Του Δημήτρη Αντωνίου, Καθηγητή Αγγλικής
Β.Α., Kατόχου MastersΠαιδαγωγικής και Γλωσσολογίας
aglo.academia@gmail.com
Σχετικά πρόσφατα, συνέβη να έχω κάποιον μαθητή αρκετών Μαϊων, και χωρίς να το συνειδητοποιήσω, αντί να συγκεντρωθώ στο συγκεκριμένο κείμενο του βιβλίου, θυμήθηκα την παλιά και αγαπημένη μου συνήθεια της υπαγόρευσης, το γνωστό σε πλήθος πρώην μαθητών μου, το scribe – γράψε. Η υπαγόρευση κειμένων στη διδασκαλία των ξένων γλωσσών είναι ένας άκρως αποτελεσματικός και επιτυχής τρόπος διδασκαλίας, διότι οι μαθητές «αναγκάζονται» να συγκεντρωθούν, να ακούν προσεκτικά και να κατανοούν την υπαγόρευση, η οποία εν είδει διήγησης ρέει από το στόμα του διδάσκοντος ή της διδάσκουσας, και το σημαντικότερο όλων είναι το γεγονός ότι οτιδήποτε λέγεται, καταγράφεται και διατηρείται για πάντα, το γνωστό scripta manent. Φυσικά αυτή η μέθοδος ενέχει και «μερικούς» κινδύνους, σε περίπτωση που ο αφηγητής ή η αφηγήτρια λέει λανθασμένα πράγματα, οπότε φαντάζεστε τις συνέπειες, όταν τα γραπτά γίνουν αντικείμενο αξιολόγησης από ειδικούς..…
Ας επιστρέψουμε λοιπόν στον τίτλο του κειμένου της πρόσφατης υπαγόρευσης στα Αγγλικά και ας αρχίσουμε την αφήγησή μας περί κομμουνισμού, ακριβώς όπως θα εξελίσσετο ενώπιον 20 ή και περισσοτέρων εφήβων σε μία τάξη Αγγλικής γλώσσας, ή ακόμα και σε μία αίθουσα πανεπιστημίου.
Για αρκετές δεκαετίες, από τον εμφύλιο πόλεμο έως και σήμερα, οι Έλληνες ήταν μοιρασμένοι μεταξύ δεξιών και κομμουνιστών, οι οποίοι στη συνέχεια έγιναν αριστεροί, δημοκρατικοί κλπ. και οι δεξιοί έγιναν φασίστες, δεξιάντζες, ακροδεξιοί και πάει λέγοντας.
Για πρακτικούς λόγους θα χωρίσουμε την υπαγόρευση σε δύο ενότητες, κομμουνισμός και καπιταλισμός. Ο γράφων, εν προκειμένω, δεν έχει καμία πρόθεση ή σκοπό, ούτε να πολιτικολογήσει, ούτε να προπαγανδίσει, ούτε να προσελκύσει οπαδούς προς τη μία ή την άλλη παράταξη. Ο στόχος του είναι καθαρά εκπαιδευτικός και η πρόθεσή του είναι να ενημερώσει και να παραθέσει τα γεγονότα αμερόληπτα, όπως θα έκανε και ως διδάσκων σε ένα πανεπιστήμιο ή δημόσιο σχολείο της Ελλάδος ή της Ευρώπης.
Αρχίζουμε, λοιπόν, με την άκρως ρητορική ερώτηση, τι είναι κομμουνισμός; Απάντηση: Είναι ένα ολοκληρωτικό πολιτικό καθεστώς, όπου ξεκίνησε με τη ρωσική επανάσταση του 1917 και όπου η κυβερνητική εξουσία, δηλαδή το κράτος, συγκεντρώνεται στα χέρια ενός ατόμου, εξ ου και η λέξη ολοκληρωτισμός.
Αδρά χαρακτηριστικά του συστήματος
1.Ολόκληρη η οικονομία ελέγχεται από την κυβέρνηση και δεν υπάρχουν ιδιωτικές επιχειρήσεις.
2. Όλοι οι εργαζόμενοι πολίτες είναι υπάλληλοι του κράτους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται……
3. Διαιώνιση της εξουσίας από πατέρα προς τα μέλη της οικογενείας και τις επερχόμενες γενιές.
4. Τα μέλη του κόμματος, και υπάρχει μόνο ένα κόμμα, το κυβερνών κόμμα, τυγχάνουν μονίμων προνομίων και τα προνόμιά τους διαιωνίζονται στους απογόνους τους.
5. Δεν υπάρχει ελευθερία λόγου και ελευθερία τύπου, διότι αυτά ελέγχονται από το καθεστώς.
6. Δεν υπάρχει αντιπολίτευση, ή εάν υπάρχει είναι τόσο ανίσχυρη που καθίσταται σχεδόν ανύπαρκτη.
7. Δεν υπάρχουν ελεύθερες εκλογές, με αποτέλεσμα το ίδιο κόμμα μόνο με αλλαγή προσώπου να διαδέχεται την εξουσία.
8. Η παραγωγικότητα και η ανάπτυξη εξελίσσονται με τρομερά βραδύς ρυθμούς.
9. Υπάρχει παντελής έλλειψη ανταγωνισμού, με αποτέλεσμα η στασιμότητα να είναι μόνιμη και η οικονομία να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται με ρυθμούς χελώνας.
10. Ένα κομμουνιστικό σύστημα σε μία χώρα μπορεί να διαρκέσει ολόκληρες δεκαετίες και η εξουσία μπορεί να διαιωνίζεται εντός του κόμματος μόνο με την αλλαγή προσώπων.
Κανένας δεν διαφωνεί πως αυτό το πολιτικό σύστημα όταν «επινοήθηκε», ή όταν άνθισε, σε πολλές περιπτώσεις ήταν και επιβεβλημένο και αναγκαίο, προκειμένου το σύστημα που επικρατούσε προ του κομμουνισμού ήταν πολύ χειρότερο και οδυνηρότερο. Συνεπώς ο κομμουνισμός κατήργησε το παλαιό φεουδαρχικό σύστημα και το αντικατέστησε με το κομμουνιστικό. Αυτό λέγεται επανάσταση που σημαίνει: κατάργηση ενός συστήματος μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα που για την εδραίωσή του χρειάστηκαν ολόκληροι αιώνες, αυτός είναι ο ορισμός της επανάστασης.
Σε αρκετές χώρες του κόσμου, ακόμα και στην Ευρώπη, το παλιό κομμουνιστικό σύστημα αντικαταστάθηκε από το νέο καπιταλιστικό σύστημα, ακόμα και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε σχέση με το παρελθόν ο κομμουνισμός σήμερα έχει συρρικνωθεί, ειδικά μετά το 1990 με το σύστημα της περεστρόικας του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, όπου η παλιά Σοβιετική Ένωση έχασε και την αίγλη της και την ισχύ της.
Μιλώντας για ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τι συμβαίνει σε αρκετές αραβικές χώρες αλλά ακόμα και στη γειτονική μας Τουρκία, όπου η δικαιοσύνη και η ελευθερία του τύπου είναι υπό τον αυστηρό έλεγχο της κυβερνητικής εξουσίας.
Αυτά, σημειωτέον, τα οποία ήδη δημοσιεύονται στον τύπο στην ελληνική γλώσσα, ο γράφων δεν θα είχε καμία απολύτως αντίρρηση να τα υποβάλει και στην Αγγλική, αρκεί η στήλη να δεσμευτεί να τα δημοσιεύει. Υπάρχει ήδη πλούσιο δίγλωσσο υλικό που μπορεί να δημοσιεύεται και να οφελεί χιλιάδες νέους αναγνώστες που πασχίζουν να αποκτήσουν τα διάφορα πτυχία γλωσσομάθειας, αλλά και αυτοί που ήδη απέκτησαν τους πολυπόθητους τίτλους, θα μπορούν να συντηρούν και να βελτιώνουν τη γνώση τους σε μία από τις πλέον διαδεδομένες και απαραίτητες γλώσσες του σύγχρονου κόσμου (το επόμενο κείμενο θα αφορά τον καπιταλισμό).
