Του Σεραφείμ Αθανασίου
To πρωί 3 Ιουλίου ‘19 παρακολουθώντας το ραδιόφωνο 9.86 άκουσα μια γνώριμη φωνή. Πρόσεξα καλύτερα και γνώρισα τη φωνή του φίλου μου και Βουλευτού Μαγνησίας κ. Χρήστου Μπουκώρου.
Χειμαρρώδης ο λόγος του και έλεγε, έλεγε και τελειωμό δεν είχε.
Μίλαγε για την από χρόνια τώρα εγκατάλειψη του Νομού μας, ιδιαίτερα από κάποιους επενδυτές ξενοδοχειακών μονάδων που είχαν προβεί όλοι τους-αν κατάλαβα καλά- στην αγορά εκτάσεων σε Αλατά, Σωρό και Νηες και αφού ετοιμαζόντουσαν να κτίσουν μεγάλες τουριστικές μονάδες βρήκαν εμπόδια και αντιδράσεις από μια μικρή μερίδα πολιτών η οποία έλεγε και ξανάλεγε πως θα καταστραφεί –αν κτιστούν μονάδες- το οικοσύστημα και τα μικρά ζωάκια που ζουν εκεί θα εξαφανιστούν.
Και αυτή η εξαφάνιση θα αποβεί σε βάρος των κατοίκων που εκεί κοντά ζουν.
Με τα όσα έλεγε ο κ. Μπουκώρος Χρήστος για την επί χρόνια εγκατάλειψη της Μαγνησίας ήταν καταπέλτης για κείνους που μίλαγαν για προστασία του οικοσυστήματος λες και εμείς οι άλλοι θέλουμε την καταστροφή του και κατ επέκταση καταστροφή της υγείας και αυτών των παιδιών μας.
Είχα συγκινηθεί με τα όσα από τον Χρήστο στο μικρό ραδιόφωνο άκουγα και οι θύμησές μου εστράφησαν προς τα πίσω και σε μια μεγάλη χρονική περίοδο παρακμής του τόπου που και εγώ με παιδιά, εγγόνια και δισέγγονά μου ζούσαμε και ζούμε.
Εκείνα τα χρόνια οι τοπικές εφημερίδες και ιδιαίτερα ο «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» πληροφορούσαν τους αναγνώστες για τις επενδύσεις που θα έκαναν στην περιοχή μας μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και το πώς όλοι μας θα παίρναμε οικονομική ανάσα μια που εκατοντάδες ή και χιλιάδες συμπατριώτες μας θα εύρισκαν μόνιμη εργασία.
Είχε-τότε- αναπτερωθεί το ηθικό όλων μας αλλά αυτή η προσωρινή όρθωση του αναστήματός μας, με τη σκέψη πως στις άδειες μέχρι τότε τσέπες μας θα ακουγόταν και κτύποι κερμάτων, δεν κράτησε πολύ.
Μερίδα όπως είπα πολιτών συμπατριωτών μας είχε τις αντιρρήσεις της και άρχισε διαμαρτυρίες.
Υπομνήματα επί υπομνημάτων και σοβαρά υπονοούμενα ότι ιδιοκτήτες γης, ιδιαίτερα ένας και πολύ σε όλους μας γνωστός, εκμεταλλευόμενοι ίσως το κύρος τους ή τα αξιώματα τους παρουσίασαν διπλανές στο δικό τους χώρο, άλλες εκτάσεις δημοσίου και μάλιστα δασικές, ως ανήκουσες σε εκείνους και με τον τρόπο αυτό, (κύρος και αξιώματα), παραπλάνησαν τους επενδυτές και εκείνοι-λες και ήταν μικρά παιδάκια-συμφωνήσαν στην αγορά ή ενοικίαση εκείνης της έκτασης.
Μετά τα όσα τότε υπομνήματα, αντιρρήσεις στις επενδύσεις, την συνεχή τους επαγρύπνηση και τον κουρνιαχτό που από τον ντόρο ξεσηκώθηκε, όλων οι τσέπες συνέχισαν να παραμένουν αδειανές γιατί οι πινακίδες έγραψαν το SΤOPστην επένδυση.
Και δεν ματαιώθηκαν οι επενδύσεις με μόνο εκείνες τις διαμαρτυρίες όχι γιατί αυτές είχαν και άλλο, πιο ισχυρό ίσως, αβαντάζ.
