Του Πρωτοπρεσβύτερου Απόστολου Θάνου,
Εφημέριου Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου
Το θαύμα της εκ νεκρών αναστάσεως του υιού της χήρας της Ναΐν ακούσατε, αγαπητοί αδελφοί, στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ήταν από τα πιο παράδοξα θαύματα του Κυρίου και αποσκοπούσε να διδάξει τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, όπως και κάθε εποχής, ότι ο Ιησούς Χριστός, ο απλός στην εμφάνιση και τους τρόπους Ραββί της Παλαιστίνης, ήταν κύριος όχι μόνο της φύσεως, όχι μόνο εξουσιαστής των άυλων πνευμάτων, αλλά προσέτι «ζωής και θανάτου ο κυριεύων». Με το σημερινό θαύμα ήθελε να πιστοποιήσει εναργέστερα τους αιώνιους λόγους του: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή».
Γι’ αυτό και στη σύντομη διήγησή του θαύματος βλέπουμε πόση πρόνοια έλαβε, ώστε να μη δημιουργηθεί αργότερα η παραμικρή αμφιβολία ή και υποψία, ότι δεν έγινε πράγματι νεκρανάσταση, αλλά ότι αποτελεί μύθευμα του Ευαγγελιστού.Συνέβη ημέρα μπροστά σε εκατοντάδες ανθρώπους, αψευδείς μάρτυρες του θαύματος. Πλήθη λαού συμπορεύονταν με τον Κύριο προς την Ναΐν. Ήταν αδύνατον να επρόκειτο για νεκροφάνεια και λήθαργο, διότι η ανάσταση του νεκρού συνέβη ώρες πολλές μετά το θάνατό του, σχεδόν κοντά στον τάφο, αλλά και αν επρόκειτο για νεκροφάνεια θα έπρεπε να είχε πεθάνει από τα μυρωμένα οθόνια, με τα οποία τον είχαν περιτυλίξει.
Κύριος, λοιπόν, του θανάτου ο Κύριος. Μας το έδειξε με τις νεκραναστάσεις που επιτέλεσε, προπάντων όμως με τη δική του Ανάσταση. Αλλά, αγαπητοί μου, σύμφωνα με την Αγ. Γραφή, υπάρχει εκτός από το φυσικό θάνατο και άλλος θάνατος. Ο πνευματικός θάνατος, ο θάνατος της ψυχής. Προσοχή όμως εδώ. Όταν λέμε θάνατο της ψυχής δεν εννοούμε ότι πεθαίνει η ψυχή. Ότι οθάνατος της ψυχής είναι η αμαρτία και ο χωρισμός από το θεό φαίνεται καθαρά στα λόγια του Θεού προς τους πρωτόπλαστους. Ξέρουμε ότι οι πρωτόπλαστοι δεν πέθαναν την ημέρα που έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό. Έζησαν μετά το τραγικό εκείνο συμβάν πολλές ακόμη δεκαετίες. Πνευματικά όμως είχαν πεθάνει την ημέρα εκείνη, αφού συνέκδημος του βίου τους έγινε η αμαρτία και η αποξένωση από το Θεό.
Κι ας εστιάσουμε κυρίως στους νέους. Οι νέοι λόγω ηλικίας, απειρίας, παντοειδών πειρασμών, αμαρτωλού περιβάλλοντος, κινδυνεύουν περισσότερο από το θάνατο της ψυχής. Και δυστυχώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που κείτονται ανάμεσα σε «νεκρά έργα», στην απιστία, στη διαφθορά, στα πάθη της σαρκός, στην ατιμία και στα ναρκωτικά. Προς αυτούς στρέφεται με άπειρη συμπάθεια ο Κύριος και τους καλεί να σηκωθούν από την πηγή της αμαρτίας και να βαδίσουν στη ζωή της πίστεως και της αρετής.
Νέε με τους προβληματισμούς, τις ανησυχίες και τις αμφιβολίες, σοι λέγω εγέρθητι… Αμήν.
