Της Ελενας Αντωνοπούλου
Η εκρηκτική κατάσταση, που διαμορφώνεται στη Λέσβο, φανερώνει με δραματικό τρόπο ότι η κρίση, την οποία καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα μας, είναι πολυδιάστατη και απαιτεί συνεχή εγρήγορση και δράση.
Κατά την επίσημη κυβερνητική εκδοχή, όπως ακούσαμε τον κ. Πέτσα, οι φωτιές στον καταυλισμό της Μόριας μπήκαν από τους ίδιους τους μετανάστες. Αφορμή ήταν ο εντοπισμός 35 ατόμων θετικών στον κορονοϊό, στους οποίους ανακοινώθηκε ότι πρέπει να τεθούν σε καραντίνα, στη συνέχεια να μεταφερθούν σε άλλο σημείο και να ιχνηλατηθούν οι επαφές τους.
Ο κ. Πέτσας μάλιστα μίλησε και για το ενδεχόμενο προβοκάτσιας, δηλαδή η φωτιά να υποκινήθηκε από εξωγενείς παράγοντες, κάτι το οποίο, όπως είπε, θα διερευνηθεί.
Το περιστατικό δείχνει ότι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα είναι πολύ διαφορετική από τις άλλες χώρες. Πολλά και σοβαρά μέτωπα είναι αυτά που αντιμετωπίζουμε και ο συνδυασμός πανδημίας, τουρκικής απειλής, οικονομικής κρίσης και μεταναστευτικού, πραγματικά διαμορφώνει συνθήκες εκτάκτου ανάγκης.
Υπό αυτές τις συνθήκες, σε όλα τα πεδία απαιτείται προσοχή και ενέργειες πρόληψης και αποτροπής επόμενων επεισοδίων ή φάσεων της κρίσης. Είμαι σίγουρη ότι από τη σημερινή κυβέρνηση θα αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά. Αλλωστε πολλά ήδη αντιμετωπίζονται.
Η αναζήτησή των θετικών στον ιό, μέσα στους χιλιάδες πρόσφυγες που περιφέρονται πλέον στο νησί, μοιάζει με έργο τιτάνιο και μακάρι να στεφθεί με επιτυχία.
Και έρχομαι στο καυτό ζήτημα. Το προσφυγικό είναι ως γνωστόν μία από τις «μαύρες τρύπες» της Ευρώπης και ένα πεδίο στο οποίο ο Ερντογάν ασκεί τον παράλληλο, ξεδιάντροπο εκβιασμό του, προς την Ελλάδα και τη Δύση. Δεν είναι γνωστό αν οι «εξωγενείς παράγοντες» είναι και τούρκικος δάκτυλος, πάντως η προσοχή όλων πρέπει να στραφεί και προς αυτήν την πλευρά και σίγουρα θα γίνει.
Με λίγα λόγια, η φωτιά στη Μόρια ήλθε για να θυμίσει ότι οι απειλές για την Ελλάδα είναι πολλές, μάλλον περισσότερες από ό,τι ορισμένοι νομίζουν.
Αυτό πρέπει να γίνει συνείδηση και να κινητοποιήσει τους πάντες. Εγκαίρως και όχι εκ των υστέρων.
Το δράμα που βιώνουν όμως τόσες ανθρώπινες ψυχές δεν χωράει σε κλισέ. Βεβαίως υπάρχουν και αυτοί που δημιουργούν φασαρίες και δεν σέβονται τη χώρα που τους φιλοξενεί. Από την άλλη είναι πολύ σοβαρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής. Έχει αλλάξει όλη η ζωή τους. Ο ανθρώπινος πόνος όμως δεν απαλύνεται με λόγια.
Η Ευρώπη πρέπει να δώσει λύσεις «εδώ και τώρα». Η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Συνιστά όνειδος για τον «πολιτισμένο» κόσμο μας.
Εφτασε πλέον η ώρα για να δοθούν πειστικές και βιώσιμες λύσεις και όχι για αδιέξοδη προσπάθεια αναζήτησης ευθυνών. Οι ευθύνες είναι διαχρονικές.
Σε ρεπορτάζ στη γερμανική τηλεόραση ρώτησαν κάποιους από όλους αυτούς που αναζητούν μια καλύτερη ζωή γιατί δεν πηγαίνουν πχ στη Σαουδική Αραβία ή σε αλλά αραβικά κράτη, που είναι και μουσουλμάνοι. Είχαν απαντήσει λοιπόν ότι εκεί είναι πολύ αυστηρός ο νόμος της σαρίας και δεν θέλουν να ζήσουν εκεί, θέλουν να πάνε στη Βόρεια Ευρώπη κυρίως.
Είναι πολύ λίγες αυτές οι γραμμές για να αναπτύξω ένα τόσο μεγάλο ζήτημα. Αλλωστε έχω γράψει πολλά στο παρελθόν για αυτό. Η άποψή μου είναι όμως ότι η Ευρώπη οφείλει απέναντι στην ιστορία της να κινητοποιηθεί άμεσα και να αποδείξει έμπρακτα την πίστη της στις αξίες του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι κυρίως ευρωπαϊκό και έχουμε μέχρι σήμερα σηκώσει μεγάλο βάρος.