Πολιτικό πρόσωπο και αρχηγός μικρού κόμματος ένα πρωινό και αφού είχε ενημερώσει τηλεοπτικά κανάλια τα οποία τον ακολούθησαν σταμάτησε μπροστά στη μεγάλη πόρτα του Ανωτάτου Δικαστηρίου, του Αρείου Πάγου και, «ψέλνοντας» διάφορα τροπάρια δικής του έμπνευσης κοιτάζοντας και το φακό άφηνε, με τα περιφρονητικά του λόγια, να καταλάβει ο κόσμος πως ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που το είχε μάλιστα φακελωμένο (το φάκελο πολλοί είδαμε ότι τον κρατούσε κάτω από τη δεξιά του μασχάλη).
Το συγκεκριμένο λοιπόν πρόσωπο που ανέφερε και το όνομά του στο εξής δεν θα το άφηνε σε χλωρό κλαδί να αλωνίζει και να καταστρέφει οικοσυστήματα, δασικές ξένες εκτάσεις και ότι άλλο μπορούσε να φανταστεί ανθρώπινος νους.
Εκείνος ο Ιαβέρης θα τον τσάκιζε αν τολμούσε να διαπράξει παράνομες πράξεις προκειμένου με αυτές να γεμίζει τις τσέπες του-έτσι άφηνε να εννοηθεί- όχι κέρματα όπως οι εργαζόμενοι αλλά χαρτονομίσματα μεγάλης αξίας.
Και αφού είπε όσα είπε πέρασε ικανοποιημένος τη μεγάλη δικαστική πόρτα του Αρείου Πάγου και παρέδωσε τον φάκελο στον Εισαγγελέα του ο οποίος- και καλώς πράτων- άρχισε τις ανακρίσεις ο δε ημερήσιος τύπος, ιδιαίτερα ο Αθηναϊκός και πολλά κανάλια, ανάλογα και με το πώς αισθανόντουσαν έβγαζαν το «άχτι» τους, περιμένοντας συγχρόνως τις καταδικαστικές αποφάσεις για να δουν και σιδερένια βραχιόλια στα χέρια του καταπατητή.
Τα χρόνια, το ένα μετά το άλλο, περνούσαν, οι επενδυτές ανέμειναν στο ακουστικό τους, ο υπό κατηγορία, λόγω ήπιου χαρακτήρα και θέσεως μειλίχιος και βουβός, περίμενε την ετυμηγορία των Ανωτάτων Δικαστικών, αλλά και κάποια έγγραφα λοιπών υπηρεσιακών παραγόντων.
Και ήταν ήσυχος γιατί γνώριζε ότι κανένα αδίκημα δεν είχε διαπράξει και όσα οι λίγοι κατ αυτού έλεγαν δεν τον άγγιζαν. Και έτσι ήταν.
Όπως όλοι μας και εγώ προ ημερών μάθαμε τόσο από ένα δημοσίευμα του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ» όσο και με τις κατά καιρούς αγορεύσεις στο Κοινοβούλιο του Βουλευτού μας Χρήστου Μπουκώρου, ο οποίος συνεχώς αναφερόταν και στις επενδύσεις στη Μαγνησία ότι τα πάντα έβαιναν καλώς και ότι κάποιες αποφάσεις αθωωτικές του Αρείου Πάγου είχαν οριστικοποιηθεί όπως και πολλά άλλα έγγραφα που αφορούσαν τη συγκεκριμένη στις Νηες έκταση και πως σε αυτή ουδεμία παράβαση νόμου υφίσταται.
Όμως, σε όλα αυτά τα επίσημα έγγραφα άκουσα σήμερα το Χρήστο Μπουκώρο να λέει πως χρειάζεται ακόμη μια το τόνισε μόνο μια υπογραφή για να μπουν οι μπουλντόζες και να αρχίσει το έργο ανέγερσης.
Και δικαιολογημένα ο Χρήστος φώναζε και έλεγε ποιος εμποδίζει αυτή την υπογραφή, ποιος δεν θέλει την επένδυση και ποιος Χρήστο, λέω εγώ, κακός δαίμονας βάζει εδώ το «κέρατό» του και εμποδίζει την υπογραφή -αν κατάλαβα καλά – της οριστικής έγκρισης.
Δικαιολογημένα λοιπόν φώναζε ο Χρήστος, αλλά συμπλήρωνε κιόλας λέγοντας τη ζημιά που τόσα χρόνια προξένησαν σε αυτόν τον ευλογημένο, δική του λέξη, τόπο.
Ο επενδυτής του Σωρού οριστικά μας μούντζωσε και έφυγε, όμως οι άλλοι δυο σε Αλατά και Νηες είναι κοντά μας και με ενδιαφέρον περιμένουν τις τελευταίες υπογραφές έγκρισης. Ας ελπίσουμε πως όλα θα πάνε καλά για να πάρουν ανάσα χιλιάδες συμπατριώτες μας.
