Του Σωτήρη Ντανοβασίλη
Ουουφ!!! Με ζάλισε ετούτος εδώ ο χοντρός!!! Ή μάλλον με ζάρωσε. Με τσαλάκωσε, κυριολεκτικά!!!
Ολο φυσάει και ξεφυσάει. Μία με φουσκώνει, μία με ξεφουσκώνει. Ασε που όταν βήχει ή φταρνίζεται, γίνομαι πραγματική σφεντόνα και του τη σπάω κατάμουτρα… Και να ‘ταν μόνο αυτό… Το τσιγάρο πού το βάνεις; Ολο παφ και πουφ. Με κατακιτρίνισε… και το μέρος μου που το ρουφάει, έγινε κατάμαυρο από την πίσσα! Προχθές που ξεχάστηκε, παραλίγο να καώ μαζί με τα μουστάκια του.
Τι να κάνει κι αυτός ο φουκαράς, με συνήθισε, υποχρεωτικά. Σάμπως μπορούσε να κάνει και διαφορετικά; Από τότε που κυκλοφορούν κοτσονάτοι και κορονάτοι – λόγω Απόκρεω; – τους γίναμε απολύτως απαραίτητες. Από κει που μας είχαν μιας χρήσεως… τώρα όλοι μονίμως μασκοφόροι!!!
Παντού… Ολοι… Απ’ τον Γιαπωνέζο ώς τον Ινδιάνο κι απ’ τον Λάπωνα ώς τον Αφρικανό… Ως και τα τετράποδα κυκλοφορούν με χαριτωμένες γατομασκούλες και σκυλομασκούλες, κάποιες κυρίες!
Αμ κι εγώ! Μη νομίζεις πως περνώ καλύτερα μ’ αυτήν εδώ την κυρία που με φοράει – με διάλεξε από τη βιτρίνα γιατί είχα το πιο έντονο κόκκινο στα χείλη και στο δεξί ροζ μάγουλο μου, μια ελιά. Ας είναι καλά ο μοντελίστ που με εμπνεύστηκε έτσι και αρέσω στις πλούσιες κυρίες. Και μάλλον με προτίμησε επειδή τα δικά της είναι πολύ λεπτά και σφιγμένα και το δέρμα της κάτασπρο, όπως το βλέπω εσωτερικά.
Πάντως, φέτος θα φορεθώ βλέπω πάρα πολύ και πιστεύω θα γίνω ανάρπαστη αυτό το καλοκαίρι, που είμαι και σούπερ αντιιδρωτική! Τι λες; Και η κορόνα στο μέτωπο; Δεν μου πάει τέλεια; Πέσ’ μου πεσ’ μου… Σ’ αρέσω; Αααχχ!!!
Ομως, σαν σε φιλώ,
παρ’ όλο που είσαι
από διαφορετικό ιό,
γίνομαι φύλλο και φτερό!
