Του Δημήτρη Αντωνίου,
Καθηγητή Αγγλικής, Β.Α., Kατόχου Masters Παιδαγωγικής και Γλωσσολογίας
aglo.academia@gmail.com
Τη Δευτέρα στις 14-10-2019 και ώρα 23.45 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας παραχώρησε μία δίωρη συνέντευξη στον γνωστό δημοσιογράφο κ. Νίκο Χατζηνικολάου στην εκπομπή «Ενώπιος ενωπίω», εφ’ όλη της ύλης.
Άσχετα με τις πολιτικές πεποιθήσεις και ιδεολογίες και ιδεοληψίες του καθενός μας, όλοι οι Έλληνες, και κυρίως οι νέοι άνθρωποι, έχουν και δικαίωμα και υποχρέωση να γνωρίζουν, ακόμα και λεπτομέριες των ανθρώπων που μας κυβερνούν, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας που θα έπρεπε, ή καλύτερα θα πρέπει, να είναι και το μοντέλο και πρότυπο προς μίμηση.
Η δίωρη συνέντευξη τα είχε όλα, ή σχεδόν όλα, από τότε που ο πρωθυπουργός μας γεννήθηκε μέχρι και σήμερα που μας κυβερνά για περίπου τρεις μήνες.
Ας αρχίσουμε από την οικογένεια και καταγωγή του κ. Μητσοτάκη που είναι γνωστή σε εκατομμύρια Έλληνες, αλλά είναι εξίσου άγνωστη σε αρκετά άλλα εκατομμύρια Ελλήνων και ιδιαίτερα νέων ανθρώπων και μεταξύ των Ελλήνων της διασποράς και κυρίως δευτέρας, τρίτης και τετάρτης γενιάς.
Ως γνωστόν ο πρωθυπουργός γεννήθηκε σε πλούσια οικογένεια με μακραίωνη ιστορία στην πολιτική της χώρας. Αυτό βέβαια έχει την πολύ μεγάλη σημασία του, αλλά πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει το γεγονός πως ο πρωθυπουργός «εκμεταλλεύτηκε» στο έπακρο αυτές τις ευκαιρίες που του χαρίστηκαν και τις χρησιμοποίησε για τη μόρφωσή του, την παιδεία του και σε τελευταία ανάλυση για το καλό όλων των Ελλήνων.
Η μόρφωση ενός ανθρώπου ενδεχομένως ή και προφανώς διαμορφώνει την προσωπικότητά του, τον χαρακτήρα του, την συμπεριφορά του, τις αρχές και αξίες του που έχουν άμεση επιρροή στον τρόπο που διοικεί αλλά και αυτούς που επιλέγει να συνδιοικήσει. Ένας άπειρος και ακαδημαϊκά ανεπαρκής πολιτικός δεν μπορεί να επιλέξει ικανούς και επαρκείς συνεργάτες και η προηγούμενη κυβέρνηση το απέδειξε αυτό περίτρανα.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι ο μοναδικός πολιτικός που γεννήθηκε σε οικογένεια πολιτικών, αλλά είναι σχετικά από τους λίγους που χρησιμοποίησε αυτό το προνομιακό ξεκίνημα, head start, στη ζωή του να φοιτήσει και να αποφοιτήσει από τα πλέον διακεκριμμένα πανεπιστήμια της Αμερικής, και βέβαια του κόσμου. Και άλλοι πολιτικοί μας είχαν τις ίδιες ευκαιρίες αλλά δεν πέρασαν ούτε απ’ έξω από παρόμοια πανεπιστήμια…
Σε αυτά τα πανεπιστήμια που φοίτησε και αποφοίτησε ο κ. Μητσοτάκης, αποκτώντας προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών, οι καθηγητές δεν μεταχειρίζονται τους φοιτητές ως γόνους καλών και επιφανών οικογενειών, οι φοιτητές αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο και όταν δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους υπάρχει και η αποπομπή τους ή απομάκρυνσή τους, το λεγόμενο flankout και όταν κάποιος απομακρυνθεί ή καλύτερα απορριφθεί από ένα πανεπιστήμιο δεν γίνεται δεκτός από κανένα άλλο, και αυτά γράφονται μετά λόγου γνώσεως του γράφοντος.
