Αναπτυξιακός νόμος και ισορροπημένη ανάπτυξη

Υπάρχουν χιλιάδες ανολοκλήρωτα συμβασιοποιημένα έργα, τα οποία μεταφέρονται από προγραμματική περίοδο σε προγραμματική περίοδο, χωρίς να τελειώνουν ποτέ, λόγω έλλειψης ελεγκτικού προσωπικού ή γραφειοκρατικών διαδικασιών

Του Ευθύμιου Ζιγγιρίδη,

BEngMScAMIEEMILT, Συμβούλου Στρατηγικών Επενδύσεων

Ο αναπτυξιακός ή επενδυτικός νόμος είναι ένα από τα βασικά εργαλεία ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Σκοπός του είναι η παροχή κινήτρων για δημιουργία ιδιωτικών επενδύσεων, προκειμένου να επιτευχθεί η έξοδος της χώρας από την οικονομική κρίση και η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας μέσα από την προώθηση της ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης, η μείωση των περιφερειακών ασυμμετριών, η αύξηση των εξαγωγών και της καινοτομίας των επιχειρήσεων, η μείωση του φαινομένου του κύματος φυγής των νέων από τη χώρα, η προσέλκυση των ξένων άμεσων επενδύσεων, η ανάπτυξη συνεργατικών πρωτοβουλιών, η επανατοποθέτηση της χώρας στο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον και τέλος η μείωση των δεικτών ανεργίας της χώρας. Συνήθως κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση τροποποιείται και ο αναπτυξιακός νόμος για να εξυπηρετήσει το αναπτυξιακό όραμα της εκάστοτε κυβέρνησης.

Ασχολούμαι με τους αναπτυξιακούς νόμους πολλά χρόνια και τα προβλήματα τα οποία παρατηρούνται σε όλους σχεδόν τους αναπτυξιακούς νόμους είναι δομικά προβλήματα της Ελληνικής Οικονομίας. Ας δούμε κάποια αρνητικά αποτελέσματα της εφαρμογής των διαφορών αναπτυξιακών νόμων της τελευταίας δεκαπενταετίας.

Ενας ελάχιστος αριθμός επιχειρήσεων πήρε το μεγαλύτερο ποσοστό των ενισχύσεων, 4,2% ε/σ πήρε το 43,6% των συνολικών επιχορηγήσεων, ενώ 6 επιχειρηματικοί όμιλοι (σε σύνολο 14.500 ε/σ) πήραν 8,1% συνολικών ενισχύσεων.

Το 95% ε/σ έλαβαν την ενίσχυση με μορφή επιχορήγησης.

Το 46,5% των ε/σ, και το 72,2% του συνολικού προϋπολογισμού αφορούσε σε ΑΠΕ (ιδίως φωτοβολταϊκά) και τουρισμό και ένα άλλο σημαντικό ποσοστό αποθήκες επιχειρήσεων οι οποίες «καταχρηστικά» ονομάστηκαν «logistics».

Δόθηκαν παραπάνω από 600 εκατ. ως προκαταβολές που σε ορισμένες περιπτώσεις έφτασαν και στο 100%. ετσι, κάποιοι λίγοι «μεγάλοι επενδυτές» χρηματοδοτήθηκαν με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, τα οποία χρησιμοποίησαν ανατοκιζόμενα ως κεφαλαιουχικές εγγυήσεις και σε άλλες επιχειρηματικές τους δραστηριότητες,

Υπάρχουν χιλιάδες ανολοκλήρωτα συμβασιοποιημένα έργα, τα οποία μεταφέρονται από προγραμματική περίοδο σε προγραμματική περίοδο, χωρίς να τελειώνουν ποτέ, λόγω έλλειψης ελεγκτικού προσωπικού ή γραφειοκρατικών διαδικασιών.

Επίσης ο τρόπος ο οποίος ήταν δομημένοι οι αναπτυξιακοί νόμοι δεν επέτρεπαν την ισορροπημένη χρηματοδοτική δυνατότητα σε πλήθος επιχειρήσεων με αποτέλεσμα ένας μικρός αριθμός επιχειρηματικών ομίλων να επιδοτείται συνεχώς με μεγάλα ποσά στη διάρκεια εφαρμογής 3 προγραμματικών περιόδων. Η κυβέρνηση λοιπόν θα πρέπει να διαμορφώσει τον Αναπτυξιακό Νόμο με τρόπο που να επιδιώκει:

1. Την εστίαση στις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας αλλά και την διαμόρφωση με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοεί τις μικρές και μεγάλες επενδύσεις .
2. Την ευελιξία στην αδειοδότιση κυρίως μεγάλων επενδύσεων αλλά και μικρότερων προκειμένου να υλοποιούνται σε γοργούς ρυθμούς.
3. Την εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα στην διαδικασία αξιολόγησης και ελέγχου των σχεδίων. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι οι καθυστερήσεις αξιολόγησης των σχεδίων και εφόσον εγκριθούν το μεγάλο πρόβλημα είναι οι καθυστερήσεις ελέγχων από φορείς του δημοσίου ή του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Θα πρέπει να εμπλακεί με συγκεκριμένες συμβάσεις ο ιδιωτικός τομέας ο οποίος έχει πλήθος ειδικούς οικονομολόγους μηχανολόγους και περιβαλλοντολόγους οι οποίοι θα ελέγχονται από το αντίστοιχο υπουργείο αλλά θα μπορούν να καλύπτουν τις αξιολογήσεις και τους ελέγχους σε προκαθορισμένους χρόνους όπως ορίζονται από το Νόμο.
4. Τη βελτιωμένη χρήση των ΒΙΠΕ η ΒΙΠΑ δίνοντας ακόμη μεγαλύτερα κίνητρα στις επιχειρήσεις να επενδύσουν σε αυτές τις βιομηχανικές ζώνες.
5. Τη στόχευση στην μεταποιητική δραστηριότητα
6. Τη στήριξη επιχειρήσεις νεοφυών ή επιχειρήσεων με σοβαρά οικονομικά προβλήματα να σταθούν στα πόδια τους.
7. Την άρση δεκάδων επενδυτικών εμποδίων ειδικά σε αδειοδοτικά, περιβαλλοντικά, πολεοδομικά θέματα. Η χώρα πρέπει επιτέλους να μπει στην ψηφιακή εποχή, εφαρμόζοντας τις καλές ευρωπαϊκές και διεθνείς πρακτικές.

Εχει λοιπόν την ευκαιρία η σημερινή κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα εργαλείο για να βάλει την ελληνική οικονομία σε τροχιές ταχείας ανάπτυξης, προκειμένου να μπορέσει η πραγματική οικονομία να ανασάνει και οι Ελληνες πολίτες να επιστρέψουν σε μία κανονικότητα χωρίς να ανησυχούν καθημερινά για την επιβίωσή τους.