ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Εβραίοι και Χριστιανοί στη φρίκη του ναζισμού – Μέρος Β΄

εβραίοι-και-χριστιανοί-στη-φρίκη-του-ν-214027

Tου Απόστολου Χρ. Βαβύλη*

Ο χριστιανικός κόσμος στη Γερμανία, ο μέσος Γερμανός, φέρει πολύ μεγαλύτερη ευθύνη ενώπιον του Θεού, από τους εθνικοσοσιαλιστές, τα Ες-Ες και την Γκεστάπο. Οφείλαμε να αναγνωρίσουμε τον Κύριο Ιησού Χριστό στο πρόσωπο του αδελφού μας που υπέφερε, διωκόταν, εξοντωνόταν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, ανεξάρτητα αν ήταν κομμουνιστής ή Εβραίος… Επομένως, εμείς οι χριστιανοί δεν φέρουμε πολύ μεγαλύτερη ευθύνη, εγώ προσωπικά δεν είμαι πολύ περισσότερο ένοχος από πολλούς που έβαψαν τα χέρια τους με αίμα;».

Μάρτιν Νιμέλερ, Γερμανός λουθηρανός πάστορας

Η ανείπωτη φρίκη της «τελικής λύσης» κατέστη δυνατή, γιατί η χιτλερική προπαγάνδα αξιοποίησε υποδειγματικά αιώνες αντισημιτισμού και κατόρθωσε είτε να μετατρέψει απλούς πολίτες σε εγκληματίες και συνενόχους ή έστω να εξασφαλίσει την ανοχή και τη σιωπή τους. Όσο προσεκτικά και αν προσπάθησαν να «κρύψουν» τα εγκλήματα των στρατοπέδων από τα μάτια και τα αυτιά του κόσμου, δεν μπορεί κανείς να πιστέψει πώς είναι δυνατόν να δολοφονηθούν 1 εκατομμύριο άνθρωποι στο Άουσβιτς και οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από το στρατόπεδο να μη μάθουν ποτέ τίποτε..!

Η τάση για άρνηση της πραγματικότητας του αντισημιτισμού και για θεώρηση του Ολοκαυτώματος ως μιας εκτροπής των τελευταίων δεκαετιών, χωρίς καθόλου ή με ελάχιστες ρίζες στο παρελθόν και χωρίς καμιά σύνδεση με το παρόν, επικρατεί ακόμα και έτσι το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται. Το γεγονός αυτό απογυμνώνει τον χριστιανό από κάθε ενδιαφέρον να πάρει στα σοβαρά το μίσος κατά των Εβραίων ως ένα πολύ σημαντικό πνευματικό, ηθικό και κοινωνικό πρόβλημα, να το ανακαλύψει μέσα του και να το εξαλείψει. Του στερεί την ευκαιρία να αντιμετωπίσει μια τεράστια αμαρτία του χριστιανικού παρελθόντος που ανακυκλώνεται διαρκώς, μέσα του, στο παρόν και να περάσει στη μετάνοια. Κεφαλαιώδους σημασίας, τέλος, είναι το γεγονός ότι αυτή η χριστιανική άρνηση να αντιμετωπίσουμε το αντισημιτικό μας παρελθόν είναι ένας σημαντικός παράγοντας στη διαιώνιση του μεγαλύτερου σε χρονική διάρκεια μίσους στην ανθρώπινη ιστορία.

Γι’ αυτό, είναι τόσο σημαντικό γεγονός οι πρωτοβουλίες Ορθοδόξων Ιεραρχών εναντίον του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού.

Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικές η έρευνα, η μελέτη, η εκπαίδευση για το Ολοκαύτωμα ιδιαιτέρως για τους χριστιανούς νέους στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Όλα αυτά μπορούν να χρησιμεύσουν ως πρόσκληση στους χριστιανούς να εισέλθουν στην σκοτεινή πλευρά της κατ’ όνομα μόνον …χριστιανικής παράδοσης και να υποβληθούν σε μια ιστορική ψυχανάλυση, με την ελπίδα ότι ανιχνεύοντας την καταγωγή και την ανάπτυξη του μίσους κατά των Εβραίων, αυτός ο πανάρχαιος δαίμονας θα εκβληθεί από την Ιστορία και από τα βάθη της χριστιανικής ψυχής. Ο δαιμονικός χαρακτήρας του αντισημιτισμού, που είναι «φύσει και θέσει» αντιχριστιανικός είναι και μισάνθρωπος, όπως ο ίδιος ο διάβολος. Οποιοσδήποτε συνεχίζει το ταξίδι μέσα σ’ αυτόν τον λαβύρινθο του μίσους θα ανακαλύψει ότι έρχεται αντιμέτωπος με ένα απύθμενο κακό. Μόνον ένας τέτοιος «εξορκισμός» των δαιμόνων του παρελθόντος θα επιτρέψει, αν επιβεβαιώσουμε την ποιότητα του Χριστιανισμού που πιστεύουμε και την αλήθεια της θεολογίας μας και θα μας οδηγήσει στη στάση της ωριμότητας και υπευθυνότητας που είναι τόσο ουσιώδης, αν θέλουμε να γίνει πραγματικότητα η ευχή: «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ, ΚΑΝΕΝΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ». Αυτοί που δεν θα μπουν στη βάσανο της κάθαρσης και της μετάνοιας κινδυνεύουν να γίνουν όργανο αυτού του μίσους, που επέτρεψε σε ανθρώπους απλούς, καθημερινούς, να μετατραπούν σε δολοφόνους μικρών παιδιών, ηλικιωμένων, γυναικών, αναπήρων και σε εκατομμύρια ανθρώπων να στέκονται είτε απαθείς παρατηρητές ή και ακόμη χειρότερα, να συνεργάζονται σ’ αυτό το ανοσιούργημα του αφανισμού τουλάχιστον 6.000.000 ανθρώπων μόλις 75 χρόνια πριν.

Οι Εβραίοι θεωρήθηκαν, λοιπόν, υπεύθυνοι για τη Σταύρωση του Χριστού, βάσει της ναζιστικής αρχής της συλλογικής ευθύνης, έστω και αν είναι γνωστό ότι τη θανατική καταδίκη την αποφάσισαν και την εκτέλεσαν οι Ρωμαίοι. Με την ίδια λογική οι Αθηναίοι πρέπει να θεωρούνται υπεύθυνοι για το φαρμάκι που ήπιε ο Σωκράτης. Δεν μας φαίνεται γελοίο; Η Εκκλησία μέσω πατριαρχών και αυτοκρατόρων κυνήγησε τους Εβραίους τους οποίους χρησιμοποίησε σαν αποδιοπομπαίους τράγους, εκτονώνοντας πάνω τους τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Από τους πρώτους, ο Μέγας Κωνσταντίνος με γράμμα του προς τις Εκκλησίες διαπιστώνει πως οι Εβραίοι είναι «μέσα στην αχρειότητά τους τυφλοί στην ψυχή» ενώ «έχασαν το μυαλό τους και δεν καθοδηγούνται πιά από τη λογική, αλλά άγονται από το αχαλίνωτο πάθος». Σύμφωνα με τις διατάξεις του «Νομοκανόνα» του Μαλαξού, όποιος ασθενής καλεί Εβραίο γιατρό πρέπει να αφορίζεται. Οι Εβραίοι παρουσιάζονται ως «άγρια θηρία», «λάγνοι», «άρπαγες», «ληστές», «δολοφονούν τα παιδιά τους», οι συναγωγές τους είναι «σπηλιές ληστών», «σπίτια διαβόλων».

Ο βυζαντινός αντισημιτισμός εξαπλώθηκε σαν πανούκλα σ’ όλον τον χριστιανικό κόσμο. Οι περιπέτειες των Εβραίων συνεχίστηκαν στο ρωσορθόδοξο κόσμο. Η Ρωσική Εκκλησία οργάνωνε, κυρίως τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, αιματηρά «πογκρόμ» με τη βοήθεια της φοβερής αστυνομίας Οχράνα και των παρακρατικών «Mαύρων Eκατονταρχιών». Το χαλκευμένο εξ ολοκλήρου βιβλίο «ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ», δημιούργημα των τσαρικών μυστικών υπηρεσιών, αποτελεί δυστυχώς μέχρι σήμερα ένα από τα βιβλία με τη μεγαλύτερη παγκόσμια κυκλοφορία και θεωρείται το «αλφαβητάρι» των απανταχού της Γης αντιεβραίων.

Σ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, φανατικοί, συντηρούσαν τη λαϊκή προκατάληψη κατά των Εβραίων. Η λαϊκή φαντασία ωθούμενη από κατ’ όνομα μόνον χριστιανούς ρασοφόρους και μη, ήθελε τον ρουφιάνο, τοκογλύφο, αιμοπότη Οβριό, παρόντα(;) στη σκύλευση του απαγχονισμένου Πατριάρχη, στην προδοσία του Κοσμά του Αιτωλού, σε ακατανόμαστες τελετουργίες, σε κάθε αντιχριστιανική συνωμοσία.

Τα τερατώδη ποσοστά των απωλειών των ελληνικών εβραϊκών κοινοτήτων κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής που ξεπερνούν κατά πολύ τον μέσο όρο της υπόλοιπης Ευρώπης και στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης φτάνουν στα όρια του ολοκληρωτικού αφανισμού, σκιάζουν και καθιστούν «ασήμαντη», ενώ δεν είναι, τη θαρραλέα στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας που μέσω, τόσο της ηγεσίας της, όσο και των απλών ιερωμένων, αντιστάθηκε όσο και όπως μπόρεσε στους εκτοπισμούς των Εβραίων, διέσωσε πολλούς και μοιράστηκε σε αρκετές περιπτώσεις την ίδια τρομερή μοίρα. Είναι προφανές ότι, χωρίς τουλάχιστον την ανοχή της πλειονότητας των υπολοίπων, των μη Εβραίων δηλαδή, αυτό ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ.

Ο αντισημιτισμός, δυστυχώς, διαποτίζει ακόμη τη χώρα μας και όχι μόνον… Σύμφωνα με πρόσφατη πανευρωπαϊκή έρευνα το 30% των ερωτηθέντων εκφράζει ακραία αντισημιτικές θέσεις.

Είναι ποτέ δυνατόν ο χριστιανός να είναι αντισημίτης;

Η καθολικά αποδεκτή αντίληψη που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα ότι δηλαδή η επιρροή των Εβραίων είναι από τη φύση της καταστρεπτική και άρα πρέπει να εκριζωθεί μια και καλή από την κοινωνία είναι από τη φύση της αντίχριστη και βεβαίως δεν έχει κανένα απολύτως έρεισμα στην Αγία Γραφή. Αντιθέτως μάλιστα το μίσος κατά των Εβραίων έρχεται σε ξεκάθαρη αντίθεση με τον Λόγο του Θεού, απορρίπτει την αγάπη και το έλεος που οδήγησε στην εκούσια θυσία για τη σωτηρία του ανθρώπου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό αν υποστηρίζαμε ότι εν τέλει Ο ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ είναι ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ μιας και αντίκειται στη βασική, νέα εντολή του Χριστού προς τον άνθρωπο, που είναι η αγάπη προς όλους, ακόμη και προς τους εχθρούς μας. Ο Αντισημίτης είναι και Αντίχριστος, εφόσον αντιστρατεύεται και διαψεύδει τον ίδιο τον Χριστό που είπε: “Εγώ σας λέω να αγαπάτε τους εχθρούς σας, να ευλογείτε αυτούς που σας καταριούνται, να κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας μισούν και να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας καταδιώκουν” (Ματθ. 5:44-48). Τα ίδια αυτά λόγια εμφανίζονται και στα Τέσσερα Ευαγγέλια και στις Επιστολές του Απ. Παύλου.

Κι όμως!

Στα στρατόπεδα του θανάτου πάνω στο μαρτύριο και τις στάχτες εκατομμυρίων Εβραίων, οι ναζί έχτιζαν μεθοδικά την «ηθική» της νέας Ευρώπης τα χαρακτηριστικά της οποίας βρίσκονταν στον αντίποδα της χριστιανικής ηθικής και του Ουμανισμού της εποχής του Διαφωτισμού, «εκείνα τα ανόητα, ψεύτικα και βλαβερά ιδανικά της ανθρωπότητας», όπως τα αποκαλούσε ο Γκέρινγκ. Το σύστημα των στρατοπέδων εξόντωσης απέρριπτε στην πράξη την πίστη του χριστιανισμού στην ηθική ισότητα των ανθρώπων. Βασίστηκε στην ύπαρξη κατώτερων και ανώτερων, αφεντάδων και δούλων. Οι Εβραίοι έπρεπε να εξοντωθούν εξαιτίας της βιολογικής τους συγκρότησης. Άλλοι λιγότερο υπάνθρωποι έπρεπε να δουλεύουν σαν σκλάβοι για τα συμφέροντα του Ράιχ. Γύρω από το συγκρότημα του Άουσβιτς βρίσκονταν τα εργοστάσια των SIEMENS, KRUPP, UNION – VERKE, BAYER, AGFA κ.λπ. Τα 30 και πλέον στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης αποτέλεσαν την πλήρη περιφρόνηση των χριστιανικών αρχών της αγάπης για το συνάνθρωπο, της ευσπλαχνίας για τους αναξιοπαθούντες, της ελεήμονος συμπεριφοράς. Κυριαρχούσε το μίσος για τον πλησίον, δεν υπήρχε οίκτος, καλλιεργήθηκε συστηματικά η ικανοποίηση για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταλαιπωρία του «άλλου», τη μέγιστη αποτελεσματικότητα, που οδηγούσε στην ταχύτερη επίτευξη του επιθυμητού που ήταν η «λύτρωση της κοινωνίας από την παρουσία των υπανθρώπων». Το Άουσβιτς – Μπίρκεναου, το Μπέργκεν – Μπέλσεν, το Σόμπιμπορ, το Νταχάου, η Τρεμπλίνκα, το Μαϊντάνεκ δεν αποτελούν προσωρινή, ακραία πρακτική μιας μικρής μειονότητας φανατικών δολοφόνων. Ο κόσμος των στρατοπέδων αποκαλύπτει τον χαρακτήρα μιας Γερμανίας, που, παραδομένη άνευ όρων στον ναζισμό, «χτίζει το πρότυπο για το χιλιόχρονο Ράιχ».

ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ…

Τη θλίψη που αναδύεται από τις γραμμές του παραπάνω κειμένου προτιμώ να «σβήσω» με τη μαρτυρία της κυρίας Ρένας Μόλχο από τη Θεσσαλονίκη, καθηγήτριας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ιστορικού, συγγραφέως βραβευμένης από την Ακαδημία Αθηνών που αναφερόμενη στη διάσωση οικογένειας συγγενών της Εβραίων στη Σκόπελο:

