ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

H βράβευση ενός συμπολίτη μας –Η ευρύτερη σημασία τέτοιων γεγονότων

h-βράβευση-ενός-συμπολίτη-μας-η-ευρύτ-382306

Του Δημήτρη Μπαρπάκη,

Δικηγόρου παρ΄ Αρείω Πάγω

Η χορήγηση επαίνου σε διακριθέντες έχει πολυποίκιλες ερμηνείες. Είτε πρόκειται για πράξη που εξαντικειμενικεύεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να γίνει στόχος για την κοινή εμπειρία, είτε το ειδικό νόημα που έχει ή μπορεί να πάρει το γεγονός της επιδοκιμασίας της βράβευσης μέσα στη ζωή μας και από τη ζωή μας. Πάντως όπου σημασία, εκεί και αξιολόγηση.

Παρ’ όλο που οι βραβευθέντες μπορεί να ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες πολιτών, ωστόσο ο εσωτερικός σύνδεσμος της αρετής βρίσκεται στη δράση. Οπως είπε και ο Γκαίτε «εν αρχή είναι η πράξη» που δεν απομονώνει τον άνθρωπο από την κοινωνία.

Οπως ένα έργο ζωγραφικής, ένα ποίημα, ένα μουσικό έργο, η αποτίμηση μιας επίδοσης αξιολογείται όταν έχει φτάσει στην απόληξή της. Τίποτα δε δεν μαρτυρεί τον μόχθο του δημιουργού… ίσα ίσα και αυτό είναι η μεγάλη επιτυχία του έργου, τίποτα από τον μόχθο να μην φαίνεται.

Οπως λοιπόν ένα τελειωμένο έργο μας φαίνεται ότι έγινε εύκολα,γιατί το βλέπουμε στην απόληξή του και δεν να μπορούμε να φανταστούμε το κλίμα της πάλης και του αγώνα που είχε, να υπερνικήσει αυτός που το έφερε στο τέλος του, έτσι κρίνουμε ανάλογα ότι συμβαίνει και στο γεγονός της βράβευσης του συμπολίτη μας Ιωάννη Δανιλόπουλου.

Στις 2-07-2019 η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών βράβευσε δύο Έλληνες ναυτικούς για την μακρότερη υπηρεσία (40 και 35 χρόνια) σε ποντοπόρα πλοία άνω των 4.500 dwt και χορήγησε υποτροφίες σε νέες και νέους μεταπτυχιακούς σπουδαστές, ως αναγνώριση και επιβράβευση της αριστείας τους.

Ο βραβευθείς Ιωάννης Δανιλόπουλος, πρωτότοκος γιος πολύτεκνης οικογένειας, που ανέδειξε και άλλο αδελφό αξιωματικό πλοίαρχο σε ποντοπόρα πλοία, ναυτολογήθηκε το 1967 σε ηλικία 17 ετών.

Και πήρε τη δύσκολη απόφαση να αφήσει τη στεριά για να ακολουθήσει τη ζωή του ναυτικού. Ταξίδεψε σε διεθνείς προορισμούς σε πλοία που ήταν χαμηλής ναυπηγικής τεχνογνωσίας και ποιοτικής λειτουργίας σε σύγκριση με τα σημερινά, κατάφερε να γίνει ένας από τους πιο έμπειρους αξιωματικούς του εμπορικού ναυτικού. Με πολυετή θαλάσσια εμπειρία και άριστη γνώση της ναυτικής τέχνης σε ποντοπόρα πλοία, διακρίθηκεγια τη δυναμικότητα, την εργατικότητα και την αλληλεγγύη του στους συναδέλφους του μέχρι την συνταξιοδότησή του με τον βαθμό του υποπλοιάρχου. Έχει συνολική θαλάσσια υπηρεσία: 39 έτη, 10 μήνες και 14 μέρες εκ των οποίων 34 έτη, 3 μήνες και 14 μέρες σε ποντοπόρα πλοία άνω των 4.500dwt.

Ανθρωπος με ήθος και αρχές επέδειξε υπομονή και εργατικότητα σε όλες τις συνεργασίες του με πλοιοκτήτες, εργασία που απαιτεί ναυλοχρόνον και απουσία πολλών μηνών και ετών από την οικογένειά του.

Ακολούθησε τη μοίρα των ναυτικών, όπως λέει σε ένα τετράστιχο ο ποιητής Ν. Καββαδίας:

Σαλπάρουμε, δεν κλαίνε, φίλε, οι καπετάνιοι,

Το πρόσωπό σου θα το μούσκεψε το αγιάζι.

Ζεστόν αγέρα κατεβάζει το μπουγάζι.

Μα ούτε μαντήλι στη στεριά κι ούτε φουστάνι.

Η ανάδειξη πράξης επαίνου ως ενάρετη πράξη (αριστεία) είναι προνομιακή, καθώς αναγκάζεται κανείς να παλέψει σκληρά για να βρει τον δρόμο του, να ξεπεράσει τα εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια, για να βρει η πρόθεση την ολοκλήρωσή της.

Το γεγονός λοιπόν της βράβευσης του συμπολίτη μας Ιωάννη Δανιλόπουλου είναι ένα παράδειγμα και ένα μήνυμα για τη δημιουργία κουλτούρας εργασιακής προσφοράς, ιδιαίτερα σήμερα που τόσο το έχουμε ανάγκη-κόντρα στην ευκολία στη βολικότητα και μέσα στο λεγόμενο «εύκρατο κλίμα» της ζωής και της φτηνής ευδαιμονίας της καθημερινότητας, που γεννά ο κοινωνικός αυτοματισμός με όλες τις ανέσεις του. Και η αριστεία των βραβευθέντων μάς βρίσκει ομόθυμα σύμφωνους.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου