Σχεδόν 4.000.000 Τούρκοι ζουν στη Γερμανία, ενώ τα 2.000.000 έχουν δικαίωμα ψήφου.
Της Έλενας Αντωνοπούλου
Με αφορμή τη συνάντηση στο Βερολίνο και τη μη συμμετοχή της Ελλάδος στο κρίσιμο ζήτημα της Λιβύης, διαβάζοντας διάφορα άρθρα, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ανάλυση η οποία αναφέρει ότι δεν είναι τόσο ο φόβος για ένα εκ Τουρκίας κύμα μεταναστών που διακατέχει την κ. Μέρκελ.
Η Ελλάδα ευτυχώς για τους άλλους Ευρωπαίους έχει αποδεχθεί το κλείσιμο των προς βορρά συνόρων της εξαναγκαζόμενη έτσι σε υποχρεωτική φιλοξενία τους. Η κ. Μέρκελ φοβάται τους Τούρκους της Γερμανίας για έναν λόγο… Ηδη ανέρχονται σε σχεδόν 4 εκατομμύρια, είναι πολιτογραφημένοι Γερμανοί, τα 2 εκατομμύρια από αυτούς ψηφίζουν και στην πλειονότητά τους είναι οπαδοί του Ερντογάν. Συνεπώς είναι καθοριστικός ο ρόλος τους στο εκλογικό αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και η καγκελάριος δεν θέλει να χαλάσει το χατίρι του Τούρκου προέδρου. Διαβάζοντας λοιπόν στοιχεία για τους χιλιάδες Τούρκους που ζουν στη Γερμανία σήμερα και οι οποίοι άρχισαν να πηγαίνουν σε αυτή τη χώρα μετά τον πόλεμο και έγιναν ευπρόσδεκτοι ως αναγκαία φθηνή εργασία, βαθμιαία έπαψαν να εργάζονται. Ζουν καλά με κρατικά επιδόματα και οι μη εργαζόμενοι επιδοματούχοι Τούρκοι έφθασαν σε ποσοστό 80% και καθημερινά πολλαπλασιάζονται καθώς το ετήσιο ποσοστό γεννήσεων των εκ Τουρκίας γυναικών ανέρχεται σε άνω του 5% ενώ η αύξηση του πληθυσμού των Γερμανών είναι σχεδόν μηδενική. Μην φανεί λοιπόν περίεργο ότι έχει εκτιμηθεί ότι με αυτούς τους ρυθμούς η πλειονότητα των ανθρώπων που θα ζουν στη Γερμανία έως το 2050 θα είναι τουρκικής καταγωγής.
Το πώς επιτυγχάνεται να διαβιούν το 80% των Τούρκων της Γερμανίας χωρίς να εργάζονται το εξηγεί το ισχύον καθεστώς επιδομάτων, τα οποία παρέχει αφειδώς το γερμανικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας. Κάθε ενήλικος γερμανός υπήκοος (οι Τούρκοι σχεδόν όλοι έχουν αποκτήσει γερμανική υπηκοότητα) εάν είναι άνεργος και δεν μπορεί να βρει κατάλληλη δουλειά δικαιούται μηνιαίο επίδομα 482 ευρώ, καθώς και όλα τα μηνιαία έξοδά του που αφορούν το ενοίκιο, τα έξοδα θέρμανσης, ενέργειας, ασφάλισης και δημόσιας συγκοινωνίας. Ταυτόχρονα για κάθε παιδί τους κάτω των 18 ετών οι γονείς λαμβάνουν 200 ευρώ. Δεδομένου ότι κάθε οικογένεια έχει μεγάλο αριθμό παιδιών (συχνά και 10) τα εισρέοντα κατά οικογένεια εισοδήματα του άεργου πατέρα υπερβαίνουν τις 3.000 ευρώ μηνιαίως. Εύλογα συνεπώς διερωτώνται οι περισσότεροι γιατί να εργάζονται. Αυτοί οι ιδιότυποι άνεργοι, που διατρέφει πλουσιοπάροχα το γερμανικό κράτος, επικαλούνται συνήθως αδυναμία χειρωνακτικής εργασίας (κατά κανόνα δεν είναι εγγράμματοι) και αδιαφορούν αν και τα παιδιά τους εγκαταλείπουν το σχολείο, αφού ως άνεργοι χειρώνακτες θα εισπράξουν και αυτά με τη σειρά τους τα σχετικά επιδοματικά οφέλη. Ακόμη και ο πολύ μετριοπαθέστερος πρώην πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ είχε κάποτε εκτιμήσει ότι αυτό που δεν κατόρθωσε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής προσπαθώντας να κατακτήσει την Ευρώπη θα το επιτύχουν με τις γεννήσεις οι εκ Τουρκίας γυναίκες. Στη Γερμανία ήδη το έχουν επιτύχει καθώς οι Τούρκοι ως φανατικοί κατά κανόνα μουσουλμάνοι αρνούνται την αντισύλληψη και όπου εγκαθίστανται συντάσσονται με την προσπάθεια εξισλαμισμού. Ηδη η Γερμανία βαθμιαία κατακλύζεται και με τζαμιά. Το πρόβλημα λοιπόν είναι σύνθετο και δυσεπίλυτο. Άλλωστε ένας από τους βασικούς λόγους που τα κράτη της ΕΕ θα ήταν αντίθετα σε μια ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας έχει να κάνει και με το θέμα του πληθυσμού αν σκεφτεί κανείς ότι θα ήταν από τα πολυπληθέστερα κράτη με ό,τι αυτό συνεπάγεται και στο θέμα των ψήφων στις αποφάσεις της ΕΕ. Πάντως με τη συμπεριφορά της η Τουρκία φαίνεται ότι έχει εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή της προοπτική ενώ έχει προκρίνει το γεγονός της προσπάθειας της στρατιωτικής υπεροχής της τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στη Μεσόγειο. Το μέλλον θα δείξει κατά ποσό θα το πετύχει.