«Αν δεν υπήρχε η συνείδηση κάποιων πραγματικών χριστιανών, εγώ δεν θα υπήρχα, ούτε ο μπαμπάς μου ούτε η μαμά μου ούτε ο πεθερός μου ούτε η πεθερά μου. Ο πατέρας μου υπηρετούσε στο πυροσβεστείο και έλειπε όταν ήρθαν οι Γερμανοί να τον βρουν. Οταν επέστρεψε, ο διοικητής του, με δική του πρωτοβουλία, τού έδωσε ψεύτικη ταυτότητα και πήγε στην Αθήνα και σώθηκε. Ούτε παρακάλεσε κανέναν ούτε τίποτε…Κατεβαίνοντας στην Αθήνα κι επειδή οι Γερμανοί είχαν κάνει μπλόκο στη Θήβα, ο πατέρας μου πήγε στα χωράφια κι εκεί τον έπιασε ένας χωρικός το πρωί, ο οποίος αμέσως τον κατάλαβε από την προφορά του ότι ήταν Εβραίος και του είπε: “Εγώ είμαι κομμουνιστής κι εσύ είσαι Εβραίος. Κακομοίρη μου, είσαι μουγκός! Ετσι και μιλήσεις τη βάψαμε και οι δύο!”. Η μητέρα μου σώθηκε στη Θεσσαλία, από χριστιανούς και Εβραίους Θεσσαλούς, ο πεθερός μου, ο Σόλων Μόλχο, βιβλιοπώλης, με 13 μέλη της οικογένειάς του σώθηκε στη Σκόπελο, με τη συμπαράσταση του δημάρχου της Γλώσσας. Στη Γλώσσα πρέπει να ήταν και 3.000 άτομα. Αυτό σημαίνει ότι όχι μόνο ο δήμαρχος Σκοπέλου βοήθησε τον πεθερό μου, αλλά ότι συνέπραξαν 3.000 άτομα για να μην προδώσουν αυτούς τους 13 Εβραίους σε μια γερμανοκρατούμενη Σκόπελο. Ενας να βρισκόταν και να κατέδιδε, έφτανε…Το ποσοστό όμως της απώλειας των Εβραίων αλλά και η διαχείριση αυτού του θέματος είναι, κατά την άποψή μου, ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας. Υπό την έννοια ότι αν σώθηκε μόνο το 13% των Εβραίων, δηλαδή αν έχουμε ποσοστό απώλειας 87% στην Ελλάδα, αυτό είναι αρνητικό ως προς τη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αυτών που μπορούσαν να βοηθήσουν και δεν το έκαναν. Στη Θεσσαλονίκη το νούμερο απώλειας των Εβραίων είναι 96%, που είναι 4 μονάδες υψηλότερο και από το Βερολίνο! Δηλαδή μέσα στη “φωλιά του λύκου” ήταν μικρότερο το ποσοστό απώλειας απ’ ό,τι εδώ… Πώς μεταφράζεται αυτό το πράγμα; Οι Γερμανοί όταν πήγαιναν κάπου προσπαθούσαν να προσεταιριστούν τη φιλία και την εμπιστοσύνη του τοπικού πληθυσμού για να μπορούν να λεηλατήσουν τους διωκόμενους με την άνεσή τους. Γιατί ήξεραν ότι αν ο τοπικός πληθυσμός αντιδρούσε δεν θα μπορούσαν να διεκπεραιώσουν το έργο τους. Οπως δεν μπόρεσαν σε πολλά σημεία της Ελλάδας».

*Ο Απόστολος Χρ. Βαβύλης, είναι γεν. γραμματέας του Ορθοδόξου Δικτύου Ενημέρωσης, με έδρα το Αγιον Όρος και γραφείο στον Βόλο. Δραστηριοποιείται ενεργά στην ευαισθητοποίηση των ορθοδόξων χριστιανών για θέματα που αφορούν στον αντισημιτισμό, τον ρατσισμό, την ξενοφοβία. Οργάνωσε και συντόνισε τη συμμετοχή του Μητροπολίτου μας κ. Ιγνατίου το 2016 και του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου το 2019 στην Πορεία των Ζωντανών στο Άουσβιτς – Μπιρκενάου στην Πολωνία. E-mail: [email protected].

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου