ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Στον απόηχο των εθνικών μας εκλογών

στον-απόηχο-των-εθνικών-μας-εκλογών-440736

Ως Ελληνες λέμε: Είμαστε κερδισμένοι και οι δύο – Οι Αγγλοσάξονες λένε: Winwin και οι Τούρκοι kazankazan


Του Δημήτρη Αντωνίου,

Καθηγητή Αγγλικής, Β.Α., Kατόχου Masters Παιδαγωγικής και Γλωσσολογίας

aglo.academia@gmail.com

Τώρα που τα πράγματα μετά τις εκλογές άρχισαν να καταλαγιάζουν, μπορούμε πιο ψύχραιμα να κάνουμε τον απολογισμό μας, αλλά και να βγάλουμε και μερικά χρήσιμα συμπεράσματα για όλους μας.

Οι εκλογές σε μία δημοκρατική χώρα γίνονται για να αναδειχθεί η επιθυμία του λαού, δηλαδή η βούληση, εξ ου και η λέξη Βουλή των Ελλήνων, ποιος πρέπει να κυβερνήσει το λαό. Οι αρχαίοι Έλληνες το έλεγαν η Εκκλησία του Δήμου. Οι Άγγλοι το λένε The Parliament που σημαίνει εκεί που πήγαιναν να μιλήσουν. Οι Αμερικάνοι το λένε The Congress, δηλαδή στη συνάθροιση. Οι Γερμανοί το λένε The Bundestag. Οι Εβραίοι το λένε το λένε Kneset, αλλά όπως και να το πούμε το ίδιο είναι.

Ωστόσο ο λαός μας παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες, τις οποίες εδώ μου δίνεται η ευκαιρία ως εκπαιδευτικός και κάπως εγγράμματος, να τις επισημάνω:

Στις πλέον πρόσφατες εκλογές υπήρχαν περίπου 9.900.000 ψηφορόφοι και τουλάχιστον 20 πολιτικά κόμματα που όλοι τους διεκδικούσαν την εξουσία. Μερικοί αυτό το λένε πολυφωνία, προσωπικά το λέω βαβυλωνία.

Οι χαζο-αμερικάνοι, μεταξύ αυτών και εγώ ο γράφων, αριθμούν 330.000.000 πληθυσμό και, άκουσον- άκουσον, και μόνο δύο κόμματα! Τι κρίμα, καμία ποικιλία επιλογής. Αλλά, μέσα από την ένδοια της επιλογής προκύπτει ένα σταθερό πολιτικό σύστημα, και βρέχει – χιονίζει οι εκλογές γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια, ο κόσμος να χαλάσει. Εμείς, αν λάχει, μπορεί να έχουμε και δύο εκλογές και κανένα δημοψήφισμα μέσα σε ένα χρόνο, διότι εμείς δεν είμαστε τίποτα κορόιδα, δεν είμαστε αμερικανάκια.

Ας επιστρέψουμε τώρα στον τίτλο του κειμένου και στο win-win, δηλαδή και οι δυο οφελημένοι. Την επομένη των εκλογών ποδηλατώντας συνάντησα στην παραλία τον γνωστό σε όλους μας Πάνο Σκοτινιώτη, και πρώην μαθητή μου όταν ήταν Νομάρχης, και του ανέφερα το win –win, κι απ’ ότι κατάλαβα και οι ίδιος συμφωνούσε και οι δύο μονομάχοι οφελημένοι βγήκαν από τις εκλογές. Και για να γίνω πιο σαφής:

Ο Α. Τσίπρας βγήκε κερδισμένος διότι ηττήθηκε πολύ ολιγότερο απ’ ό,τι φοβόταν. Ο Κ. Μητσοτάκης βέβαια είναι ο μεγάλος κερδισμένος, διότι έγινε πρωθυπουργός. Ο Α. Τσίπρας θα αναγκαστεί, το είπα αυτό και στον Πάνο Σκοτινιώτη, να μαζέψει τους Πολάκηδες και να γίνει πιο Ευρωπαίος, ο δε Κ. Μητσοτάκης θα έχει απέναντί του μία ισχυρή αντιπολίτευση που θα τον αναγκάζει να μην κάνει χοντρά λάθη, ή τέλος πάντων θα τον ελέγχει δυναμικά.

Συμπερασματικά η χώρα θα βγει ωφελημένη, για τους εξής λόγους: Ας ελπίσουμε πως είδαμε και βιώσαμε το αποκορύφωμα του λαϊκισμού, το οποίο αποπροσανατόλιζε και τυραννούσε το λαό για πολλά χρόνια. Ο Κ. Μητσοτάκης, πρέπει να ομολογήσουμε, επέδειξε ένα άλλο είδος σύγχρονης πολιτικής συμπεριφοράς. Δεν ακολούθησε τον πολιτικό του αντίπαλο στον λαϊκισμό, αλλά υιοθέτησε το δικό του αφήγημα «Όλοι μαζί μπορούμε», σε αντίθεση με το «Ή εμείς ή εκείνοι». Ο Κ. Μητσοτάκης με τα λόγια του και τις πράξεις του ανέδειξε το πρότυπο του ηγέτη, του καλού οικογενειάρχη, τον μετριοπαθή, τον απαλλαγμένο από αλαζονεία ή και εκδίκηση. Ο Α. Τσίπρας χρησιμοποίησε την οικογενειακή καταγωγή του αντιπάλου του ως προπατορικό αμάρτημα, ως ο αίρον την αμαρτία του κόσμου.

Κάποτε, κάποιοι ανέφεραν στον Μέγα Ναπολέοντα ή μάλλον σχολίαζαν αρνητικά την οικογένειά του και πως οι αδελφές του ήταν εξόλης και προόλης και ο Μέγας Ναπολέοντας απήντησε: «Η οικογένειά μου αρχίζει από μένα». Φυσικά ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει κανένα λόγο να πει πως η οικογένειά του αρχίζει από τον ίδιο. Η οικογένειά του έχει ρίζες από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, το Σοφοκλή Βενιζέλο και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Κανένας μας δεν επιλέγει την καταγωγή του και τους γονείς του, αλλά στη ζωή μας διακρινόμαστε για την διαδρομή μας, την εξέλιξή μας, τη δημιουργικότητά μας και τι προσφέρουμε στο πεδίο της επαγγελματικής μας δράσης και δραστηριότητας.

Οι πρόσφατες εκλογές δίνουν την ευκαιρία στους Έλληνες να γίνουν πιο σοφοί, πιο αμερόληπτοι, πιο διακριτικοί, λιγότερο προκατειλημμένοι και λιγότερο φανατικοί και προσωπολάτρες.

Σε περίπου δύο χρόνια από φέτος η Ελλάδα θα γιορτάσει τα 200 χρόνια της εθνικής της ανεξαρτησίας από τον τουρκικό ζυγό. Αυτό το γεγονός και μόνο δίνει μία μοναδική ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες να είναι πρώτα Έλληνες και μετά δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί και δεν συμμαζεύεται.

Αλλά πέραν των Ελλήνων που ζουν στην Ελλάδα υπάρχουν και αρκετά εκατομμύρια Ελλήνων και φιλελλήνων και ελληνιστών της διασποράς που ζουν στα διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη και αυτοί οι πραγματικοί Έλληνες είναι δυο φορές Έλληνες, διότι πρέπει να καλλιεργούν την ελληνικότητά τους από την ημέρα που γεννιούνται μέχρι τότε που πεθαίνουν. Το 2021 είναι μία χρυσή ευκαιρία για την ελληνική κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη να γεμίσει η Ελλάδα με 50 εκατ. τουρίστες και Έλληνες της διασποράς και να δείξουμε για ακόμη μία φορά πως δεν είμαστε οι φτωχοί συγγενείς της Ευρώπης ή καταχρεωμένοι Έλληνες και αξιολύπητοι που αποτελούσαμε όνειδος στους Έλληνες της διασποράς.

Αυτή η επέτειος της εθνικής παλιγγενεσίας δίνει την ευκαιρία σε Έλληνες και Τούρκους να αμβλύνουν τις διαφορές τους, οι οποίες δεν τους οδηγούν πουθενά ή μάλλον τους βοηθούν να βρίσκονται συνεχώς σε ένταση εις βάρος των δύο λαών τους. Ζούσα στην Αμερική και μάλιστα στην Βοστόνη, όπου ξέσπασε η αμερικάνικη επανάσταση εναντίον των Άγγλων, όταν το 1976 οι Αμερικάνοι γιόρταζαν τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας τους από τους Άγγλους, παρόν ήταν η κυβέρνηση της Αγγλίας με όλη της τη μεγαλοπρέπεια και οι δύο λαοί, Άγγλοι και Αμερικάνοι, ποτέ δεν καλλιέργησαν το μίσος του ενός εναντίον του άλλου. Φυσικά οι Έλληνες και οι Τούρκοι δεν έχουν την ίδια κουλτούρα και τις ίδιες καταβολές που έχουν οι Αγγλο-Αμερικάνοι, αλλά οπωσδήποτε εμείς με τους Τούρκους έχουμε κοινά συμφέροντα να ζούμε φιλικά και όχι εχθρικά.

Τους Άγγλους και τους Αμερικάνους τους χωρίζει ένας ολόκληρος Ατλαντικός ωκεανός, αλλά τους ενώνει μία κοινή κουλτούρα, γλώσσα, θεσμοί, εκπαιδευτικό σύστημα και πολλά άλλα. Τους Έλληνες και τους Τούρκους τους ενώνει ένα Αιγαίο Πέλαγος και τα κοινά οικονομικά συμφέροντα που δεν είναι και λίγα.

Ο Κ. Μητσοτάκης διαθέτει μία ισχυρή κυβέρνηση που του δίνει την ευκαιρία αλλά και τη δύναμη να κάνει τομές χωρίς να σκέφτεται το πολιτικό κόστος ή πως ένας ή δύο από τους βουλευτές του θα ρίξουν την κυβέρνηση, όπως συνέβαινε με τον προκάτοχό του. Η διαφορά με τον προκάτοχό του είναι τεράστια από άποψη μόρφωσης, παιδείας, σπουδές αλλά και ήθος και ύφος και μέχρι στιγμής επέλεξε ο ίδιος και δεν ζήτησε περίοδο χάριτος, grace period, αλλά ο Α. Τσίπρας πρέπει να φανεί γενναιόδωρος και να του χαρίσει μία εύλογη περίοδο χάριτος και να μην αρχίσει το όχι σε όλα, για το όχι σε όλα είναι αρκετό το ΚΚΕ. Ας ελπίσουμε ότι τα 30 λεπτά που μεσολάβησαν στην διάρκεια παράδοσης – παραλαβής της εξουσίας θα αναφέρθηκε και αυτή η «λεπτομέρεια» και καλά θα είναι να μην αρχίσουν οι διαμαρτυρίες και η «επανάσταση», γνωστά φαινόμενα άλλωστε στους προκατόχους της σημερινής κυβέρνησης.

Υ.Γ. Αυτά που γράφω στον τοπικό Τύπο από καιρού εις καιρόν, στις μέρες της δόξας μου τα υπαγόρευα υπό τύπο διήγησης στους μαθητές μου Αγγλιστί, και εκείνοι τα έγραφαν για να με θυμούνται αλλά και για να τα διαβάζουν στο μέλλον.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου