ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ποιος θα τους μαζέψει; Ή αλλιώς οι παρενοχλήσεις των εισπρακτικών

ποιος-θα-τους-μαζέψει-ή-αλλιώς-οι-παρεν-104226

Του Νίκου Χατζησταματίου,

Δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω,

τ. Αντιπροέδρου Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου

Αναρωτιέμαι «ποιος θα τους μαζέψει»;

Και για να βάλω άμεσα τον αναγνώστη στο νόημα, εννοώ, αποκλειστικά, τους περί το λεγόμενο, ψευδεπίγραφα, τραπεζικό σύστημα, ενώ στη πραγματικότητα πρόκειται για παγκόσμιο οικονομικό κατεστημένο αδίστακτων, που υπηρετείται αντί πινακίου φακής από ταλαίπωρα εγχώρια ανθρωπάκια στα επιμέρους επίπεδά του και δυστυχώς συνεπικουρείται από σε διάφορες θέσεις κρατούντες.

Φιλελεύθερος εκ πεποιθήσεως δεν μπορώ με τίποτα να αποδεχθώ ότι με τη σημερινή διακυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία, παράταξη που στηρίζω και πιστεύω από την ίδρυσή της και μέχρι σήμερα (άσχετα αν αυτό το πλήρωσα ακριβά τα σαράντα χρόνια που πέρασαν, αλλά συνεχίζω), με μπροστάρη τον αποδειχθέντα αρκετές φορές μέχρι σήμερα άξιο και ικανό στη διαχείριση κρίσεων πρωθυπουργό, θα έφτανα να αναρωτηθώ, όπως πολλές φορές στο παρελθόν έκανα, «ποιος θα τους μαζέψει»;

Ποιος θα μαζέψει αλήθεια αυτή την αλητεία. Αυτό το σύστημα, που δεν υπηρετεί βέβαια, εδώ και χρόνια, ούτε την Εθνική Οικονομία, ούτε τον λαό, ούτε την ανάπτυξη, ούτε τη πρόοδο, ούτε…, ούτε…, ούτε…

Αφορμή παίρνω από ένα απίστευτο τηλεφώνημα που δέχθηκα την προηγούμενη Πέμπτη 23/4/2020, στις 1.57 μ.μ., από έναν αριθμό Αθηνών, με ομιλούσα μία κυρία, η οποία μου δήλωσε το όνομά της και μου γνωστοποίησε (με τρόπο που μου έδειχνε ότι κρατά το κλύσμα στο χέρι και πρέπει να προσέχω και να φοβάμαι) ότι η κλήση μας μαγνητοφωνείται και ότι ομιλεί για λογαριασμό της τραπέζης, από την οποία έχω δανειοδοτηθεί προ 12ετίας και πλέον και πληρώνω κανονικά έκτοτε τις μηνιαίες δόσεις, ανελλιπώς και μέχρι και τον προηγούμενο μήνα.

Για να γίνουν πλήρως αντιληπτά τα όσα παρακάτω γράφω, τονίζω από την αρχή ότι οι εταιρείες αυτές δεν είναι κατά τον νόμο «εισπρακτικές», όπως συνηθίσαμε να τις λέμε, αλλά έχουν έργο την ενημέρωση της καθυστέρησης των οφειλομένων.

Κρατούμενο πρώτο. Μη μου πείτε ότι «το η κλήση μαγνητοφωνείται», δεν είναι απειλή, ούτε κλύσμα, διότι το προαπαιτεί ο νόμος και έπρεπε να το πει. Μα, για αυτό τον λόγο γράφω, για τη διαστρέβλωση του νόμου και του ουσιαστικού νοήματος των προβλέψεών του. Η πρόβλεψη της ενημέρωσης έχει το νόημα, κατά τον νόμο, της διασφάλισης των συναλλαγών και όχι βέβαια τον εκφοβισμό ή την προειδοποίηση με χαρακτηριστικό την απειλή.

Στη συνέχεια μου ζήτησε να της πω την ημερομηνία γέννησης και το πατρώνυμό μου. Θα μου πείτε ότι και αυτό το προβλέπει ο νόμος και γίνεται για το καλό μου, για να μη μάθει κανείς άλλος τα μυστικά μου, για να διαφυλαχθούν τα προσωπικά μου δεδομένα.

Κρατούμενο δεύτερο. Τρίχες. Είναι η συνέχεια του σπασίματος, το εξ αρχής ψυχολογικό τσάκισμα του οχλουμένου, ο οποίος καλείται να δώσει τα στοιχεία του σε άγνωστο άτομο, επειδή και μόνον αυτό το άτομο του είπε ότι εκπροσωπεί την τράπεζα, … το αξιοσέβαστο εκείνο ίδρυμα, που θα του πάρει το σπίτι, χαρακτηρίζοντάς τον «μη συνεργάσιμο» ή άλλως και πιο ορθά έναν κακόπιστο ιδιώτη δανειστή του, του οποίου δεν γνωρίζει τις ανύπαρκτες καλές προθέσεις και ακόμη το αν δηλώνει αληθινή ταυτότητα ή εξαπατητική και θα χρησιμοποιήσει τα στοιχεία αυτά σε άλλη παράνομη χρήση.

