ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

500 Μαργαριτάρια στον Βυθό

500-μαργαριτάρια-στον-βυθό-178002

Του Θωμά Στραβέλη,

συγγραφέα – πανεπιστημιακού

9ο

Το τελευταίο και ασφαλώς το ωραιότερο μάθημα του Σωκράτη στους μαθητές του είναι αφιερωμένο στη δημιουργία ενός απαστράπτοντα πίνακα του υπερπέραν και της περαιτέρω μοίρας τής ψυχής, που, μετά το θάνατο του σώματος, ανυψούται, αν είναι τέλεια, σ’ έναν κόσμο ανώτερο, ή, αν είναι ένοχη, παραμένει για να εκτίσει τις ποινές τηςσε υποχθόνιες περιοχές. Ο Αχέροντας, υποχθόνιος ποταμός, χύνεται στην Αχερουσία λίμνη, όπου πηγαίνουν οι ψυχές τών νεκρών. Μέσα σ’ αυτό τον υποχθόνιο κόσμο, συγκεντρώνονται οι ψυχές, που πρέπει να κριθούν μετά θάνατον. Οι ψυχές τών σοφών, που έζησαν, σύμφωνα με τις αρχές τής αληθινής φιλοσοφίας, θα υψωθούν στις ανώτατες περιοχές τού αιώνιου κόσμου, όπου θα διάγουν στο μέλλον μία ασώματη και ευτυχισμένη ζωή. Οι ψυχές εκείνων, που τήρησαν ίση αποχή από το καλό και το κακό, θα φτάσουν, μέσα από τον Αχέροντα, στην Αχερουσία λίμνη, απ’ όπου, μετά τον εξαγνισμό τους, θα επιστρέψουν στη γη. Αυτοί που διέπραξαν βαριά σφάλματα, πλην όμως μετανόησαν (π.χ. οι βίαιοι και οι μετανοημένοι ανθρωποκτόνοι), ρίχνονται στα Τάρταρα, απ’ όπου το ρεύμα τις ρίχνει στον Κωκυτό ή στον Πυριφλεγέθοντα ποταμό, και από εκεί στην Αχερουσία, όπου, κλαίγοντας και κραυγάζοντας, ικετεύουν τη συγγνώμη των θυμάτων τους. Μόνο μετά την παροχή τής συγνώμης οι ψυχές αυτές θα μπορούν να εξαγνιστούν και να συνεχίσουν την πορεία προς την αναγέννησή τους. Όσο για κείνες τις ψυχές, που θεωρούνται αθεράπευτες, αφού διέπραξαν βαρύτατα και πολυάριθμα εγκλήματα και ιεροσυλίες, ρίχνονται στα Τάρταρα και δεν εξέρχονται ποτέ. Ο πλανήτης μας είναι, κατά τον Σωκράτη, μία πελώρια σφαίρα, τοποθετημένη στο κέντρο τού Κόσμου, που είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ό,τι μας φαίνεται. Πάνω και γύρω από τον ορατό κόσμο μας, βρίσκεται ένας άλλος κόσμος, η ύλη του οποίου είναι αεριώδης και του οποίου τα χρώματα είναι πλέον ποικίλα κι έχουν περισσότερη αίγλη και λαμπρότητα από εκείνα, που γνωρίζουμε στη γη. Το έδαφος αυτού του κόσμου είναι σαν ένα λαμπρό στολίδι πεποικιλμένο με χρυσάφι και ασήμι και οι άνθρωποί του, πολύ τελειότεροι από μας, συνομιλούν με τους θεούς. Ο ανώτερος αυτός κόσμος τής αιωνιότητας, που θα μπορούσε να είναι ο παράδεισος του Σωκράτη, συνορεύει με διαστήματα γεμάτα καθαρό αέρα, όπου κινούνται τ’ αστέρια με το εκθαμβωτικό τους φως – ένας κόσμος αιώνιων αξιών, όπως η Επιστήμη, η Σκέψη, η Δικαιοσύνη, το Κάλλος, κλπ. Αυτός ο κόσμος αποτελεί την ευτυχία των κατοίκων του. Η «αεριώδης» περιοχή συγκοινωνεί με τη γη μας, με τις «υπόγειες κοιλότητες», μέσα από τις οποίες αστείρευτοι ποταμοί κυλούν με ύδατα ψυχρά και θερμά. Κάτω από τα πόδια μας, υπάρχει ένας τρίτος υποχθόνιος κόσμος, που συγκοινωνεί επίσης με τον δικό μας, μέσα από γήινες ρωγμές, από τις οποίες ρέει λάσπη και λάβα. Απ’ αυτές τις αβύσσους, η μεγαλύτερη διασχίζει όλη τη γη: Είναι τα Τάρταρα, όπου χύνονται όλοι οι ποταμοί και από αυτή πηγάζουν. Τα Τάρταρα θα μπορούσαν να είναι η κόλαση του Σωκράτη. Ένας πραγματικός φιλόσοφος δεν θα πρέπει να φοβάται το θάνατο. Ο Σωκράτης, αφού έπεισε όλους τους μαθητές του γι αυτό, αναπτύσσοντας το θέμα της επιβίωσης της ψυχής, όταν αυτή συγκεντρωθεί στον εαυτό της, απαλλαγμένη από τις κακίες της, όλοι κατάλαβαν πια ότι η ψυχή πράγματι αναγεννιέται, δεν καταστρέφεται από το θάνατο του σώματος. Επιζεί περνώντας από μία σειρά ζωών και θανάτων. Τάδε έφη Σωκράτης, πριν αποχωρήσει από το γήϊνο βασίλειο για ν’ απελευθερώσει την ψυχή από το σώμα. Προς την αθανασία, λοιπόν, και όχι προς τον θάνατο, οδεύει ο Σωκράτης. Πηγαίνει να παραδώσει το θείο πνεύμα, που ενυπάρχει στην ψυχή, εμφανιζόμενος ενώπιον των κριτών τού Άδη και δεχόμενος απ’ αυτούς, όπως πιστεύει, την αιώνια ευτυχία, ανάλογα με τη συμπεριφορά του στον κόσμο των θνητών.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου