Του Βασίλη Κοντορίζου
Κάθε χρόνο στις 18 Δεκεμβρίου, μια ομάδα φίλων από την Πορταριά, ερχόμαστε στη Δράκεια, το μαρτυρικό αυτό χωριό, ταπεινοί προσκυνητές της μνήμης των 118 αθώων Δρακειωτών, που σφαγιάσθηκαν το 1943 από τους κτηνώδεις ναζί κατακτητές.
Δεν έχουμε συγγενείς ή φίλους, ούτε καν συγχωριανούς, ανάμεσα στους αδικοχαμένους εκτελεσθέντες. Θεωρούμε όμως ιερή μας υποχρέωση να βρισκόμαστε εδώ αυτή τη μέρα, για να αποτίσουμε φόρο τιμής στην μνήμη τους, να συμπροσευχηθούμε για την ανάπαυση των ψυχών τους και να διακηρύξουμε με όλη την δύναμη της φωνής και της καρδιάς μας ότι δεν ξεχνούμε, ούτε και θα ξεχάσουμε ποτέ αυτό το κακό. Το οποίο ουσιαστικά συνιστά και έγκλημα κατά της Ανθρωπότητος, αν συνυπολογίσουμε τις σφαγές στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα ή τις άλλες γερμανικές θηριωδίες, όπως είναι η συστηματική εξόντωση του ελληνικού λαού από την πείνα και η καταλήστευση των οικονομικών πόρων της πατρίδος.
Καθώς, όμως, η χρονική απόσταση από τη θυσία των 118 πατριωτών της μαρτυρικής Δράκειας θα μεγαλώνει και όσοι ζήσαμε την τραγωδία της Κατοχής – και μετέπειτα του Εμφυλίου Πολέμου – θα λιγοστεύουμε, δεν επιτρέπεται – για κανένα λόγο – να υπάρξει χαλάρωση της μνήμης των νεότερων ελλήνων, για τα εφιαλτικά εκείνα γεγονότα, γιατί τότε αυτό θα ισοδυναμούσε με απόλυτη εθνική καταστροφή. Λαός χωρίς μνήμη δεν έχει μέλλον.
Πρέπει να θυμόμαστε τις μεγαλειώδεις στιγμές του Έθνους και του Λαού μας, για να έχουμε επίγνωση της ταυτότητάς μας και να διατηρούμε ψηλά την εθνική μας αυτοπεποίθηση. Πρέπει, όμως, και να θυμόμαστε τις μαύρες στιγμές και τις τραγωδίες της ιστορικής μας πορείας, για να διδασκόμαστε απ’ αυτές, ώστε να μην τις ξαναζήσουμε. Λέει ψυχρά ένας ξένος διανοούμενος: «Αν θέλεις να ξεθωριάσει η θύμηση ενός γεγονότος, φρόντιζε να γιορτάζεις κατά τρόπο μουσειακό την επέτειό του». Κόντρα σ’ αυτή την μηδενιστική αντίληψη, εμείς πρέπει ν’ αντιτάσσουμε την ενεργό εθνική μας μνήμη. Να επικαιροποιούμε τα ιστορικά γεγονότα, δηλαδή να τα συνδέουμε με το σήμερα, αντλώντας απ’ αυτά διδάγματα και παραδείγματα. Δεν αρκεί για την θυσία των 118 ηρώων της Δράκειας να διακηρύσσουμε τυπικά κάθε χρόνο: «Ποτέ πια φασισμός». Διότι ο Φασισμός και ο Ναζισμός ζουν και βασιλεύουν σήμερα με διαφορετικές πολιτικές μορφές, ονομασίες και επιδιώξεις. Έτσι, λοιπόν χωρίς υπερβολή:
Είναι Οικονομικός Ναζισμός στην Ευρώπη, όχι μόνον η σιδηρένια οικονομική ηγεμονία της σημερινής Γερμανίας (της χώρας που προκάλεσε δυο παγκοσμίους πολέμους στον 20ο αιώνα), αλλά κυρίως η περιφρονητική της άρνηση να καταβάλει στην Ελλάδα πολεμικές αποζημιώσεις για τα εγκλήματα που διέπραξε και τις καταστροφές, που προξένησε στην πατρίδα και στον λαό μας. Το δικαίωμά μας για την διεκδίκηση των επανορθώσεων αυτών είναι διεθνώς κατοχυρωμένο και απαράγραπτο. Μένει στην Ελληνική Κυβέρνηση να ενεργήσει τα δέοντα.
Είναι φασισμός το νεο-οθωμανικό καθεστώς και η διεθνώς παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας του Ερντογάν, που εκβιάζει και απειλεί να πλημμυρίσει με εκατομμύρια μουσουλμάνου πρόσφυγες και μετανάστες την Ευρώπη, ενώ αμφισβητεί συστηματικά την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας και τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο.
Έχοντας, λοιπόν, ζήσει ως Έθνος και Λαός τον ισλαμικό ζυγό των Οθωμανών, αλλά και τη ναζιστική κτηνωδία των Γερμανών, γνωρίζουμε τη φύση και το μέγεθος του κακού που προξένησαν στον Λαό μας. Κάθε εκατοστό της ελληνικής γης είναι ποτισμένο με το αίμα των αθώων θυμάτων και των ηρώων μας στον αγώνα για την αποτίναξη της ξενικής τυραννίας και την κατάκτηση της ελευθερίας. Και καθώς σήμερα τιμούμε τη μνήμη των 118 εθνομαρτύρων της Δράκειας προσευχόμαστε ευλαβικά για την ανάπαυση των ψυχών τους. Η καρδιά μας αφουγκράζεται τις κραυγές του πόνου, από τον τόπο του μαρτυρίου τους, να ηχούν, όχι μόνον ως μια διαρκής καταγγελία και καταδίκη κάθε είδους φασισμού, αλλά και ως επιτακτική αξίωση και εντολή προς τους νεότερους έλληνες για αδιάρρηκτη και αδιάσπαστη εθνική ενότητα. Διότι μόνον έτσι θα μπορέσουμε ως λαός να αντιπολεμήσουμε επιτυχώς τους ορατούς κινδύνους και τις απειλές, που ζώνουν την Πατρίδα μας.
*Από τον χαιρετισμό στις φετινές εκδηλώσεις μνήμης στη μαρτυρική Δράκεια για τη μαύρη επέτειο της 18ης Δεκεμβρίου 1943