Σε αυτά τα πανεπιστήμια οι φοιτητές πληρούν συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, τα οποία εφαρμόζονται με θρησκευτική ευλάβεια και στρατιωτική πειθαρχεία για όλους και από όλους. Ας μου επιτραπεί εδώ να αναφερθώ σε μία προσωπική μου εμπειρία: Ήμουν φοιτητής στο Κολλέγιο Emerson της Βοστόνης και είχε συνάψει φιλικές σχέσεις με έναν καθηγητή μου τον αείμνηστο George Ursul, Αγγλικανό και Ορθόδοξο το θρήσκευμα, εξ ου και η αφορμή της φιλίας μας. Μία Κυριακή απόγευμα βρισκόμενοι στο διαμέρισμά μου πίνοντας ελληνικό κρασί, σε κάποια στιγμή ο καθηγητής και φίλος μου με ρωτάει: Παρεμπιπτόντως, Δημήτρη, αύριο πρέπει να μου παραδώσεις την εργασία με θέμα «Το Βασιλικό Δώρο». Ο φίλος μου ήταν καθηγητής μου Αγγλικής Ιστορίας και το θέμα της εργασίας μου αφορούσε τα δικαιώματα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων, οι οποίοι ούτε λίγο, ούτε πολύ ισχυρίζονταν πως ο θεός κυβερνά στον ουρανό και οι βασιλείς στη γη. Είχα ολοκληρώσει το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας και στην ερώτηση του καθηγητού απήντησα: «Έχω ολοκληρώσει το μεγαλύτερο μέρος, μπορώ να παραδώσω την εργασία μου την άλλη εβδομάδα». Απάντηση: «Όχι φίλε μου, αύριο το πρωί στις 9 η ώρα που έχουμε μάθημα θα φέρεις και την εργασία, σου κάνω μία χάρη και θα την δεχτώ ως χειρόγραφό». Εκείνη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα και την επόμενη μέρα του παρέδωσα την εργασία, η οποία έγινε δεκτή με την εξής δήλωση: «Τώρα φίλε μου Δημήτρη, γνωρίζεις που σταματά η φιλία μας και που αρχίζουν οι υποχρεώσεις σου». Αυτή την εμπειρία όχι μόνο δεν την ξέχασα αλλά την εφήρμοσα αργότερα κατά γράμμα με όλους τους μαθητές μου.
Επανερχόμαστε στη συνέντευξη του κ. Μητσοτάκη, η οποία αντικατοπτρίζει όχι μόνο τον πολιτικό αλλά τον άνθρωπο, τον πατέρα, τον σύζυγο, ο οποίος γνωρίζει τον ρόλο του και ανταποκρίνεται σε κάθε έναν από αυτούς τους ρόλους όπως ταιριάζει, όπως αρμόζει, όπως επιβάλλεται, όπως απαιτείται. Είδαμε έναν άνθρωπο να εργάζεται πολλές ώρες και να βρίσκει χρόνο πέρα από τις πολιτικές του υποχρεώσεις που είναι και πολλές και δύσκολες, χρόνο για να βρεθεί με τα παιδιά του, τη γυναίκα του ακόμα και για αθλητικές δραστηριότητες, είτε πρόκειται για μπάσκετ, τένις ή ποδόσφαιρο. Άλλωστε ο αθλητισμός είναι εμφανής και στην εμφάνισή του.
Κατά την ταπεινή μου άποψη η συνέντευξη θα πρέπει να μεταδοθεί και από άλλους τηλεοπτικούς σταθμούς, τοπικής και κρατικής εμβέλειας και κυρίως από τους κρατικούς τηλεοπτικούς σταθμούς. Επιπλέον ένα σχετικό έντυπο φυλλάδιο θα μπορούσε να εκδωθεί από το Υπουργείο Παιδείας και να διανεμηθεί δωρεάν σε όλους τους μαθητές λυκείων της χώρας. Μερικοί ίσως βιαστούν να εκλάβουν αυτή την κίνηση ως διαφήμιση, προσωπικά την αποκαλώ ενημέρωση, διότι περί ενημέρωσης πρόκειται.
Πρόσφατα δηλώθηκε τηλεοπτικώς από τον πρώην πρόεδρο της Βουλής κ. Νίκο Βούτση «πως δεν ήμασταν έτοιμοι να κυβερνήσουμε». Κύριε πρόεδρε, μετά από περίπου πέντε χρόνια συνειδητοποιήσατε πως δεν ήσασταν έτοιμοι να κυβερνήσετε και μάθατε να κυβερνάτε ως άσχετοι στην πλάτη του ελληνικού λαού με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Πάλι καλά που το ομολογείτε, κατά την άποψή μου, σας τιμά.
Στις ΗΠΑ, ενδεχομένως και σε άλλες χώρες, μετά την εκλογή του προέδρου, όλες οι δημόσιες υπηρεσίες αναρτούν τη φωτογραφία του προέδρου. Μήπως και εμείς θα έπρεπε να κάνουμε το ίδιο με τους πρωθυπουργούς μας, αρχίζοντας με τον νυν πρωθυπουργό; Όσον αφορά τον παρόντα πρόεδρο των ΗΠΑ θα προτιμούσα να αποκαθηλώσουν την φωτογραφία του, διότι αυτός ο λαός εξαπατήθηκε. He is the worst president the USA ever had, ο χείριστος πρόεδρος που οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ποτέ.
Κλείνοντας, το παρόν κείμενο έχει καθαρά παιδαγωγικό σκοπό και χαρακτήρα και δεν αντανακλά απαραιτήτως τις απόψεις του γράφοντος. Η αμεροληψία συμβαίνει να είναι αρετή και μεγάλος εχθρός της είναι η προκατάληψη και η ιδεοληψία.
Μεταξύ άλλων, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε: «Δεν υπάρχει ιδιωτική ζωή για έναν πρωθυπουργό. Ο λαός έχει δικαίωμα να γνωρίζει που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή». Και όσον αφορά τη γραβάτα, υπάρχουν πρωτόκολλα διεθνώς καθιερωμένα. Δεν μπορείς να εκπροσωπείς τη χώρα σου στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να πηγαίνεις χωρίς γραβάτα ή και με το πουκάμισο έξω από το παντελόνι. Όταν οι πολιτικοί μας βρίσκονται σε ένα παγκόσμιο forum ή παγκόσμια fora, δεν είναι οι εαυτοί τους, αλλά οι εκπρόσωποι ενός κράτους και οφείλουν να συμμορφώνονται με τις επιταγές του πρωτοκόλλου. Δεν μπορείς να είσαι πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και να πηγαίνεις στη Βουλή με πουκάμισο χωρίς γραβάτα ή να είσαι υπουργός παιδείας και 70 χρονών και να μιμείσαι τον πρωθυπουργό που δεν φοράει γραβάτα, αλλά εκείνος, στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι και 40 χρονών.
Όλα τα σημεία της συνέντευξης είχαν το ενδιαφέρον τους, αλλά εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το σημείο της ψήφου του απόδημου ελληνισμού, ή καθώς λέγεται της διασποράς. Ελπίζω η νυν Υπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως να καθιερώσει στη δημόσια εκπαίδευση, ενδεχομένως στη δευτεροβάθμια, ένα μάθημα υπό τον τίτλο «Οι Ελληνες της διασποράς», ώστε όλα τα ελληνόπουλα να γνωρίζουν τα ξενιτεμένα αδέλφια τους όπου γης. Το ίδιο βιβλίο θα μπορούσε να μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες, ώστε να το διαβάζουν και τα ελληνόπουλα της διασποράς.
Το σχετικό νομοσχέδιο προς ψήφιση στην ελληνική Βουλή θα έπρεπε να ψηφιστεί από τους 300 βουλευτές του κοινοβουλίου, και όχι μόνο από 200.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, έχοντας ο ίδιος ζήσει για αρκετά χρόνια μακριά από την πατρίδα του, αισθάνεται εμπάθεια για τους απόδημους Έλληνες. (Στα αρχαία ελληνικά η λέξη εμπάθεια σημαίνει πως νιώθω πως αισθάνεσαι διότι και εγώ είχα τα ίδια βιώματα). Κανένας άντρας δε μπορεί να αισθάνεται εμπάθεια για μία μάνα διότι πολύ απλά ποτέ δε γέννησε ένα παιδί. Καθώς βλέπετε μαθαίνοντας κάποιος, κάποια καλά αγγλικά, βελτιώνει και τα ελληνικά του.
