Του Κυριάκου Μήτρου
Αυτές τις ημέρες ήρθε στο φως της δημοσιότητας η αξιοποίηση της πλατείας Πανεπιστημίου ύστερα από εισήγηση της Δημοτικής Αρχής. Επειδή η δημιουργία αυτής της πλατείας έχει μεγάλη ιστορία και μάλιστα πολλών χρόνων θα ήθελα να αναφερθώ σ’ αυτή και να επισημάνω ότι η απόκτησή της ήταν προϊόν ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης 20 χρόνων.
Ξεκινάει από το 1985 όταν με απόφαση του τότε Δημοτικού Συμβουλίου, επί δημαρχίας Μιχάλη Κουντούρη προτάθηκε η τροποποίηση του Σχεδίου Πόλης για τη δημιουργία χώρου πλατείας Πανεπιστημίου μεταξύ των οδών Δημητριάδος – Κουταρέλια – Ερμού και Μακεδονομάχων. Ακολούθησε μια σειρά από ενστάσεις, αποφάσεις δικαστηρίων μέχρι και του Συμβουλίου Επικρατείας. Ένας αγώνας του Δήμου για την απαλλοτρίωση αυτού του χώρου που συνεχίστηκε από την επόμενη Δημοτική Αρχή του Δημήτρη Πιτσιώρη.
Ωστόσο, όμως, το 2000 – 2001 έφθασε ο Δήμος σε ένα οριακό σημείο κατά το οποίο θα έπρεπε αν θα συνεχίσει τη διαδικασία της ολοκλήρωσης της απαλλοτρίωσης ή όχι. Έτσι λοιπόν τότε πάρθηκε μια ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ που έλεγε ότι θα πρέπει να συνεχίσει ο Δήμος και να ολοκληρώσει αυτό το έργο. Πάρθηκε παράλληλα υπόψη το δράμα των συμπολιτών ιδιοκτητών των καταστημάτων που όλα τα χρόνια αυτά ήταν υπό ομηρία, καθόσον δεν μπορούσαν ούτε να επενδύσουν, ούτε να εκμεταλλευτούν την περιουσία τους. Έτσι ο Δ.Β. από το 2001 επιτάχυνε τις διαδικασίες, αν και υπήρχαν σημαντικές καθυστερήσεις και την 29-7-2005 με την υπ’ αριθ. 123 απόφαση του Πρωτοδικείου Βόλου δημοσιεύτηκαν οι τιμές μονάδος του συγκεκριμένου ακινήτου. Στις 31-8-2005 εισήλθε στο Δ.Σ το θέμα «επαναβεβαίωση της απόφασης για την δημιουργία της πλατείας Πανεπιστημίου μετά την υπ’ αριθ 123/29-7-2005 απόφαση του Πρωτοδικείου Βόλου». Στη συνεδρίαση αυτή για μια ακόμη φορά αποφασίστηκε ομόφωνα η συνέχιση της διαδικασίας των απαλλοτριώσεων και διατυπώθηκε ένα σκεπτικό ότι «η απόκτηση από το Δ.Β του συγκεκριμένου ακινήτου, της πλατείας, εξυπηρετεί αφενός τις ανάγκες λειτουργίας του Πανεπιστημίου, αφετέρου εξυπηρετεί τις ανάγκες στον κεντρικό ιστό της πόλης, σε μια περιοχή που υπάρχει σημαντικό έλλειμμα ελεύθερου χώρου, ενώ παράλληλα αυτός ο χώρος μπορεί να εξυπηρετήσει και ανάγκες που έχουν σχέση με την στάθμευση». Αυτή η άποψη είναι διατυπωμένη σε όλες τις συνεδριάσεις του Δ.Σ όταν συζητούνταν αυτό το θέμα.
Για την απόκτηση του ακινήτου της πλατείας σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου έπρεπε να δοθούν στους ιδιοκτήτες – δικαιούχους 5.371.000 ευρώ που θα έπρεπε να πληρωθούν μέχρι την 27-1-2007. Το Πανεπιστήμιο γύρω στο 2000 αγόρασε από τον Δήμο Βόλου το τρίγωνο στη Σέκερη και Αθηνών έναντι του ποσού των 300.000.000 δραχμών με την δέσμευση αυτά τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν για τις απαλλοτριώσεις της πλατείας. Άρα στο ταμείο του Δήμου υπήρχαν τα χρήματα αυτά περίπου 880.000 ευρώ. Επίσης με την πάροδο του χρόνου θα εισέρρεαν 1.192.922 ευρώ που προέρχονταν από την πράξη αναλογισμού γιατί σύμφωνα με τον Νόμο ωφελούνταν οι όμοροι ιδιοκτήτες.
Παράλληλα εξασφαλίστηκε ποσό 500.000 ευρώ από το πρόγραμμα ΘΗΣΕΑΣ, ενώ με την ολοκλήρωση του έργου προβλέπονταν και έσοδα από την εκμετάλλευση του ή δύο υπόγειων χώρων στάθμευσης που είχαν προβλεφθεί για την αποπληρωμή του δανείου. Για την ολοκλήρωση λοιπόν της απαλλοτρίωσης επιβαλλόταν άμεσα η λήψη δανείου 4.500.000 ευρώ. Ακολούθησαν έκτοτε 4 συνεδριάσεις του Δ.Σ για την έγκριση των όρων του δανείου και με σύμβουλο την ΕΔΕΧΥ (Ελληνική Διαδημοτική Εταιρία Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών) έγινε διερεύνηση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο μεταξύ 17 τραπεζών και επιλέχθηκε μια Κυπριακή Τράπεζα με τους καλύτερους όρους (επιτόκιο 3,695%,περίοδο χάριτος 3 χρόνων, περίοδος εξόφλησης 20 ετών).
Μετά την ολοκλήρωση όλων αυτών των διαδικασιών και την αποζημίωση των 16 δικαιούχων συμπολιτών απέκτησε κυριότητα στο ακίνητο της πλατείας Πανεπιστημίου ο Δήμος Βόλου.
Στη συνέχεια εκτός από το γκρέμισμα των κτισμάτων και την απελευθέρωση του χώρου έγινε μια ήπια παρέμβαση με δεντροφύτευση και γκαζόν.
Η απόφαση της αξιοποίησης της πλατείας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο όμως με το σημείωμα αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι εκτός από τον ελεύθερο χώρο πρασίνου, ευκταίο είναι να εξεταστεί και η δυνατότητα της συνύπαρξης του χώρου πρασίνου με την κατασκευή ενός ή δύο υπογείων πάρκινγκ. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα χρηματοδότησης για τις θέσεις πάρκινγκ από προγράμματα, νομίζω θα πρέπει να εξεταστεί η δυνατότητα χρηματοδότησης από ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ (σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) εφόσον υπάρξει σχετική πρόσκληση εκδήλωση ενδιαφέροντος.
Κλείνοντας το σημείωμα αυτό θα ήθελα για μια ακόμη φορά να επισημάνω ότι η ολοκλήρωση αυτού του έργου ήταν επιθυμία και επιδίωξη για την ολοκλήρωσή του όλων των δημάρχων, δημοτικών συμβούλων, δημοτικών παρατάξεων από το 1985 μέχρι τις αρχές του 2007.
