Της Μαίρης Παπαδημητρίου
Μετά τις αγκαλιές, τα φιλιά, τις ευχές, τις χιλιοειπωμένες, αλλά πάντα καλοδεχούμενος, ήρθε η ώρα του απολογισμού. Οι γιορτινές μέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί, τα φανταχτερά στολίδια, οι απαστράπτουσες βιτρίνες, με τα καλόγουστα ή και μη καλόγουστα εκθέματα συμμαζεύτηκαν και ήρθαν τα μεθεόρτια, που σε αναγκάζουν, θέλοντας και μη, να φθάσει η ώρα του απολογισμού, η ώρα που αντικρίζοντας το μισοάδειο πορτοφόλι ν’ αναρωτιέσαι πού πήγαν τα χρήματα, τα ευρώ, τα ευρουδάκια, που εμείς οι Έλληνες, ως ανοιχτοχέρηδες που είμαστε, δεν υπολογίζουμε την αξία τους. Ο Ευρωπαίος ο κάτοικος της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Γερμανίας γνωρίζει καλά, πολύ καλά μάλιστα, την αξία του ευρώ. Τώρα εμείς, ως λαός, δεν θελήσαμε ποτέ να αποκτήσουμε την πραγματική ευρωπαϊκή νοοτροπία «ωχ, για 30 λεπτά να πάρω ρέστα από τον ταξιτζή», στο εξωτερικό περιμένει ο Ευρωπαίος τα ρέστα του το δεκαράκι του ευρώ.
Πολλοί αναρωτιόμαστε γιατί υποδεχθήκαμε με χαρά και τιμές το ενιαίο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί δεν υπολογίσαμε το κόστος της καθημερινότητάς μας. Γιατί απαρνηθήκαμε την αγαπημένη δραχμούλα, που μας εξασφάλιζε μια πιο ήσυχη και πιο συντηρητική ζωή, πιο νοικοκυρεμένη θα πρόσθετα.
Με το καινούριο νόμισμα άλλαξε και η καθημερινότητά μας. Αλλα λογαριάζουμε κι άλλα μας προέκυψαν. Και τώρα αφού πέρασαν οι γιορτινές ημέρες με τα βεγγαλικά να φωτίζουν τον ουρανό και να χαιρόμαστε το «σήμερα και αύριο έχει ο Θεός». Αυτή η νοοτροπία δεν έχει αρχή και σίγουρα και τέλος που λόγω των ημερών ανοιγόκλεινε το πορτοφόλι που διαρκώς άδειαζε σιγά – σιγά. Να πάρει η ευχή οι μέρες κυλούν αδυσώπητα αργά με παγωμένους τοίχους από τα χιόνια που επέλασαν ασταμάτητα και περιμένουμε τις Αλκυονίδες ημέρες μήπως και ζεσταθεί το κοκαλάκι μας.
Μπόρα είναι και θα περάσει, βαθιές αναπνοές, προσοχή στις γρίπες, που τώρα εξορμούν και μακριά από μεγάλες συγκεντρώσεις. «Όποιος φυλά τα ρούχα του, έχει τα μισά». Κάτι ήξεραν οι παλιοί με τις σοφές παροιμίες. Και του χρόνου.
