Με υποστελεχωμένα τραγικά τα Νοσοκομεία, με ερημωμένα Κέντρα Υγείας, με την πρωτοβάθμια περίθαλψη εγκληματικά απούσα, προσπάθησαν να κρύψουν τα προβλήματα με αλλαγές ονομάτων της πρωτοβάθμιας φροντίδας, κάνοντας βαφτίσια των δομών με διάφορα ονόματα και τα πολλά εγκαίνια
Του Νίκου Χαυτούρα, Ιατρού νευροχειρουργού
O δρόμος προς την ιδιωτικοποίηση των ζωτικών δομών της κοινωνίας μας είναι πλέον πραγματικότητα. Υγεία, παιδεία και πλείστα άλλα δημόσια αγαθά, όλα προσφέρονται στον βωμό της ιδιωτικοποίησης. Οι διοικούντες βέβαια δεν το λένε ξεκάθαρα στον κόσμο. Πέντε χρόνια κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν μια συνεχής προσπάθεια το άσπρο να γίνεται μαύρο, θυσία στην εικόνα της δημόσιας υγείας.
Στο όνομα της αριστεράς η διάλυση της δημόσιας υγείας συνεχίστηκε συστηματικά σε όλη τη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Οι υποσχέσεις για μόνιμες και γενναίες προσλήψεις και διαφύλαξη της δημόσιας υγείας δεν τηρήθηκαν. Οι μηχανισμοί προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τα έκαναν όλα, «ευνουχισμό» του συνδικαλισμού, σπίλωση όσων ενοχλούν και υιοθέτηση μιας εικονικής πραγματικότητας.
Με υποστελεχωμένα τραγικά τα Νοσοκομεία, με ερημωμένα Κέντρα Υγείας, με την πρωτοβάθμια περίθαλψη εγκληματικά απούσα, προσπάθησαν να κρύψουν τα προβλήματα με αλλαγές ονομάτων της πρωτοβάθμιας φροντίδας κάνοντας βαφτίσια των δομών με διάφορα ονόματα και τα πολλά εγκαίνια.
Οι συνεχείς μετακινήσεις των ελάχιστων ιατρών, όπως από τη Φαρκαδώνα στη Σκόπελο, από τον Βόλο στη Λαμία, αλλά και στην Αλόννησο, από όλα τα μέρη της Θεσσαλίας διαμόρφωσαν εργασιακές συνθήκες παζαριού, προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια των πολιτών της επαρχίας. Δυστυχώς και αυτή η κυβέρνηση εγκατέλειψε τους ανθρώπους της περιφέρειας δίχως σοβαρή δημόσια περίθαλψη.
Τα καινούργια ονόματα που τοποθετήθηκαν σε παλιές δομές όπως ΤΟΜΥ, Αστικού Τύπου Κέντρα Υγείας, δεν άλλαξαν την θλιβερή εικόνα στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και στα κέντρα υγείας του νομού μας. Αυτή τη στιγμή ένας πολίτης της περιφέρειας δεν μπορεί να κάνει μια γενική εξέταση αίματος όπως συμβαίνει στην Αργαλαστή, στον Αλμυρό, τη Ζαγορά. Ο ασθενής δεν μπορεί να κάνει ακτινογραφία στα περισσότερα Κέντρα Υγείας. Από την άλλη δεν είναι δυνατόν να μην έχει οδηγό ασθενοφόρου για να μεταφέρει ασθενή κάθε φορά που υπάρχει ανάγκη.
Τα Κέντρα Υγείας στα νησιά είναι τραγικά υποστελεχωμένα. Στην Αλόννησο έχουν να δουν μόνιμο γιατρό από το 2013. Στη Σκόπελο ο κόσμος ζει στην αγωνία και την ανασφάλεια, μην τυχόν συμβεί κάτι και αφεθεί στην μοίρα του. Στη Σκιάθο μόνο τα πράγματα είναι καλύτερα όχι γιατί είναι καλύτερη η δημόσια υποδομή αλλά γιατί υπάρχουν ιδιωτικές δομές.
Το απόλυτο μαύρο σκεπάζει και το Νοσοκομείο μας στον Βόλο καθώς οι διοικούντες επιδόθηκαν σε εγκαίνια και φιέστες, που μαζί με τον ανύπαρκτο πλέον συνδικαλισμό προσπαθούν να διαμορφώσουν μια εικονική πραγματικότητα για τον πολίτη.
Οι συνδικαλιστές στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι σήμερα έγιναν διαμεσολαβητές, εργαλεία της διοίκησης του Νοσοκομείου και πλέον δεν ενοχλούν τη «φιλική διοίκηση», απλά κρύβουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Η πράξη απέδειξε ότι έχουμε συνδικαλιστές που δεν διεκδικούν, αλλά επικροτούν τη διοίκηση και τον διαχειριστή Κ. Πουλάκη. Πρόκειται για συνδικαλιστές που ωραιοποιούσαν την κατάσταση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αντιδρούσαν παθητικά και «γλυκά» στη διοίκηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ταυτόχρονα στηρίζονταν και στηρίζονται πλήρως από τον κυβερνητικό βουλευτή και το περιβάλλον του. Πρόκειται για συνδικαλιστές που παίζουν τον ρολό του πυροσβεστήρα απέναντι στα τραγικά προβλήματα της δημόσιας υγείας.
Εχουμε δυστυχώς έναν συνδικαλισμό που διαλύεται και κυρίως δεν ενοχλεί το σύστημα, δεν έχει ούτε κόμμα, ούτε χρώμα, έχει μόνο καιροσκόπους. Είναι ένας συνδικαλισμός μακριά από απεργίες με τις οποίες δεν ξέρω αν πρέπει να συμφωνήσω ή όχι αφού είναι κάτι απαξιωμένο.
Πιστεύω ότι ο συνδικαλιστής πρέπει να ενοχλεί με αγώνες και πάλη, ξεσηκώνοντας την κοινωνία με συγκεντρώσεις και συμπόρευση με φορείς και πολίτες. Σήμερα η αγωνία του συνδικαλιστή στο Νοσοκομείο περιορίζεται στο πώς θα προστατεύσει τον διοικητή και θα αποπροσανατολίσει πολίτες και συναδέλφους.
Σήμερα δεν υπάρχει καμία προστασία για την προηγούμενη διοίκηση της ΕΙΝΚΥΜ από το Διοικητικό Συμβούλιο του κ. Δραμητινού που είχε καλέσει σε απολογία την ενοχλητική πρώην διοίκηση της ΕΙΝΚΥΜ και την καλούσε να σταματήσει να ενοχλεί, να ξεσηκώνει την κοινωνία και να αναφέρεται στη μαύρη εικόνα της υποστελέχωσης του Νοσοκομείου. Καμία προστασία και για συναδέλφους που λοιδορήθηκαν και υπήρξαν θύματα εκφοβισμού όπως ο ογκολόγος μας που έδωσε και δίνει και την ψυχή του για τους συνανθρώπους μας. Καμία προστασία από τον σημερινό συνδικαλισμό για όλους αυτούς που ενοχλούν λέγοντας την αλήθεια, καμία κραυγή αγωνίας για συνάδελφο που κινδύνεψε από ανεπαρκή συντήρηση μηχανημάτων.
Συκοφαντούσαμε το Νοσοκομείο όταν αναδεικνύαμε τα προβλήματα και διεκδικούσαμε την επίλυσή τους με συλλογικούς κοινωνικούς αγώνες γιατί η υγεία αφορά σε όλους μας. Η προηγούμενη διοίκηση του συλλόγου νοσοκομειακών αποτέλεσε στόχο του συστήματος στο όνομα μιας δήθεν αριστερής διοίκησης του Νοσοκομείου που συμπορεύτηκε στην συνέχεια με τον διορισμένο σύλλογο νοσοκομειακών ιατρών πέρα από κόμματα στον βωμό του αποπροσανατολισμού και της διάλυσης της δημόσιας υγείας.
Ετσι λοιπόν και με τον κλέφτη και με τον αστυνόμο η νέα διοίκηση της ΕΙΝΚΥΜ, με νέα ήθη και παθητική στάση στα τραγικά προβλήματα του Νοσοκομείου μας επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η συνδικαλιστική στάση όμως ήταν αρεστή στους τότε κυβερνητικούς βουλευτές και σύμφωνα με τον βουλευτή μας κ. Μεϊκόπουλο όλα πήγαιναν καλά στο Νοσοκομείο μας. Ξαφνικά με την αλλαγή της κυβέρνησης η συνδικαλιστική διοίκηση έγινε δυναμική με αναφορά, όμως μόνο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, καθώς τώρα ανακάλυψε ότι διαλύεται το Νοσοκομείο και κινδυνεύουν οι κλινικές. Ανέλαβε για λίγο τον ρόλο του αγωνιστή. Πήρε μάλιστα και συγχαρητήρια από τον πρώην κυβερνητικό και νυν βουλευτή της αντιπολίτευσης, που τώρα λέει «ναι» στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις.
Η αλήθεια όμως στο Νοσοκομείο μας δεν κρύβεται. Ξεκινώντας από τον πολυπόθητο μαγνητικό που το Νοσοκομείο μας έπρεπε να τον έχει από χρόνια, αλλά θυσιάστηκε μπροστά σε άλλες προτεραιότητες όπως το ψηφιακό χειρουργείο. Εγκαινιάσθηκε ο μαγνητικός τομογράφος πριν πέντε μήνες, μια εβδομάδα πριν τις δημοτικές εκλογές, αλλά δεν λειτουργεί ακόμη. Το μαύρο έγινε άσπρο και πάλι. Φταίει ο «Δημόκριτος» φωνάζουν κάποιοι και επιμένουν «οι υπάλληλοι του «Δημόκριτου» δεν δίνουν αδειοδότηση, δεν φταίει τελικά η υποστελέχωση». Δυστυχώς όμως αυτή δεν είναι η αιτία, αυτή είναι η αλήθεια. Ο «Δημόκριτος» απαιτεί να τηρούνται οι τεχνικές προϋποθέσεις, αλλά και να υπάρχει το απαραίτητο προσωπικό. Το γνωρίζουν αυτό καλά αυτοί που φοβούνται την αλήθεια και λασπολογούν. Η κοροϊδία δεν έχει όρια.
Οι ελλείψεις στο Νοσοκομείο είναι σοβαρές. Η οφθαλμολογική υπολειτουργεί με έναν ειδικό ιατρό. Συνηθισμένες επεμβάσεις, όπως καταρράκτης, δεν γίνονται. Η ουρολογική οδηγείται σε πλήρη αποδυνάμωση. Οι αναισθησιολόγοι είναι λιγότεροι από τους μισούς του οργανογράμματος. Η νευροχειρουργική δεν εφημερεύει 10 ημέρες τον μήνα. Το γαστρεντερολογικό είχε ένα μόνιμο και έναν επικουρικό γιατρό με ΕΣΠΑ, που έφυγαν. Το παιδιατρικό με τρεις γιατρούς, αλλά ο ένας είναι επικουρικός και φεύγει. Η ορθοπεδική δίχως καθόλου ειδικευόμενους είναι σε οριακή κατάσταση και από μόνιμα στελέχη. Η παθολογική λειτουργεί με 4 μόνιμους γιατρούς αντί 8. Υπάρχουν κλινικές δίχως ειδικευόμενους, οι τραυματιοφορείς είναι 20 αντί 50. Οι 6 γιατροί από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ φεύγουν σύντομα. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί ο πολυπόθητος μαγνητικός τομογράφος, που εγκαινιάστηκε πριν 5 μήνες αλλά δεν λειτουργεί.
Η απάντηση σε όλη αυτή την εξαθλίωση είναι μόνο ο αγώνας σε συνεργασία με φορείς και πολίτες χωρίς συμβιβασμό.
