Του Ακη Καλαμαρά,
μέλους ΣΥΡΙΖΑ Μαγνησίας
Ο ελληνικός λαός αποφάσισε πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε μια πολιτική αλλαγή. Και παρά τις όποιες διαφορετικές ερμηνείες για τα αίτια της ήττας, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως οι πλειοψηφίες τις περισσότερες φορές δεν κάνουν λάθος. Άλλωστε, δεν μπορεί όταν μας εμπιστεύεται η κοινωνία, να αναφερόμαστε στον κυρίαρχο λαό και όταν μας απορρίπτουν οι πολίτες να μιλάμε για εξαπατημένο κόσμο, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα πλήρωσε το γεγονός πως οι πολιτικοί του αντίπαλοι είχαν επικοινωνιακή υπεροπλία σε βαθμό που να μπορούν να «κατασκευάζουν» ειδήσεις. Παράλληλα, όμως, δεν κατάφερε να διορθώσει παθογένειες δεκαετιών ειδικά στον τομέα της καθημερινότητας, κάτι που σίγουρα ήταν από τα πιο σημαντικά αίτια της ήττας.
Αν κάνουμε όμως μια νηφάλια κριτική για τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ αυτά τα τέσσερα χρόνια,δεδομένων των συνθηκών και του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων, τότε θα τολμούσαμε να πούμε πως το αποτύπωμα που άφησε στη χώρα κρίνεται θετικό. Από το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης της Αριστεράς στις αρχές του 2015 μέχρι την τελευταία τροπολογία λίγες ώρες πριν διαλυθεί η Βουλή που αφορούσε τις «120 δόσεις», μοναδικό κριτήριο άσκησης πολιτικής ήταν η έξοδος από την κρίση με την κοινωνία όρθια.
Σήμερα, ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, παραδίδουν στη ΝΔ μια εντελώς διαφορετική χώρα. Με νοικοκυρεμένα τα δημόσια οικονομικά, ρυθμισμένο χρέος, με 34 δις € στο αποθεματικό του κράτους και με εννέα συνεχόμενα τρίμηνα ανάπτυξης. Η ΝΔ δεν δικαιούται να αναφέρει ότι παρέλαβε «καμένη γη», μιας και αυτά τα χρόνια δημιουργήθηκαν 400.000 νέες θέσεις εργασίας, η χώρα διαθέτει πλέον ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα και ένα κοινωνικό κράτος αναβαθμισμένο σε μεγάλο βαθμό. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, πως η Ελλάδα, από χώρα «παρίας», έχει αποκαταστήσει το κύρος της και έχει καταστεί ως παράγοντας σταθερότητας και ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής μεσογείου.
Ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησαν προεκλογικά για την Ελλάδα του μέλλοντος και σε αυτή τη βάση διεκδίκησαν τη ψήφο των Ελλήνων και των Ελληνίδων, χωρίς όμως επιτυχία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, θα δώσει τη μάχη για την Ελλάδα της νέας εποχής από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μοναδικός αντιπολιτευτικός γνώμονας θα είναι τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, των ανθρώπων του μόχθου και της δημιουργίας.
Ταυτόχρονα, όμως, επιβάλλεται να προβληματιστούμε και να αντιπαρατεθούμε δημιουργικά πάνω σε ζητήματα που θα απασχολήσουν τη χώρα μας αλλά και τη διεθνή σκηνή τις επόμενες δεκαετίες. Ζητήματα, όπως, ο καταμερισμός εργασίας και τα εργασιακά πρότυπα στο σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον μιας και η ψηφιοποίηση των μέσων παραγωγής ήδη ασκεί πιέσεις και μετασχηματίζει τις μεθόδους και τη φύση της εργασίας. Η γήρανση του πληθυσμού, που αφενός προκαλεί προβλήματα ως προς την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, αλλά παράλληλα δημιουργεί νέες ευκαιρίες απασχόλησης στον τομέα της φροντίδας και της υγείας.
Η κλιματική κρίση και οι αλλαγές που φέρνει στον τρόπους αντιμετώπισης των πυρκαγιών για παράδειγμα και η ταυτόχρονη αναγκαία μεταβολή προς την κατεύθυνσή της κυκλικής οικονομίας. Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση, οι απειλές και οι ευκαιρίες που αυτή θα προκαλέσει και η ανάγκη αξιοποίησης του προσοντούχου ανθρώπινου δυναμικού της χώρας. Ζητήματα, επίσης, όπως εμβάθυνσης της δημοκρατίας απέναντι στον εκμαυλισμό των θεσμών, οι αυξανόμενες ενεργειακές απαιτήσεις, η ψηφιακή εποχή και η διαχείριση των προσφυγικών ροών που αποτελεί μια νέα πραγματικότητα, οφείλουν να είναι μεταξύ άλλων οι προτεραιότητες διαλόγου την επόμενη τετραετία.
Κυρίαρχα, όμως, η πολιτική σύγκρουση οφείλει να είναι ανάμεσα στα προτάγματα της Αριστεράς και του κόσμου της προόδου που διεκδικούν την ενίσχυση του ρυθμιστικού ρόλου της πολιτείας προς όφελος της κοινωνικής δικαιοσύνης, και στις ιδεοληψίες της νεοφιλελεύθερης δεξιάς που απαιτεί πλήρη απελευθέρωση της αγοράς με όρους ανταγωνιστικότητας-ζούγκλας. Σε αυτή τη μάχη, όλες οι κοινοβουλευτικές πολιτικές δυνάμεις, οφείλουν να διαλέξουν πλευρά.
Για την απαιτητική τετραετία που πρόκειται να ακολουθήσει, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκινήσει ήδη τις διαδικασίες ανανέωσης του και εκσυγχρονισμού της οργανωτικής του φυσιογνωμίας. Προχωράει με γοργά βήματα στην ανασυγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που εμπνέει τον κόσμο που μας στήριξε στις εθνικές εκλογές. Η σύνθεση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας, της Οικολογίας, ακόμα και της μετριοπαθούς Δεξιάς που συμπορεύθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί το στοίχημα της επόμενης περιόδου. Άλλωστε αν αναλύσουμε τα ποιοτικά στοιχεία του κόσμου που μας εμπιστεύθηκε, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί κάτι παραπάνω από έναν πόλο της Αριστεράς.
Η οργανωτική αναβάθμιση μας, αντλώντας εμπειρίες και ιδέες από τα πετυχημένα εγχειρήματα του Τζ. Κόρμπιν στη Βρετανία και του Μπ. Σάντερς στις ΗΠΑ, είναι αυτή που θα κάνει συμμέτοχους σε αυτή τη νέα προσπάθεια τους πολίτες που μας στήριξαν, με έμφαση στη νέα γενιά. Εξάλλου, το βασικό που αποκομίσαμε ως ΣΥΡΙΖΑ αλλά και εγώ προσωπικά από τη θέση του υποψήφιου βουλευτή, σε αυτή την σύντομη αλλά κρίσιμη προεκλογική περίοδο ήταν η ανάγκη και η επιθυμία του κόσμου, ώστε όλοι μαζί να «επανεφεύρουμε» τον συλλογικό τρόπο έκφρασης της προοδευτικής παράταξης.
