Της Άννας Εμμανουήλ, μαθήτριας Γ΄Λυκείου
Είναι γεγονός ότι η επέλαση της επιδημία του COVID-19 στο φάσμα της σύγχρονης πραγματικότητας, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το μοτίβο της καθημερινότητας των σύγχρονων ανθρωπίνων σχέσεων, έχοντας ως εύλογο απότοκο την προσαρμογή του ατόμου σε μία νέα κοινωνική διάσταση. Ως εκ τούτου, αυτή πρωτόγνωρη, αλλά και αδυσώπητη εξέλιξη αφενός ανέτρεψε όλες τις ισορροπίες και τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας, αφετέρου απάλλαξε προσωρινά την προσήλωση του ατόμου από τους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας και από τις νέες επικείμενες αντιφάσεις της ζωής του, στις οποίες περιέρχεται να ανταπεξέλθει.
Ειδικότερα, έχει καταστεί σαφές ότι η διείσδυση της επιδημία του COVID-19 επέφερε σημαντικές ανακατατάξεις στο στίβο της καθημερινότητας του ατόμου, εκ των οποίων οι περισσότερες θεωρούνται αρνητικές, συγχρόνως όμως επέτρεψαν στο ίδιο το άτομονα αποδεσμευθεί, για ένα σύντομο διάστημα, από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα του «σήμερα». Πιο αναλυτικά, ο σύγχρονος άνθρωπος, ο οποίος διέπεται μεταξύ άλλων, από έντονη ανταγωνιστικότητα και αδιαλλακτικότητα σε σχέση με τους συνανθρώπους του, κάτι το οποίο εντείνεται με την πάροδο του χρόνου, με την εισχώρηση της επιδημίας και την επιβολή περιοριστικών μέτρων από μέρους των ειδικών, μπόρεσε να προβεί σε μια γόνιμη ενδοσκόπηση και εξισορρόπηση των αρνητικών προσδιορισμών που προαναφέρθηκαν. Δηλαδή, μπόρεσε να διαγνώσει τις ανάγκες του, να αντισταθμίσει τις παρορμήσεις του που τον συντείνουν ακόμα και στην εκδήλωση αντικοινωνικών επιδόσεων, όπως μεταξύ άλλων η ασύστολη ιδιοτέλεια και η χρήση κάθε μέσου για την επίτευξη προσωπικών συμφερόντων, η αδιάλειπτη κτητικότητα και η αμείλικτη στάση, στο πλαίσιο των ανθρωπίνων σχέσεων με μοναδικό στόχο τη χρησιμοθηρία αλλά και την δυνατότητα να χαλιναγωγήσει τις συναισθηματικές του τάσεις , ώστε να τιθασευτεί το πάθος από το λόγο.
Με άλλα λόγια, η σύγχρονη πραγματικότητα που προσιδιάζει στην πλατωνική θεωρία του σπηλαίου, όπου οι πλατωνικοί δεσμώτες, δέσμιοι των παθών τους, των προκαταλήψεων τους και των ψευδαισθήσεών τους, όπως ακριβώς οι σύγχρονοι πολίτες, καλούνται για μια στιγμή να απαλλαχτούν από τις αλυσίδες τους, αφήνοντας πίσω τους τον σκιώδη κόσμο, ώστε να πορευτούν υπό το φώς της λογικής διεργασίας, να εστιάσουν στις ουσιώδεις ανθρώπινες σχέσεις και στην αξία της αληθινής ζωής. Αυτή λοιπόν η εξέλιξη στάθηκε ως αφορμή για την ανέλιξη του ατόμου ως προσωπικότητα με αποτέλεσμα να αποφορτίζεται από τα μεταβαλλόμενα αρνητικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν την παγκόσμια κοινότητα.
Επιπλέον, ο COVID-19 μπόρεσε να εκτοπίσει ως ένα βαθμό την ταχύτητα και την διαρκή αναμονή, οι οποίες τελικά μετουσιώθηκαν σε μια βραδύρυθμη πραγματικότητα, απαλλάσσοντας το άτομο από το άγχος, την πίεση και την επιθυμία του να υπερβεί τα όρια των δυνατοτήτων του με στόχο την κατοχή των πρόσκαιρων υλικών αγαθών και της πλεονεξίας παραμελώντας άλλα πιο ουσιαστικά όπως η πνευματική καλλιέργεια, η αυτογνωσία και η ψυχική αναδιάρθρωση τα οποία σε αυτή την περίπτωση μπορούσαν να επιμεληθούν.
Επιπροσθέτως, απέκτησε τη δυνατότητα να επικεντρωθεί περισσότερο στον οικογενειακό ιστό, ο οποίος στη σύγχρονη εποχή επιδέχεται αντιφάσεις και υπόκεινται σε προβλήματα.
Ακριβέστερα, καλλιεργήθηκε η ουσιαστική επαφή των μελών του οικογενειακού περιβάλλοντος, εξοβελίζοντας έτσι την απρόσωπη επικοινωνία που κυριαρχούσε μέχρι πρόσφατα. Έτσι, δημιουργήθηκαν ισχυροί δεσμοί που επέτρεψαν την ανάδυση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης. Συνεπώς, ο αυτοπεριορισμός και η διακοπή των επαφών με επιμέρους πρόσωπα διέκοψαν την κοινωνικότητα του ανθρώπου συγχρόνως όμως εκμηδένισαν, προσωρινά αλλά στατικά, τα προβλήματα που ταλανίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο.
Επομένως, η επιδημία αυτή αποτέλεσε μια επιπρόσθετη τομή για το σύγχρονο ελληνικό κράτος όμως ενείχε και μία θετική χροιά μέσα σε όλη αυτή την αγωνιώδη και αβέβαιη αναδιάταξη και μερικώς αποτελείωση κάποιων καταστάσεων.
Συνεπώς, η μερική παύση και απομάκρυνση του ανθρώπου από την ταχύρυθμη και μεταβαλλόμενη πραγματικότητα τον βοήθησαν να διολισθήσει στον ανθρωπισμό, να καλλιεργήσει πνεύμα ατομικής ευθύνης με εύλογη απόρροια την επιτυχή διεκπεραίωση της θανατηφόρας επίπληξης της επιδημίας του κορονοϊού.