Εχω κατασταλαγμένη άποψη περί των ανωτέρω. Παρ’ όλα αυτά και με απόλυτη πεποίθηση περί της συνέχειας, αλλά επειδή επικράτησε στο μυαλό μου η απορία περί του μέχρι πού θα το φτάσει η κυρία ή ορθότερα η εισπρακτική, μια και η ομιλούσα έχει προκαθορισμένο και καλά διδαχθέν κείμενο σειράς ερωτήσεων, της έδωσα τα στοιχεία που μου ζήτησε. Δεν της είπα βέβαια ότι γνωρίζω καλά ότι έχει τα στοιχεία μου μπροστά της και θα μπορούσε ή μάλλον θα έπρεπε, απλά, να μου έλεγε εξ αρχής τον λόγο του τηλεφωνήματος, αφού με καλούσε σε αριθμό επικοινωνίας που εγώ είχα δώσει στην τράπεζα και συνεπώς δεν υπήρχε θέμα προσωπικών δεδομένων. Ηταν όμως το κλύσμα, το σπάσιμο. Επρεπε να καταρρεύσει το θύμα της δήθεν ευγενικής επίθεσης, να σπάσει κάθε αντίστασή του, με φόβο και ουσιαστική προσβολή της προσωπικότητάς του, για να ακούσει την αλητεία και να φοβηθεί.

Το τηλέφωνο συνεχίσθηκε με την ενημέρωσή μου ότι οφείλω τις δόσεις του δανείου μου, που έπρεπε να είχαν πληρωθεί στις 8 Απριλίου 2020. Τονίζω ότι όλες ανελλιπώς τις δόσεις της παρελθούσης 12ετίας τις πληρώνω, πάντα, την καθορισμένη ημερομηνία, ούτε καν την επομένη ημέρα.

Ελαβε την απάντησή μου ότι δεν μπορώ να στηθώ σε μια ουρά 200 μέτρων έξω από την τράπεζα για να πληρώσω και όταν αποκατασταθεί από την τράπεζα η εύρυθμη λειτουργία της, τότε θα πληρώσω, θεωρώντας ότι το τηλεφώνημα έληγε εκεί.

Αμ δε, που λέμε στη καθομιλουμένη. Συνεχίστηκε με την εξής στιχομυθία.

– Θα έπρεπε να φροντίσετε την πληρωμή, διότι έχουμε μείωση προσωπικού λόγω κορονοϊού.

Απάντησή μου. Το ξέρω, αλλά είναι για να γλιτώσει η τράπεζα χρήματα, διότι σε μια τράπεζα 1.000 τετραγωνικών μέτρων και πλέον δεν μπορεί να εργάζονται πέντε – έξι υπάλληλοι και να μπαίνουν μέσα οι πελάτες ένας – ένας ανά 10λεπτο περίπου.

Και πάλι όμως το τηλεφώνημα δεν έληξε.

– Θα μπορούσατε να στείλετε τον συνοφειλέτη – εγγυητή.

Εδώ αρχίζω πλέον και εκνευρίζομαι και της λέγω ότι είναι μεγαλύτερος από μένα, 75 ετών. Και αυτός δεν μπορεί να στηθεί επί ώρες σε ουρά 200 μέτρων. Και συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεση «ενημέρωσής» μου,… όπως ο νόμος ορίζει, Τονίζω ο νόμος προβλέπει: ενημέρωση.

– Και γιατί δεν στέλνεται την κα … που είναι νέα.

Οσοι με ξέρετε καλά, θα εκπλαγείτε από μένα και δεν θα μου συγχωρέσετε ότι δεν τη στόλισα δεόντως, όπως καλά ξέρω, αλλά μόνον της είπα «μη με ξαναενοχλήσετε, γιατί θα σας κάνω μήνυση» και της έκλεισα το τηλέφωνο.

Παρά την ηρεμία με την οποία εξιστορώ το …ενημερωτικό τηλεφώνημα, αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι μέχρι αργά το βράδυ δεν μπορούσα να ελέγξω τα νεύρα μου, τη πίεσή μου και την ψυχική μου ηρεμία.

Σκεφτόμουν την αλητεία, το θράσος την έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας και ό,τι άλλο θέλετε. Σκεφτόμουν ότι αυτή η κυρία είχε μπροστά της τα στοιχεία μου, ήξερε ότι είμαι δικηγόρος, ήξερε ότι επί 12ετία πληρώνω στην ώρα μου, ήξερε ότι οφείλω μόνο την τρέχουσα δόση και η καθυστέρηση πληρωμής ήταν μόλις 14 ημερών και οφείλετο αποκλειστικά στη δυσλειτουργία της τράπεζας, εξαιτίας της ευρηματικής ευκαιρίας οικονομίας, με μείωση του εργαζομένου προσωπικού, της δήλωσα ότι θα πληρώσω μόλις η τράπεζα λειτουργήσει κανονικά και περιοριστεί η ουρά των έξω από αυτήν αναμενόντων και αυτή συνέχισε να μου λέει να στείλω να πληρώσει (δηλαδή να στηθεί σε ατέρμονα σειρά επί 4ωρο, ίσως και πλέον, η νεότερη εγγυήτρια).

Τελειώνοντας για το τηλεφώνημα, θέλω να πιστεύω ότι η όχληση είχε ως νομιμοποιητική βάση, τουλάχιστον κατ’ επίφαση, ότι με κάλεσε για να μου πει ότι δικαιούμαι να μεταθέσω την καταβολή στους επόμενους μήνες.

Κάτι που ουδέποτε μου πρότεινε η κυρία αυτή. Και μη μου πείτε ότι θα το έκανε στη συνέχεια, αλλά δεν την άφησα, αφού της έκλεισα το τηλέφωνο.

Μα από τη σκέψη αυτή εκνευρίστηκα, για την κατάχρηση στις προβλέψεις και αποφάσεις που άμεσα με την κρίση εξέδωσε η κυβέρνηση. Αν αυτή ήταν η πρόθεση, θα έπρεπε το τηλεφώνημα απλά και με διάρκεια δευτερολέπτων να ήταν: έχετε το δικαίωμα παράτασης, για να το ασκήσετε απευθυνθείτε στο τάδε τηλέφωνο ή κάνετε τα εξής. Και ούτε αυτό. Αν επρόκειτο περί ιδρύματος ενταγμένου στην εθνική οικονομία και όχι στη παγκόσμια ασύστολη πλουτοκρατία, θα έπρεπε με ένα μήνυμα να μου γνωστοποιούσαν αυτόματα την ένταξη στην ευεργετική διάταξη.

Εχουμε μια δυναμική κυβέρνηση νέων και ικανών ανθρώπων, όπως μέχρι σήμερα αποδεικνύουν, με άψογη αποτελεσματικότητα στη διαχείριση κρίσεων. Πάλεψαν κολοσσιαία θέματα υπερεθνικής εμβέλειας, όπως το μεταναστευτικό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον κορονοϊό κ.λπ. με απόλυτη επιτυχία και δεν μπορούν να συμμαζέψουν αυτή την αλητεία.

Για το επί μέρους αυτό πρόβλημα των αρουραίων του οικονομικού συστήματος θα πρέπει άμεσα να εφαρμοστεί η επιβολή εξοντωτικών προστίμων, κάποιων εκατομμυρίων ευρώ για κάθε τηλεφώνημα, για να επιστραφούν στην Εθνική Οικονομία τα κλοπιμαία από αυτήν και για να τελειώσει μια και καλή αυτή η πληγή των μικροαπατεώνων που απομυζούν με απρέπεια το αληθινό εθνικό τραπεζικό σύστημα, δηλαδή τον λαό.

Για το μείζον όμως πρόβλημα θα πρέπει να ασχοληθούν οι κυβερνώντες στην ευρύτερη διάστασή του. Εχω γράψει, με εμμονή θα έλεγα, για το τι πρέπει γενέσθαι. Εγραψα για τη νέα αρχή, επικαλούμενος τον Σόλωνα. Μια παρεμφερή κατάσταση αντιμετώπισε αυτός, με απόλυτη επιτυχία που είχε ως κατάληξη τον χρυσό αιώνα του Περικλή.

Πρέπει πρωταρχικά και άμεσα να ανατάξουν τη παράνομη αυτή δράση των λεγομένων εισπρακτικών. Στη συνέχεια να αντιμετωπιστεί ο δανεισμός με ρεαλιστικές λύσεις, πριν περιέλθει, χωρίς πόλεμο, όλη η Ελλάδα στα χέρια αλλοδαπών. Δεν φτάνει μια παράταση του χρόνου του νόμου Κατσέλη.

Ούτε νέες διατάξεις νόμων απαιτούνται, ούτε ιδιαίτερες προβλέψεις. Καλύπτουν απόλυτα οι υπάρχουσες διατάξεις, εφόσον εφαρμοστούν σωστά και με γνώμονα το συμφέρον της Εθνικής Οικονομίας και το να μην περάσουν οι περιουσίες των Ελλήνων σε αλλοδαπούς εξαιτίας λαθών δεκαετιών των κυβερνώντων.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου