Του Κώστα Στεργίου
μέλους της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ,
μέλους της Διοίκησης του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Βόλου,
προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας»
Μετά «βαΐων και κλάδων» η κυβέρνηση της ΝΔ δημοσιοποίησε το σχέδιο νόμου της για το Ασφαλιστικό, αφού προηγήθηκε η καθιερωμένη μέτρηση των αντιδράσεων, με «διαρροές» και συνεντεύξεις κυβερνητικών παραγόντων, για να προετοιμάσουν το έδαφος.
Ο νέος νόμος είναι συνέχεια των επιδιώξεων δεκαετιών, με κορύφωση το νόμο 4387/2016 – τον περιβόητο νόμο Κατρούγκαλου – του ΣΥΡΙΖΑ, και αποτελεί το επιστέγασμα όλων των προηγούμενων αντιδραστικών μέτρων. Στην πράξη, κατοχυρώνεται και διευρύνεται ο βασικός πυρήνας του νόμου Κατρούγκαλου – παρά τις διακηρύξεις περί ανατροπής του – αλλά και όλων των προηγούμενων αντιασφαλιστικών διατάξεων.
Παγιώνονται το ψαλίδι στο ύψος της σύνταξης, η κατάργηση της 13ης και της 14ης, οι αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης και η εξίσωσή τους για άντρες και γυναίκες στα 67 έτη, τα κλεμμένα αποθεματικά κ.ά.
Ενώ για τις δήθεν αυξήσεις στις συντάξεις που λέει η κυβέρνηση, θυμίζουμε ότι το αντίστοιχο κονδύλι του κρατικού προϋπολογισμού είναι μειωμένο κατά 200 εκατ. ευρώ για φέτος και έπεται συνέχεια.
Άλλωστε, στο ίδιο το νομοσχέδιο θεσμοθετείται το πάγωμα των συντάξεων μέχρι το 2022. Τις όποιες αυξήσεις, από εκεί και πέρα, στο επίπεδο του πληθωρισμού, θα τις καταβροχθίσει πιθανότατα η περίφημη «προσωπική διαφορά», που διαιωνίζεται. Και για όσους ονειρεύονται δικαστικές προσφυγές, με τον νέο νόμο η κυβέρνηση «κλείνει» όσα νομικά κενά υπήρχαν, για να έχει το κεφάλι της ήσυχο.
Ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι, η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, η νεολαία που σήμερα είναι στην κατάρτιση, στην πρακτική άσκηση, που σπουδάζει για να πάρει τη θέση των γονιών της στην παραγωγή, έχουν χίλιους λόγους να αντιδράσουν, να απεργήσουν την Τρίτη και να διαδηλώσουν με τα συνδικάτα, ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο Κατρούγκαλου – Βρούτση.
Οι σημερινοί νέοι βρίσκονται μπροστά σε ένα πολύ χειρότερο σύστημα απ’ αυτό που κέρδισαν με μεγάλους αγώνες οι πατεράδες και οι παππούδες τους. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τι πρόκειται να ακολουθήσει, αν προχωρήσουν αυτά τα μέτρα, αν δεν μπουν ισχυρά εμπόδια και δεν ανοίξει δρόμος αντεπίθεσης.
Δίπλα στους σημερινούς συνταξιούχους και τους παλιότερους εργαζόμενους, η νεολαία είναι στο στόχαστρο και αυτής της αντιδραστικής μεταρρύθμισης, που προστίθεται στο ξήλωμα των Συλλογικών Συμβάσεων, στη γενίκευση της εργασιακής ανασφάλειας, στην περιπλάνηση ανάμεσα στην υποαπασχόληση και στην ανεργία. Γι’ αυτό χρειάζεται να απαντήσει μαχητικά, με μαζική συμμετοχή στην απεργία!
Οι νέοι εργαζόμενοι είναι αυτοί που για να συγκεντρώσουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης του νόμου Βρούτση – Κατρούγκαλου θα πρέπει να δουλεύουν μέχρι τα βαθιά γεράματα.
Όπως καταγγέλλουν τα συνδικάτα, με τη μερική απασχόληση που τσακίζει κόκαλα, ειδικά στις νέες συμβάσεις, ένας σημερινός νεοπροσλαμβανόμενος θα χρειαστεί 54 χρόνια αδιάλειπτης δουλειάς (!) για να πάρει ακόμα και τη βασική σύνταξη, το επίδομα πτωχοκομείου!
Ποιος νέος μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτές τις προϋποθέσεις, από τους δεκάδες χιλιάδες που ανακυκλώνονται μεταξύ προγραμμάτων ΟΑΕΔ – ανεργίας – μαύρης εργασίας – κατάρτισης και parttime δουλειάς;
Το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου – Βρούτση αποτελεί ταυτόχρονα «σκαλοπάτι» για τον επόμενο γύρο της επίθεσης, που σύμφωνα με τον κυβερνητικό προγραμματισμό θα περιλαμβάνει την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, με «πρώτο πιάτο» της επικουρικές.
Επίσης οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι ηασφάλιση δεν είναι μόνο σύνταξη. Είναι και Υγεία – Πρόνοια, που τις έχουν εξίσου ανάγκη. Είναι η γενικότερη προστασία στη ζωή που έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν με την κοινωνική ασφάλιση.
Ιδίως οι νέοι, που οι αντοχές τους δοκιμάζονται στις καινούργιες συνθήκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, των δουλεμπορικών και εργολαβικών επιχειρήσεων, της εντατικοποίησης, της δουλειάς «όπως και όποτε» θέλει ο εργοδότης, που αναγκάζονται να αλλάζουν πολλές ειδικότητες και εργασιακά περιβάλλοντα, αυξάνοντας την έκθεση στους κινδύνους για εργατικά «ατυχήματα» και επαγγελματικές ασθένειες, πρέπει να συνειδητοποιήσουν και να διεκδικήσουν την προστασία της οικογένειάς τους, των παιδιών τους, την ουσιαστική προστασία της μητρότητας, την κάλυψη όλων των ελλείψεων στην πρόληψη στην υγεία των παιδιών κ.ά.
Να μην παραιτηθούν από τη διεκδίκηση να απολαμβάνουν σήμερα όλα τα αγαθά με βάση τον πλούτο που παράγεται, με βάση τα τεράστια τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα. Να μην αποδεχθούν τα καλέσματα υποταγής στα δηλητηριώδη επιχειρήματα «τι να τα κάνεις τα ένσημα; Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου».
Κι ενώ συμβαίνουν τα παραπάνω, τη στιγμή που εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας, μεταξύ των οποίων τα μεγαλύτερα εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες και η ΑΔΕΔΥ έχουν πάρει ομόφωνα απόφαση για απεργία στις 18 Φλεβάρη, η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, που δικαιολογημένα οι εργαζόμενοι ονομάζουν συνδικαλιστική μαφία βγήκε να πει «πολύ κακό για το τίποτα!». Δεν μας εκπλήσσει! Και αυτή τους η στάση αποδεικνύει ότι είναι οι καλύτεροι υπηρέτες της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων της. Στην ίδια γραμμή και η πλειοψηφία της Διοίκησης του ΕΚΒ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ), η οποία στην τελευταία ολομέλεια την Παρασκευή 14-2 επιδόθηκε σε μια χυδαία αντιΠΑΜΕ επίθεση. Με επιχείρημα «δε θα κάνουμε απεργία όποτε θέλει του ΠΑΜΕ» καλεί του εργαζόμενους της Μαγνησίας να γίνουν απεργοσπάστες την ημέρα που με ομόφωνες αποφάσεις θα απεργήσουν χιλιάδες εργαζόμενοι. Κάτω απ’ αυτές τις εξελίξεις τα πρωτοβάθμια σωματεία, ο κάθε τίμιος συνδικαλιστής, οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι νέες πρέπει, όχι μόνο να τους γυρίσουν την πλάτη, αλλά να τους αποβάλουν από τις γραμμές του εργατικού κινήματος, γιατί αποτελούν την Πέμπτη φάλαγγα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ο λαός και η νεολαία να ζουν καλύτερα, με μείωση του εργάσιμου χρόνου, με σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής και όχι με τη μόνιμη ανασφάλεια.Με βάση αυτές τις δυνατότητες, μπορεί να μειωθεί ο εργάσιμος βίος, να έχουν όλοι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη υψηλού επιπέδου, προστασία στο χώρο δουλειάς, δημόσια και δωρεά Υγεία και Πρόνοια για όλους.
«Το Ασφαλιστικό είναι η ζωή μας! Δεν θα αφήσουμε να μας την κλέψουν!», όπως σημειώνει και η ΚΝΕ. Η συμμετοχή των εργαζομένων και ειδικά της νέας γενιάς θα αποτελέσει αποφασιστική συμβολή στην επιτυχία της απεργίας, συνολικά στην άνοδο των αγώνων, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Γιατί όσοι περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι είναι δίκαιο, αναγκαίο και εφικτό να καρπώνεται ο λαός τον πλούτο που παράγει, τόσο δυναμώνει η πραγματική ελπίδα.
