Πριν λίγες ημέρες έφυγε από κοντά μας ο Αλέκος Τσιμπρίδης, δραστήριο και ενεργό μέλος του αριστερού κινήματος. Γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου του 1941 και ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας Τσιμπρίδη. Εργάστηκε ως τεχνίτης ηλεκτρολόγος και είναι γνωστός για την δραστήρια διαδρομή του στον ΣΥΡΙΖΑ Βόλου.
Προερχόμενος από προσφυγική οικογένεια, με γονείς τον Μόσχο και την Σουλτάνα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή του Παλαιού Λιμεναρχείου Βόλου με αριστερές καταβολές. Σε ηλικία 3 ετών έμεινε ορφανός από πατέρα, καθώς τα ΕΑΣΑΔ τον δολοφόνησαν. Φοίτησε σε νυχτερινό σχολείο γιατί από παιδική ηλικία άρχισε να εργάζεται για να βοηθήσει την οικογένεια του. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τους αγώνες για δημοκρατία και την ειρήνη και ήταν μέλος τόσο της Νεολαίας ΕΔΑ, όσο και της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Σε ηλικία 27 ετών και ενώ εργαζόταν στην καπνοβιομηχανία Ματσάγγου, συνελήφθη και εξορίστηκε στην Γυάρο με χιλιάδες Έλληνες δημοκράτες και αριστερούς.
Ήταν Απρίλης του 1967 ξημερώματα Παρασκευής όταν έγινε το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών , Πάσχα, που για χιλιάδες ελληνικά σπίτια η Ανάσταση δεν ήρθε. Στο κύτος του πλοίου όλοι χύμα, άνδρες και γυναίκες που είχαν συλληφθεί από τις πρώτες κιόλας ώρες της δικτατορίας προερχόμενοι από όλη την Ελλάδα, άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους ταξίδευαν χωρίς να ξέρουν τον προορισμό. Θα μοιράζονταν όλοι την ίδια ζωή, όποια ζωή, ή τον ίδιο θάνατο. Γυάρος, ο τόπος που με φρίκη ακουγόταν έμελλε τελικά να είναι η εξορία που θα στιγμάτιζε τον Αλέκο τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Η εξορία του κράτησε 6 μήνες, ένα ατύχημα και οι δύσκολες συνθήκες διαβίωσης δημιούργησαν προβλήματα υγείας που τον ταλαιπώρησαν μέχρι και τον θάνατό του.
Η χούντα πέρασε, όμως ο Αλέκος δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για τα ιδανικά και την δημοκρατία μέσα από την διόπτρα της αριστεράς. Αξίες που δεν απαρνήθηκε ποτέ, σε όλη τη ζωή του παρέμεινε μαχητής στην υπόθεση της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού και ένθερμος υποστηρικτής του κυβερνητικού εγχειρήματος της Αριστεράς. Ενεργό μέλος της ανανεωτικής αριστεράς,του ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ πρωτοπόρος στις πορείες και τις κινητοποιήσεις.
Ο Αλέκος Τσιμπρίδης το 1977 συνέδεσε την ζωή του με την νεαρή τότε Φωτεινή Καραβάρακαι ακολούθησαν την διαδρομή της κοινής τους ζωής παρόντες συνεχώς στον θεσμό της οικογένειας , στην πρόοδο και στην κοινωνικοπολιτική δράση πάντοτε μέσα σε ένα πλαίσιο αξιακών δεσμεύσεων. Αυτή την διαδρομή ζωής ο καθένας την σφράγισε με την διαφορετική του προσωπικότητα είτε στην οικογένεια είτε στην κοινωνική και πολιτική δράση είτε στην εργατική έκφραση.
Μειλίχιος, σεμνός, έχοντας μια καλή κουβέντα για όλουςεργάστηκε σκληρά και πίστεψε σε αξίες που δεν τις εγκατέλειψε ποτέ μέχρι το τέλος. Τα προβλήματα υγείας όμως, που ξεκίνησαν από την εξορία, τον ταλαιπώρησαν μέχρι το τέλος. Η καρδιά του δεν άντεξε και έφυγε. Οι συγγενείς του εναποθέτουν στις λίγες αυτές γραμμές την ευχαριστιακή τους ενθύμηση και την ευχή για ένα φωτεινό ταξίδι. Από καρδιάς ένα βαθύ χαιρετισμό στην γυναίκα της ζωής του Φωτεινή, στα τόσο αγαπημένα του παιδιά Μόσχο και Ευθύμη, καθώς και στα εγγόνια του Αλέξανδρο και Άρτεμις.
Εκ μέρους των πολλών
Διά χειρός Μαρίας-Λεμονιάς Γκαβίδου
