Του Πρωτοπρεσβύτερου Απόστολου Θάνου, Εφημέριου Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου
Μια εικόνα αγωνίας, πόνου και φρίκης μας παρουσιάζει το σημερινό ευαγγέλιο. Ένα αξιολύπητο πλήθος από τυφλούς, παράλυτους και κάθε λογής ανάπηρους να βρίσκονται σωριασμένοι γύρω από τη στέρνα της Βηθεσδά. Μια θλιβερή σκηνή με τα συντρίμμια του πόνου και τα ερείπια της αμαρτίας να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μελαγχολική γεμάτη δάκρυα και οδύνη.
Από καιρό σε καιρό άγγελος Κυρίου έρχεται σε τούτη τη κολυμβήθρα δίνοντάς στο νερό μια ιαματική χάρη και ο πρώτος που θα κατεβεί στο νερό γίνεται υγιής από όποια ασθένεια κι αν υποφέρει. Αυτή τη φορά όμως δεν ήλθε άγγελος Κυρίου για να ταράξει τα νερά αλλά ήλθε ο ίδιος ο Κύριος του ουρανού και ο δημιουργός των ανθρώπων. Είναι ο Ιησούς που περνά με συμπάθεια ανάμεσα από τα θλιβερά συντρίμμια της αρρώστιας. Είναι ο ιατρός κοντά στον πόνο, το φως κοντά στους θλιμμένους και αποξενωμένους. Το γλυκύ και πονετικό Του βλέμμα έπεσε στον παράλυτο που για τριάντα οχτώ ολόκληρα έτη ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του πόνου για να τον κάμει παράδειγμα ηθικού εξαγιασμού και θείας ευσπλαχνίας.
«Θέλεις υγιείς γένεσθαι;», τον ερωτά. Ήταν μια παράδοξη ερώτηση η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ειρωνεία. Εντούτοις, είναι η ερώτηση κλειδί που θα ανοίξει την κλειστή θύρα του μυστηρίου της πίστεως και της σωτηρίας. Είναι η αυλαία για να παρουσιασθεί ένα αμαρτωλό παρελθόν, ένα πονεμένο παρόν και να επακολουθήσει ένα χαρούμενο και δοξασμένο μέλλον. Ο Κύριος θα θεραπεύσει το σώμα για να τον απελευθερώσει από τον πόνο και την τυραννία του παρόντος, θα θεραπεύσει τη ψυχή του παραλυτικού για να σβήσει το αμαρτωλό παρελθόν και να του χαρίσει μια ζωή γεμάτη υγεία και πνευματική ζωή.
Με την ερώτησή του ο Κύριος υπενθυμίζει στον παραλυτικό πως δεν φταίει ο Θεός για το κατάντημα που βρίσκεται τώρα. Ο ίδιος με τα χέρια του επελέκησε κι ετοίμασε το κρεβάτι του πόνου καθώς ασύνετα σκορπούσε τα νιάτα του στην αμαρτία. Την ορμή, τη δύναμη, την ελευθερία, τα χρήματα κι όλα τα δώρα του Θεού τα σκόρπισε στην αμαρτία και στις ματαιότητες. Ο χαρούμενος νέος σωριάστηκε παράλυτος στο κρεβάτι του πόνου δυστυχισμένος, έρημος και απροστάτευτος.
«Θέλεις υγιείς γένεσθαι;». Πέρασαν τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια από τότε. Ο πόνος σμίλευσε το νεανικό του πρόσωπο, τον έκαμε άνθρωπο ζωντανό νεκρό, γεμάτο δυστυχία και θλίψη. Ωστόσο, η θεία Πρόνοια ετοίμασε έναν θαυμάσιο πολίτη της βασιλείας των ουρανών. Έχει καλοσύνη, μακροθυμία και υπομονή. Δεν υβρίζει όσους τον περιφρονούν και δεν τον πονούν. Αντιθέτως, ο πόνος τον έφερε κοντά στον Θεό που τόσο είχε λησμονήσει στο αμαρτωλό του παρελθόν.
Ένα μόνο δικαιολογημένο παράπονο έρχεται στα χείλη του: Δεν περιμένω Κύριε τίποτε από τους ανθρώπους· μονάχα από τον Θεόν. «Άνθρωπον ουκ έχω» είπε ο παραλυτικός. «Άνθρωπο δεν έχεις, όμως εγώ για σένα γίνηκα άνθρωπος, για σένα ήλθα ιατρός και σωτήρας. Σήκω επάνω, σήκωσε το κρεβάτι σου και περπάτησε να πας στο σπίτι σου». Θαύμα μεγάλο. Ο παραλυτικός, γερός και δυνατός πια, θα προσευχηθεί και θα εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον Θεό. Εκεί τον συναντά ο Κύριος. «Πρόσεξε, του λέει, μη αμαρτάνεις πια, για να μην πάθεις κάτι χειρότερο».
Καθημερινά, πολλοί άνθρωποι χάνουν την οδό της αρετής, λησμονούν τα δώρα του Θεού, ξεχνούν τον ίδιο τον Θεό και πέφτουν στα σκοτεινά μονοπάτια της αμαρτίας. Με τη μετάνοια και την επιστροφή στον Θεό μόνον, μπορούμε και πάλι να απολαμβάνουμε τη χάρη Του και το δώρο της ηθικής αναγεννήσεως. Μακάριοι όσοι ακούσετε το παντοδύναμο πρόσταγμα: «εγείρε και παριπάτει». Και δεχθείτε αυτή την επίσκεψη του Κυρίου. Θα προχωρείτε με αλαλαγμούς και ύμνους, με καινούργια καρδιά, με ψυχή δυνατή και με πίστη ζωντανή.
Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν ακόμη και σήμερα από πολέμους, πείνα και εγκατάλειψη. Και εκατομμύρια άνθρωποι κάνουν κακό με όσα διδάσκουν και πράττουν. Όμως υπάρχουν κι εκείνοι που με τη ψυχή τους πλημμυρισμένη από ευγνωμοσύνη, διακηρύττουν ότι «ο Ιησούς εστίν ο ποιήσας αυτούς υγιείς» και μέσα από τα ηθικά ερείπια της κοινωνίας, αυτοί γίνονται ευεργέτες, παρήγοροι και σωτήρες των αμαρτωλών και των δυστυχισμένων συνανθρώπων τους. Αμήν.
