικά τους τοπικούς μηχανισμούς διοίκησης, με αποτέλεσμα ο εργαζόμενος λαός να βιώνει ταυτόχρονα, τόσο τις συνέπειες της κρίσης, όσο και την έλλειψη υπηρεσιών που δικαιούται και οι Δήμοι είναι υποχρεωμένοι να του παρέχουν.
Ανεργία, φτώχεια, χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ελλιπής παροχή υπηρεσιών παιδείας, υγείας και πρόνοιας, ναρκωτικά, ανύπαρκτα έργα υποδομής και ανάπτυξης, σκληρή καπιταλιστική επίθεση στα κυρίαρχα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών, μειωμένες –ποσοτικά και ποιοτικά- δημοτικές υπηρεσίες, συνθέτουν ένα ενιαίο σύνολο προβλημάτων με κοινές ρίζες, που καθορίζει δραματικά την καθημερινότητα του λαού.
Κοινές είναι λοιπόν οι ρίζες της πολιτικής τόσο της κυβέρνησης, όσο και της δημοτικής αρχής. Γι’ αυτό άλλωστε και ταυτίζονται.
Ο μόνος που μπορεί να παρεμποδίσει της υλοποίηση αυτής της κυρίαρχης πολιτικής είναι ο λαός και το κίνημά του. Κανένας άλλος. Αρκεί βέβαια να υπάρχει μια συγκεκριμένη προϋπόθεση: Ότι ο λαός βγάζει πολιτικά συμπεράσματα για όλα αυτά τα χρόνια και τη δική του συνολική πορεία και να διεκδικήσει μια άλλη πορεία ανάπτυξης.
Η ανάπτυξη του τόπου δεν γίνεται με ρητορικά σχήματα, αοριστολογίες και ευχές. Ανάπτυξη με ανεργία, λιτότητα, φτώχεια και οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, δεν μπορεί να γίνει.
Η ανάπτυξη δεν σχετίζεται αριθμούς και δείκτες. Έχει ευρύτερο χαρακτήρα, είναι πρώτα απ’ όλα οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική και αφορά κάθε πτυχή της ζωής του σημερινού ανθρώπου: Τις συνθήκες δουλειάς, τις συνθήκες κατοικίας, το φυσικό περιβάλλον, τον πολιτισμό και τη διασκέδαση. Ανάπτυξη σημαίνει μεγαλύτερο εισόδημα, σημαίνει περισσότερος ελεύθερος χρόνος.
Η ανάπτυξη πρέπει να εξυπηρετεί πριν απ’ όλα τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες του, αλλά και την ουσιαστική ανάπτυξη του τόπου. Μια τέτοια ανάπτυξη, με τις παρούσες πολιτικοοικονομικές συνθήκες, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Απαιτούνται βαθύτερες, ριζικές αλλαγές, κοινωνικές και πολιτικές. Γι’ αυτό είναι ανάγκη οι εργαζόμενοι, ο λαός, μαζί με αιρετούς που αντιστέκονται, να συγκροτήσουν λαϊκή συμμαχία, να διεκδικήσουν μια άλλη πολιτική και μια άλλη εξουσία.
