Της Ελενας Αντωνοπούλου
Το βιβλίο με τίτλο «2084 το τέλος της δημοκρατίας» του συγγραφέα Μπουαλέμ Σανσάλ, άγνωστο για τους περισσότερους, είναι σήμερα πιο επίκαιρο από κάθε άλλη φορά. Ο Μπουαλέμ Σανσάλ ξέρει τι σημαίνει ισλαμισμός. Διδάκτωρ οικονομίας και μηχανικός, άρχισε να γράφει το βιβλίο το 1997, όντας τότε προϊστάμενος στο αλγερινό υπουργείο Βιομηχανίας. Το 2003, όμως, απολύθηκε από τη θέση του όπως διαβάζουμε. Στο βιβλίο του «Μίλα μου για τον παράδεισο», καταγγέλλει τη διαφθορά στις δημόσιες υπηρεσίες. Φέρνει στο προσκήνιο τα τεράστια λάθη του καθεστώτος Μπουμεντιέν. Και περιγράφει το μέγεθος του κινδύνου που συνιστά ο ισλαμισμός.
Πολύ γνωστός στη Γαλλία και στη Γερμανία και έχοντας αποσπάσει σημαντικά βραβεία για το έργο του, ο Μπουαλέμ Σανσάλ δεν μασά τα λόγια του.
Νομίζω είναι ενδιαφέρον να παραθέσουμε τις απόψεις του που ίσως για αρκετούς θεωρούνται ακραίες… «Η Ευρώπη με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση στο Στρασβούργο, ξεβρακώθηκε μπροστά στον ισλαμισμό. Τον φοβάται και κάθε μέρα που περνάε χάνει τον πιο κρίσιμο πόλεμο του 21ου αιώνα… Η ευρωπαϊκή ανοχή στο Ισλάμ αποθρασύνει τους ισλαμιστές. Τους επιτρέπει να κερδίζουν ένα πόλεμο, τον οποίο έχουν χάσει στο επίπεδο του χαλιφάτου. Στη Γαλλία, τα τρία τελευταία χρόνια, η ισλαμική πανώλη σκότωσε 240 αθώους. Και τραυμάτισε πάνω από χίλιους. Στο Αφγανιστάν οι Ταλιμπάν έχουν στο ενεργητικό τους πάνω από 100.000 δολοφονίες και είναι πάντα όρθιοι. Στην Αλγερία η ισλαμική κτηνωδία άφησε πίσω της 60.000 νεκρούς. Εναν εμφύλιο και 100.000 τραυματίες. Αλλά είναι πάντα ενεργή και ζωντανή… είναι το Ισλάμ εχθρός της Δημοκρατίας; Στόχος είναι να ξεμπερδεύει με τη δημοκρατία και τον πολιτισμό. όχι στα ίσα όμως. Ο πόλεμος που έχει κηρύξει στην Ευρώπη και όχι μόνο, είναι ύπουλος, θρασύδειλος, αποκρουστικός στη λογική του. Οι ισλαμιστές δεν θέλουν να κυριαρχήσουν. Στόχος τους είναι μόνον η καταστροφή και η εξόντωση. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια για αφελείς…».
Ας σημειωθεί ότι στα βιβλία του, ο Μπουαλέμ Σανσάλ, εξηγεί πώς τα αμύθητα κεφάλαια που έχουν εισρεύσει στην Αλγερία και άλλες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες, τελικά τα νέμονται ισχυρές ομάδες διεφθαρμένων πολιτικών εξουσιών. Κάποιες από τις οποίες άρχισαν να χρηματοδοτούν τον ακραίο ισλαμισμό για να έχουν δήθεν το κεφάλι τους ήσυχο. Δεν υπολόγισαν όμως τον ξενοδόχο που στην περίπτωση αυτή είναι η δολοφονική ισλαμική «ιδεολογία».
Μια ιδεολογία που κάποιοι γελωτοποιοί της πολιτικής την παίρνουν στα σοβαρά και στη χώρα μας, κρίνοντας το Ισλάμ με μαρξιστικά-λενινιστικά κριτήρια. Αυτό και μόνον δείχνει την πλήρη ασχετοσύνη των ανθρώπων με την ιστορική πραγματικότητα. Και το πώς αυτή ερμηνεύεται από τους ισλαμιστές και τζιχαντιστές. Αυτούς ακριβώς που πολέμησαν σκληρά τον αραβικό σοσιαλισμό των Νασέρ, Καντάφι και άλλων Σαντάμ Χουσεΐν, τον σοβιετισμό στο Αφγανιστάν και τον πουτινισμό στην Τσετσενία.
Υπήρξε δε τεράστιο λάθος της Δύσης που κάποτε στήριξε αυτούς τους εν δυνάμει δολοφόνους, οι οποίοι σήμερα ύπατο στόχο τους έχουν την καταστροφή του κόσμου και της δημοκρατίας.
Αλλά ας δούμε και την άποψη του π. υπουργού Ανδρέα Ανδριανόπουλου ο οποίος έχει γράψει και βιβλία που αφορούν στο Ισλάμ…αντιγράφω: «Οι άγριες δολοφονίες, οι καταστροφές μνημείων, οι μεταναστευτικές ροές εξαθλιωμένων ανθρώπων αποκλειστικά από μουσουλμανικές χώρες –δίχως όλες να αντιμετωπίζουν φαινόμενα εμφύλιων σπαραγμών– αναδεικνύει το μέρος αυτό του κόσμου ως επικίνδυνο για την παγκόσμια ισορροπία. Δίχως να αληθεύει πως όλοι οι μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες, είναι δυστυχώς γεγονός πως σχεδόν όλοι οι τρομοκράτες είναι οπαδοί του Ισλάμ. Είναι φυσικό ολόκληρος ο κόσμος να διακατέχεται πλέον από συναισθήματα καχυποψίας προς τους οπαδούς του Μωάμεθ και να εξετάζει εξονυχιστικά συμπεριφορές, δόγματα και αρχές που χαρακτηρίζουν τα άτομα που ακολουθούν τις διδασκαλίες της θρησκείας αυτής.
Δεν αντιμετωπίζεται το επεκτατικό Ισλάμ με περισσότερη Δημοκρατία. Διότι για τους Σαλαφιστές (τους οπαδούς των πρακτικών της εποχής του Προφήτη), η Δημοκρατία αποτελεί ύβριν. Δημοκρατία σημαίνει λαϊκή κυριαρχία. Που μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Η κυρίαρχη όμως βούληση του λαού δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται πάνω από (ή και να μπορεί να τροποποιεί) τις διδασκαλίες του Προφήτη και των Σοφών του Ισλάμ (Σούρα και Χαντίντ). Ισλάμ σημαίνει «υποταγή». Σε όλα, σε θρησκεία αλλά και σε πολιτική. Γι’ αυτό και μετριοπαθές Ισλάμ περιγράφεται μοναχά αυτό που βρίσκεται περιθωριοποιημένο, σε δραματική μειοψηφία ή κάτω από την μπότα της καταπίεσης Δεν είναι τυχαίο πως δεν έχει υπάρξει κάποια σημαντική γενική κινητοποίηση μουσουλμάνων –στη Δύση ή αλλού– καταδίκης των ακραίων δολοφονικών επιθέσεων των τζιχαντιστών. Είναι υποχρέωσή μας λοιπόν ως δυτικών κοινωνιών που σέβονται και θέλουν να προστατεύσουν τη Δημοκρατία να δίνουμε μάχες για τις αξίες που φτιάξαμε. Ο σεβασμός του άλλου, η πολυφωνία, η ανοχή του διαφορετικού αλλά και η υποταγή στον νόμο και τους κανόνες».
Επίκαιρες, λοιπόν, οι δυο απόψεις και για προβληματισμό με σεβασμό όμως πάντα στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Από την άλλη οι νεοεισερχόμενοι στις δυτικές κοινωνίες οφείλουν να ακολουθούν τους κανόνες και να σέβονται τις αξίες της χώρας που τους δέχεται. Κι όχι το αντίθετο. Διαφορετικά, οι μελλοντικές εμπλοκές είναι αναπόφευκτες.