Βλέπετε πως εμείς δεν ζούμε στη Ρόδο, στη Σαντορίνη, στην Κω, στη Νίσυρο ή στους βράχους του Καστελόριζου, Σύμης ή Καλύμνου που, χωρίς διαμαρτυρίες οι εκεί κάτοικοι βρίσκουν λύσεις και προσελκύουν κόσμο και κοσμάκη.
Εδώ εμείς ήμαστε στεριανοί και δεν «περνάει» μύγα στο σπαθί μας. Δεν θέλουμε ένα δώρο έστω γαιδάρου για να μη ζηλεύουμε το γείτονά μας που έχει τέτοιο ζωάκι. Όμως δεν έχουμε και αντίρρηση να τα τινάξει και ο γάιδαρος του γείτονα για να μη μας κάνει τον έξυπνο.
Σωρός, Αλατάς και Νηες που σε λίγα χρόνια θα άλλαζαν όψη και κόσμος, χιλιάδες κόσμος, με γραβάτες ή χωρίς αυτές, με ελικόπτερα ή θαλαμηγούς, με αεροπλάνα που να έρχονται και να φεύγουν από κοντινό στα σπίτια μας σύγχρονο αεροδρόμιο, με Ι.Χ. Αυτοκίνητα που σε μας τους πληβείους ούτε στον ύπνο μας καταδέχονται να έρθουν σιγά που μερίδα πολιτών θα άφηνε να δημιουργηθούν όλα αυτά τα όμορφα και τα ωραία για όλους μας ακόμη και για παππούδες που θα χαιρόντουσαν μια που τα εγγόνια τους θα δούλευαν και αυτά.
Μερίδα λοιπόν πολιτών που δεν ήθελαν τις επενδύσεις επειδή τρόμαζαν πως η ανέγερσης αυτών των θηρίων στο χώρο αναψυχής και ησυχίας τους θα τρόμαζαν σκαντζόχοιρους, χελώνες, λαγούς, αλεπούδες, πέρδικες και διάφορα άλλα πουλάκια ακόμη και φίδια, προσέφυγαν όπου νόμιζαν πως μπορούσαν να τα φέρουν όλα άνω κάτω και τα έφεραν άδικα όμως.
Οι δυσκολίες όπως προείπα και όλοι μας διαβάσαμε με ανακρίσεις σε τυχόν ποινικών ευθυνών ή λανθασμένων ακόμη και εκ δούλου αγοραπωλησιών έφτασαν στο τέλος και το κυριότερο, χωρίς καμιά ευθύνη προσώπου στο οποίο τόνους λάσπης, μερικοί έριξαν.
Όλοι μας περιμένουμε τις επενδύσεις για να δουλέψουν τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και κόσμος πολύς, ακόμη και οι ίδιοι ή τα παιδιά εκείνων που ενδιαφερόντουσαν για την άγρια πανίδα.
Ήθελα μόνο να μάθω ή καλύτερα να δω εκείνο το πολιτικό πρόσωπο που το έπαιζε Αρεοπαγίτης και κρατώντας στη μασχάλη του ογκώδη φάκελο, πριν χρόνια, και ρίχνοντας λάσπη σε έναν αθώο τον κοίταζε μέσω τηλεοπτικού φακού, του έψελνε τον αναβαλλόμενο, σαν να του έλεγε «εδώ σε έχω».
Ήθελα λοιπόν τώρα που, όπως γράφτηκε, όλα έχουν καλώς τι θα πει σε εκείνον τον άνθρωπο που πασάλειψε με λάσπες που αν ήμουνα εγώ στη θέση του και γνώριζα την αθωότητα μου θα τις επέστρεφα αμέσως στην δική του κεφάλα.
Φίλε Χρήστο, σήμερα ακούγοντάς σε μου έδωκες μεγάλη χαρά και το λέω αυτό γιατί και τα δικά μου εγγόνια θα δουλέψουν σε αυτό το μεγάλο ξενοδοχείο και θα γίνει αυτό επειδή έχουν τα προσόντα των τουριστικών αξιών.
Και με την ευκαιρία, μια που πάμε για εκλογές, από καρδιάς σου εύχομαι καλή σου επιτυχία, σου αξίζει και το λέω αυτό επειδή χαιρόμουνα να σε ακούω από το βήμα της Βουλής και τούτο γιατί είσαι χειμαρρώδης και καταπληκτικός σε όλες σου τις δραστηριότητες. Να ζήσεις παλικάρι μου.
