Της Ελενας Αντωνοπούλου
Για το brexit πάλι ο λόγος και για τις συνεχόμενες εξελίξεις που μας κάνουν να παρακολουθούμε άφωνοι τα τεκταινόμενα. Σε εποχές κρίσης, δεν είναι παράδοξο να βλέπει κανείς κακές πολιτικές επιλογές.
Η Μεγάλη Βρετανία αυτό δείχνει, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την ανάδειξη του Μπόρις Τζόνσον στην πρωθυπουργία.
Ομως, για να το καταλάβουμε αυτό πρέπει να δούμε την ίδια την εξέλιξη του Brexit.
Ως γνωστόν το Brexit ήταν μια ιδεολογική φαντασίωση μιας σημαντικής μερίδας του Συντηρητικού Κόμματος, αλλά και πολιτικών όπως ο Φάρατζ, που θεωρούσαν ότι η απαλλαγή από τα δεσμά της ΕΕ θα επανέφερε τη δόξα που είχε η Μεγάλη Βρετανία πολύ παλιά.
Κομμάτι της πολιτικής ελίτ ήταν και αυτοί που ήθελαν να φύγει από την Ευρώπη η Μεγάλη Βρετανία.
Με σπουδέςσε ακριβά κολέγια, με ακριβές συνήθειες, με σπουδές σε ακριβά πανεπιστήμια, άλλωστε και ο σημερινός πρωθυπουργός μην ξεχνάμε ότι στο κολέγιο του Ιτον σπούδασε και προέρχεται από μία πολύ εύπορη οικογένεια.
Η οικονομική καλή τάξη της Βρετανίας και κυρίως οι εκπρόσωποι των επιχειρήσεων που έκαναν εξαγωγές δεν ήθελαν το Brexit γιατί το θεωρούσαν καταστροφικό και δεν ήθελαν να αποκοπούν από την αγορά της Ευρώπης.
Αυτό φάνηκε και στη στάση πολλών ΜΜΕ και εφημερίδων, όπως οι Financial Times.
Ομως, ο Κάμερον, κομμάτι του ίδιου συστήματος με τον Τζόνσον, σκέφτηκε το δημοψήφισμα Δεν ξέρω κατά πόσο ήταν έξυπνη κίνηση …δημοκρατική όμως σίγουρα.
Ετσι, το Brexit πέρασε, γιατί μεσαία και λαϊκά στρώματα, ιδίως στην Αγγλία, θεωρούσαν την Ευρώπη παράγοντα ανασφάλειας. Δεν είχαν άδικο, έβλεπαν τι συνέβαινε και τι συμβαίνει με το μεταναστευτικό.
Εφυγε ο Κάμερον, ήρθε η Μέι, η οποία προσπάθησε να διαπραγματευθεί μία συμφωνία με το λιγότερο δυνατό κόστος, δεν τα κατάφερε και σίγουρα ο σημερινός πρωθυπουργός επιθυμούσε μεγαλύτερη ρήξη.
Οσοι διάβαζαν τι συνέβαινε στη Βρετανία αυτόν τον καιρό έβλεπαν μία απίστευτη φαρσοκωμωδία και όλοι καταλάβαιναν ότι η πλειοψηφία ήθελε να υπονομεύσει τη Μέι.
Οι εργατικοί από την άλλη μεριά, δεν πρότειναν λύση, απλά ζητούσαν δημοψήφισμα ….και στο διά ταύτα έχουμε πρωθυπουργό τον Μπόρις Τζόνσον, επειδή τον ψήφισαν 92.153 μέλη των Συντηρητικών. Δεν έγινε πρωθυπουργός από εκλογές.
Παραμένουν τα πράγματα λοιπόν το ίδιο κρίσιμα, το ίδιο αβέβαια και ούτε ξέρει κανείς αν θα γίνει έξοδος με συμφωνία ή αν απλά θα φύγουν.
Είναι ίσως η μεγαλύτερη κρίση προσανατολισμού που αντιμετωπίζει η μεγάλη αυτή χώρα και όλοι κρατούν μία στάση αναμονής… Πάντως, η ιστορία έχει αποδείξει ότι όταν την εξουσία την αναλαμβάνουν άνθρωποι που έχουν βάλει το χέρι τους στο να δημιουργηθεί μία μεγάλη πολιτική κρίση, οι επιλογές τους όχι μόνο δεν θα δώσουν λύση, αλλά θα διογκώσουν το πρόβλημα.
Συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών…
