Του Τάσου Γ. Καπουρνιώτη, αρχιτέκτονα
Διάβασα στον διαδικτυακό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ το ρεπορτάζ της Ελένης Χάνου και συγκεκριμένα αυτό που ανέφερε: …Σύγχρονο «μίτο της Αριάδνης» για να οδηγήσουν τον Θησέα τους, που είναι ρομπότ, έξω από τον λαβύρινθο, δημιουργούν φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, που θα λάβουν μέρος στον διεθνή διαγωνισμό RoboMac 2020 που θα διοργανωθεί στα Σκόπια αυτή την εβδομάδα…
Ακούγεται σαν παιχνίδι και μπορεί να είναι, όμως απαιτεί και γνώσεις με τις αντίστοιχες εφαρμογές, που στο μέλλον μπορεί να βοηθήσουν στην εξέλιξη…
Αυτόματα στο μυαλό μου έφερα και τις στιγμές που έζησα όταν παρακολουθούσα την ομάδα «Κένταυρος» επίσης φοιτητών του ίδιου Πανεπιστημίου, να παρουσιάζει το φανταστικό όχημα της φόρμουλάς τους…
Χρειάστηκε, όμως, να περάσουν μόνο μερικές ώρες την ίδια μέρα, αφού για άλλη μια φορά διαπίστωσα συγκρίνοντας τα ερεθίσματα, ότι πράγματι ζω στη χώρα των κάθε φύσεως αντιφάσεων.
Ενα γεγονός εντελώς αντίθετο που συνάντησα σε κεντρικό σημείο της πόλης ήταν αρκετό να δείξει την άλλη πλευρά (αρνητική κατά την άποψή μου) από τα προηγούμενα…
Τυχαία περνώντας έξω από τις κεντρικές κτιριακές εγκαταστάσεις του πανεπιστημιακού συγκροτήματος «Παπαστράτος» διαπίστωσα την άθλια από άποψη αισθητικής, αλλά και άκαιρου περιεχομένου παρουσία επιγραφών (κιτς γκράφιτι συνθημάτων) στους εξωτερικούς τοίχους των κτιρίων.
Μια κατάσταση άλλωστε που κάνει αισθητή την παρουσία της και σε πολλά άλλα κτίρια σε διάφορα σημεία της πόλης.
Το να γράφεις ακαλαίσθητα, κρυφά και ανενόχλητος οπουδήποτε νομίζοντας ότι αντιδράς, ότι κάνεις την επανάστασή σου, δεν διαφέρει σε τίποτα από το να φτύνεις, να πετάς σκουπίδια, να κάνεις θόρυβο…
Η μόνη διαφορά στην περίπτωση είναι η θρασυδειλία που διακρίνει τη συγκεκριμένη ενέργεια (γραφήματα στους τοίχους) αφού γίνεται κρυφά.
Την ώρα που πιάνεις το σπρέι ή τον μαρκαδόρο καταστρέφοντας ξένες ιδιοκτησίες δείχνεις την υποκουλτούρα σου, την αντιαισθητική σου, την αδυναμία σου να ακολουθήσεις την υγιή πρόοδο, αυτή που φανερώνεται από τα πεπραγμένα κάποιων σαν και εσένα, που φανερά δείχνοντας το πρόσωπό τους αντιδρούν διαμέσου των γνώσεών και των προσπαθειών τους…
Οπως οι πρωταγωνιστές που αναφέρω στην αρχή της επιστολής.
Το μόνο που μένει από τις ενέργειες αυτές είναι η αίσθηση του πόσο παρεξηγημένες είναι έννοιες, όπως η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, αλλά και ταυτόχρονα το πόσο ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ είναι ορισμένοι που η κοινωνία τους έχει ορίσει σαν θεματοφύλακες των αρχών και θεσμών λειτουργίας της.
Μια επίσκεψη να κάνεις στους πανεπιστημιακούς χώρους σε ελεύθερη ώρα, είναι αρκετό για να δεις να αφουγκραστείς τις διάφορες τάσεις, να δεις πρόσωπα να καταλάβεις ποιοι κρύβονται πίσω από αυτές τις ενέργειες, ποιοι βρίσκονται εκεί για να μορφωθούν και ποιοι για να γίνουν οι νέοι Τσε Γκεβάρα.
Οσοι έχουν περάσει από αυτή τη φάση του φοιτητή αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά.
Απορώ με την αντιμετώπιση εκ μέρους των αρχών του Πανεπιστημίου.
Οι ιδέες διαμέσου πράξεων, συνθημάτων γίνονται αποδεκτές όταν είναι και ευπαρουσίαστες…, πρωτότυπες…, έξυπνες…, ελκυστικές…, ανεξαρτήτως του περιεχομένου.
Πρέπει να σε πείθουν και όχι να σε αποτρέπουν…
Πώς να σε ακούσω όταν καταστρέφεις ξένες περιουσίες, χαλάς σηματοδοτήσεις, ποιον πολεμάς; Τις αρχές ή τον ίδιο τον εαυτό σου, τους δικούς σου, την κοινωνία γενικά.
Είμαι υπέρ της αντίδρασης γενικά, άλλωστε σε αντιδράσεις βασίζεται και η ΖΩΗ μας!…., τα πάντα.
ΑΝΤΙΔΡΑΣ όμως με νέες ιδέες για να αλλάξεις το κατεστημένο προς το καλύτερο, ΟΧΙ για να γίνεις χειρότερος.
Δεν ΑΝΤΙΔΡΑΣ επιδιώκοντας λάθος την καταξίωση αντιγράφοντας κακέκτυπα, ξεπερασμένες ενέργειες άλλων.
ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ δεν είναι αιτία ύπαρξης, απλώς υπάρχεις για να αντιδράς ανάλογα στις ιδέες που απαυγάζουν από την παιδεία σου.
ΠΕΙΘΕΙΣ με το παράδειγμά σου, παρουσιάζοντας το καινούργιο, την διαφορά, την καινοτομία, ΟΧΙ το χάλι σου!…
Η συμπεριφορά και οι τρόποι σου, είναι σαν ομολογίες του ποιος πραγματικά είσαι.
Γιατί κάθε ενέργεια που εξελίσσεται σε εξωτερική στάση με τα αντίστοιχα αποτελέσματα (γκράφιτι –συνθήματα –κ.λπ.), βασίζεται σε μια ιδέα ή σε μία πεποίθηση, περισσότερο ή λιγότερο ρεαλιστική ακόμα και σε μια πιθανή προκατάληψη.
Κάπου διάβασα ότι:
….«Η ανθρώπινη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ μπορεί να είναι συνειδητή ή ασυνείδητη, εκούσια ή ακούσια, είναι όμως στενά συνδεδεμένη με τον τύπο ή το ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ του ατόμου απόδοσής της»…
Για όσους βιαστούν να μου αποδώσουν προκατάληψη και τα σχετικά… τους απαντώ πως ότι γράφω βγαίνει από την παιδεία που είμαι τυχερός να έχω, εκείνη του αρχιτέκτονα.
Ενας από τους τομείς ενασχόλησης της Αρχιτεκτονικής το έχω ξανά γράψει είναι και η ΕΡΓΟΝΟΜΙΑ…
ΕΡΓΟΝΟΜΙΑ είναι η εφαρμοσμένη επιστήμη που έχει ως αντικείμενο τη βελτίωση της ανθρώπινης απόδοσης, υγείας και ευεξίας μέσω της συμβολής στο σχεδιασμό εργαλείων, μηχανών, μεθόδων και πάνω από όλα του περιβάλλοντος της καθημερινής διαβίωσης (εργασίας, κατοικίας, αστικών διαδρομών, περιπάτου).
Ενα δε από τα βασικά εργαλεία της είναι η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ!
