Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Η εβδομάδα που μας πέρασε είχε πολλά event, στην ξένη γλώσσα, μετάφραση γεγονότα και εορτασμούς. Είχαμε την Τσικνοπέμπτη που από τις πρώτες πρωινές ώρες και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας το κύριο θέμα ήταν πού θα γιορτάσουμε, πού θα τσικνίσουμε, χορτάσαμε πριν κατεβάσουμε το πρώτο κοψίδι από την κατακλυσμιαία επέλαση των ΜΜΕ. Αυτό το παντοδύναμο κουτί που κυριαρχεί στην καθημερινότητά μας.
Είχαμε και τα παιδικά αποκριάτικα πάρτι που γλέντησαν με την ψυχή τους οι κολομπίνες, οι σπάιντερμαν και αρλεκίνοι που πνίγηκαν στις σερπαντίνες και τα κομφετί με τους νεαρούς γονείς να καμαρώνουν τα βλαστάρια τους πνιγμένοι στα πολύχρωμα μπαλόνια. Και του χρόνου πάντα τέτοια.
Είχαμε και το Ψυχοσάββατο τιμώντας αυτούς που έφυγαν από κοντά μας και η απουσία τους δεν φεύγει πότε απ’ τις καρδιές μας. Βλέπετε η ζωή είναι ένα πανδαιμόνιο εναλλαγών και η περίοδος των Απόκρεων είναι μια ευκαιρία να τη νιώσουμε στο πετσί μας. Οι αισιόδοξοι θα κυριαρχήσουν έναντι των σκουντούφληδων που δεν σκάει χαμόγελο στα χείλη τους, θα σιγοτραγουδήσουν πιο δυνατά οι πρώτοι και θα δείξουν ανοχή οι δεύτεροι.
Α! να μην ξεχάσουμε και την περίοδο των εκπτώσεων, καθημερινά οι βιτρίνες όλο και γίνονται πιο ελκυστικές , όλο και γίνονται πιο απαστράπτουσες, όλο και κατεβαίνουν οι τιμές για να κεντρίσουν τους αναποφάσιστους, αρκεί βέβαια να υπάρχουν ευρώ στο πορτοφόλι, αυτό το πορτοφόλι που λες κι έχει μια χοάνη που καταπίνει τα υπερεκτιμημένα ευρωδάνεια.
Αλλά η περηφάνια, περηφάνια, γιατί δηλαδή είναι πιο έξυπνοι από μας οι συνάδελφοί μας της ΕΕ; Σίγουρα στη διαχείριση των ευρώ έχουν διαφορά με τους Ελληνες, το εκτιμούν και το τιμούν, ενώ εμείς οι ανοιχτοχέρηδες τι δηλαδή θα δώσουμε φιλοδώρημα ένα ευρώ; Ντροπή. Απλά αναρωτιόμαστε οι μη έχοντες αυτή τη νοοτροπία ότι ένα ευρώ ισοδυναμεί με 343 δραχμούλες . Δίνατε τόσο απλόχερα πουρμπουάρ άλλοτε;
Στις 22 Φεβρουαρίου είναι ημέρα σκέψης για τους απανταχού οδηγούς και προσκόπους. Είναι ημέρα γιορτής για τον λόρδο και λαίδη Μπεντπάουελ και η φράση «μια φορά οδηγός, για πάντα οδηγός» είναι γνωστή στους πάντες.
Αλήθεια, από τις Απόκριες ξεκινήσαμε και στην ισοτιμία ευρώ – δραχμής καταλήξαμε και πού να έρθει και η Καθαρά Δευτέρα! Είπαμε το λέει και το γνωστό άσμα.
Αλαλούμ, αλαλούμ…
