Του Σπύρου Εμμανουήλ, συνταξιούχου οδοντιάτρου
Από παντού έρχεται η είδηση, η βεβαιότητα ότι έχουμε μείνει πίσω (σε σχέση με τους Τούρκους). Εχουμε μείνει πίσω στο Καμάρι του Εθνους, σ’ αυτό που είναι συνώνυμο της Ελληνικής Ναυτοσύνης και που σε όλους τους αγώνες του Εθνους πρωτοστάτησε. Στο Πολεμικό μας Ναυτικό.
Ηταν η 10χρονη κρίση βέβαια που μας έριξε πίσω στην ανακαίνιση του στόλου, αλλά θα μπορούσε –και μέσα στην κρίση- να βρει η χώρα πόρους, π.χ. από τη φυγάδευση τεράστιων πόρων στο εξωτερικό από τα «λευκά κολάρα». Ποσών που όμως δεν απέδωσαν φορολογικά τίποτα ή σχεδόν τίποτα σε σχέση με την φρικτή φορολόγηση που υπέστη η μεσαία τάξη όλα αυτά τα χρόνια. Ή θα μπορούσε το εκάστοτε υπουργείο Οικονομικών να θεσπίσει ένα «τέλος» στα υπό ελληνικής σημαίας πλοία των εφοπλιστών υπέρ του Πολεμικού Ναυτικού, αντί να αγοράζουν πανάκριβους «μισθοφόρους» ποδοσφαιριστές.
Είναι δε τέτοια τα ευρισκόμενα στο εξωτερικό ποσά (από λίστες Λαγκάρντ, Μπόγιαρντ κ.λπ.) που όχι μόνο δύο αλλά καμία δεκαριά φρεγάτες θα μπορούσε η χώρα να πάρει –μαζί με τον εξοπλισμό τους- αν μπορούσαν αυτά τα ποσά να φορολογηθούν κατά δίκαιο τρόπο.
Ένα, πάντως, είναι γεγονός: είναι πάνω από την αντοχή της περηφάνιας του ελληνικού λαού να γίνει ένα θερμό επεισόδιο 2-3 ημερών και να χάσουμε στη θάλασσα από τους Τούρκους. Θα ήταν τόσο ισχυρός ο θόρυβος από το τρίξιμο των οστών των Κανάρη, Μιαούλη, Τομπάζη, Ματρώζου, Πιπίνου, Παπανικολή, των νεοτέρων Κουντουριώτη, Τούμπα, Λάσκου, Ζέπου, Ιατρίδη, Περβαινά, Ρουσέν, Σπανίδη και πολλών άλλων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που θα έπρεπε να βάζουμε μια πέτρα όλοι γύρω από το λαιμό μας και να βουτήξουμε στα βαθιά.
Και δεν είναι μόνο οι προαναφερθέντες «επώνυμοι» του Π.Ν., αλλά και όλοι οι ανώνυμοι άνθρωποι της θάλασσας που έδωσαν ζωές και περιουσίες στον μακρόχρονο κατά θάλασσα αγώνα της Πατρίδας. Ας ρίξουμε μια ματιά στα Ναυτικά Μουσεία της χώρας μας, όπως π.χ. στα Χανιά ή στο Γαλαξίδι θα εντυπωσιαστούμε, ή αν διαβάσουμε τον Παντελή Πρεβελάκη στο «Παντέρμη Κρήτη» (που αναφέρεται στην μεγάλη Κρητική Επανάσταση 1866 -1869) θα αντιληφθούμε ότι έδωσαν για αγώνα οι Ανώνυμοι Ελληνες Ναυτικοί, όταν πχ φεύγαν τις ασέληνες νύχτες τα μικρά τους πλοία γεμάτα τρόφιμα και όπλα από τη Σύρα, πήγαιναν μέσα από μύριους κινδύνους στην Κρήτη, ξεφόρτωναν και κατόπιν επέστρεφαν με τραυματίες, αλλά και γυναικόπαιδα που είχαν πέσει θύματα του Τούρκου που σκότωνε, έκαιγε, βίαζε και ρήμαζε το Νησί.
Είναι λοιπόν επιτακτική η ανάγκη να ενισχυθεί ο Στόλος με σύγχρονες φρεγάτες που και την ασφάλεια θα διασφαλίσουν, αλλά και θα απομακρύνουν τις όποιες φιλόδοξες σκέψεις του Ερντογάν να πάρει ζωτικό θαλάσσιο χώρο από τη χώρα μας.
