ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Και τώρα ο λόγος περί καπιταλισμού – κεφαλαιοκρατίας

και-τώρα-ο-λόγος-περί-καπιταλισμού-κ-32054

(όπως σας το είχα υποσχεθεί – a promise made is a debt unpaid)

Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής

Β.Α., Kατόχου MastersΠαιδαγωγικής και Γλωσσολογίας

aglo.academia@gmail.com

Στις 1-6-2020 στην παρούσα στήλη δημοσιεύθηκε άρθρο μου υπό τον τίτλο «Ο λόγος περί κομμουνισμού και καπιταλισμού», και ως εκπαιδευτικός εξ επαγγέλματος, πρέπει να τηρώ τις υποσχέσεις μου. Αυτό το εξ επαγγέλματος στην ελληνική γλώσσα απαιτεί αρκετές διευκρινίσεις σε σχέση με τον ορισμό που δίνουν οι Αγγλο-Σάξονες. Στην Ελλάδα, οι δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, δημοσιογράφοι κλπ. αλλά και ταξιτζήδες, μαραγκοί, σοφατζήδες και γενικά όλοι οι έχοντες μία απασχόληση, είναι επαγγελματίες! Τώρα τι σχέση έχουν οι γιατροί, δικηγόροι, κλπ. με τους υπόλοιπους, σχεδόν ανειδίκευτους, δεν γνωρίζω, αλλά γνωρίζω τον ορισμό που δίνουν οι Αγγλο-Σάξονες στους επαγγελματίες. Κανένας Αγγλο-Σάξονας δεν θεωρείται επαγγελματίας εάν δεν έχει τουλάχιστον 4ετή πανεπιστημιακή κατάρτιση. Με άλλα λόγια οι επαγγελματίες έχουν οπωσδήποτε πανεπιστημιακή εκπαίδευση και ειδίκευση σε έναν συγκεκριμένο τομέα. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ profession και occupation. To occupation-απασχόληση απλά σημαίνει μία απασχόληση. Δυστυχώς στην Ελλάδα έγιναν όλοι επαγγελματίες. Υπό τον τίτλο λοιπόν του επαγγελματία εκπαιδευτικού γνωρίζω και τα του καπιταλισμού, αλλά και εκ της μακρόχρονης παραμονής μου σε ένα άκρως καπιταλιστικό κράτος του κόσμου, στις U.S.A.

1. Πρώτον και κυριότερον, και ας αρχίσουμε από τα του οίκου μας, ζούμε σε ένα καπιταλιστικό κράτος καθώς και όλα τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και σχεδόν όλος ο δυτικός κόσμος.

2. Κοινωνική και οικονομική κινητικότητα, socialandeconomicmobility. Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά είναι από τα πλέον έντονα στοιχεία του καπιταλισμού, διότι χάρις αυτών των ιδιοτήτων, επιτρέπεται η κοινωνική και οικονομική κινητικότητα μεταξύ των πολιτών. Με άλλα λόγια επιτρέπεται και ενθαρρύνεται η εξέλιξη ενός ανθρώπου από τη μία κοινωνική και οικονομική τάξη σε μία άλλη. Ένας ταλαιπωρημένος και κατατρεγμένος μετανάστης ή πρόσφυγας, κατά κάποιο τρόπο τα καταφέρνει και φτάνει στις Η.Π.Α., Καναδά, Αυστραλία κλπ., και αφού γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, συνήθως από τους συμπατριώτες του, ή και το σύστημα για αρκετό καιρό, με τις αποταμιεύσεις του, με την σκληρή δουλειά του, αυτός και η οικογένειά του και από ανειδίκευτος εργάτης-πιατάς ή λαντζέρης γίνεται βοηθός μάγειρα, στη συνέχεια γίνεται μάγειρας ο ίδιος και σιγά –σιγά ανοίγει το δικό του εστιατόριο ή αλυσίδα εστιατορίων και γίνεται εκατομμυριούχος και καπιταλιστής! Αυτή την εξέλιξη δεν θα την πετύχαινε σε κανένα κομμουνιστικό καθεστώς.

Εκατοντάδες ή και χιλιάδες Έλληνες της διασποράς στα καπιταλιστικά καθεστώτα ακριβώς έτσι ξεκίνησαν τη ζωή τους, ως ανειδίκευτοι εργάτες.

3. Ιδιωτική πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα. Σε πλήρη αντίθεση με τον κομμουνισμό όπου τα πάντα ελέγχονται από την κυβέρνηση και συνήθως από μία μικρή ομάδα του κυβερνώντος, στον καπιταλισμό κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να γίνει επιχειρηματίας και να συσσωρεύσει όσον πλούτο θέλει, αρκεί να είναι νομοταγής και να σέβεται τους νόμους του κράτους, να είναι ένας lawabidingcitizen.

4. Ιδιωτική εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα. Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να σπουδάσει το παιδί του σε οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο αρκεί να μπορεί να ανταποκριθεί οικονομικά. Ωστόσο, ένας φτωχός πολίτης που το παιδί του συμβαίνει να είναι χαρισματικό, ή και πολύ χαρισματικό, το ιδιωτικό σχολείο–πανεπιστήμιο θα του προσφέρει υποτροφία, δωρεάν δίδακτρα και δωρεάν διαμονή και διατροφή, απλά διότι το πανεπιστήμιο βλέπει αυτό το χαρισματικό παιδί ως αυριανό επιστήμονα-ερευνητή και την προσφορά του στην επιστήμη και την ανθρωπότητα.

5. Ανεξιθρησκεία. Το κράτος επιτρέπει όλους τους πολίτες του να πιστεύουν σε οποιοδήποτε θρήσκευμα ή δόγμα επιλέγουν και να χτίσουν οικήματα είτε αυτά λέγονται εκκλησίες, είτε τζαμιά, είτε οτιδήποτε άλλο, το κράτος ποτέ δεν επεμβαίνει.

Στην πρωινή προσευχή τα παιδιά της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ιδιωτικής ή δημόσιας, σηκώνουν το δεξί τους χέρι και υπόσχονται σεβασμό και υποταγή στο σύνταγμα και στους νόμους του κράτους.

6. Πολυκομματισμός. Οποιοσδήποτε πολίτης στον καπιταλισμό έχει δικαίωμα να ιδρύσει ένα δικό του κόμμα και έχει απόλυτη ελευθερία λόγου μέσω του έντυπου ή ηλεκτρονικού τύπου ή και δημοσίου χώρου. Στο περίφημο Hide Park του Λονδίνου ή το Πάρκο της Βοστόνης, οποιοσδήποτε μπορεί να εκφέρει οποιονδήποτε λόγο όποτε θέλει και να αποκτήσει όσους οπαδούς θέλει, ακόμα και να εξαγγείλει το δικό του κόμμα.

7. Περιορισμός στην εξουσία. Τουλάχιστον στις U.S.A. οι θητεία του προέδρου δεν μπορεί να είναι περισσότερη από δύο τετραετίες. Το μόνο προσόν που πρέπει να έχει ένας υποψήφιος πρόεδρος είναι ότι πρέπει να έχει γεννηθεί στις Η.Π.Α. Ωστόσο, βλέπουμε στη Γερμανία την κ. Μέρκελ στην εξουσία για πολύ περισσότερο από δύο τετραετίες.

8. Οι τρεις εξουσίες. Η εκτελεστική εξουσία – Πρόεδρος, η νομοθετική εξουσία – Βουλή –Γερουσία και η δικαιοσύνη, είναι τρεις ανεξάρτητες αρχές και δεν ελέγχονται από τον εκάστοτε πρόεδρο, ή πρωθυπουργό ή πρόεδρο της δημοκρατίας.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά περισσότερα για το σύστημα και βέβαια ο γράφων δεν επαγγέλλεται πως είναι το τέλειο πολιτικό σύστημα στον κόσμο, αλλά σε σχέση με τα ολοκληρωτικά-μόνιμα καθεστώτα, είτε αυτά είναι κομμουνισμός, είτε φασισμός, είτε ναζισμός ή δικτατορισμός ακόμα και βασιλεία, το καπιταλιστικό σύστημα επιτρέπει στον τίμιο και εργατικό πολίτη ανεξαρτήτου φυλής, χρώματος, θρησκείας ή εθνικότητος, να αλλάξει τη μοίρα του και το σπουδαιότερο επιτρέπει στα φτωχά και χαρισματικά παιδιά να γίνονται επιστήμονες, ηγέτες ή ερευνητές και να σώζουν χιλιάδες ή και εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου