Του Ευθύμιου Ζιγγιρίδη, BEngMScAMIEEMILT Συμβούλου Στρατηγικών Επενδύσεων
Με αφορμή τη δημοσιότητα την οποία απολαμβάνει ο κ. Βαρουφάκης τον τελευταίο καιρό και λόγω της συμμετοχής του κόμματος του οποίου ηγείται στις εθνικές εκλογές, αποφάσισα να υπογραμμίσω κάποια γεγονότα τα οποία δεν μπορεί να ξεχαστούν και να διαγραφούν από τη μνήμη μας.
Πολλές σελίδες έχουν γραφτεί για το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με υπουργό Οικονομικών τον Γιάνη Βαρουφάκη. Αναλύσεις και ισχυρισμοί για το ποσό που στοίχισε στην Ελλάδα αυτή η περίοδος. Άλλοι ισχυρίζονται στοίχισε 35 δισ., άλλοι 86 δισ., άλλοι 100 δισ. και κάποιοι κάνουν αναφορά για 200 δισ. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει επιστημονική μέθοδος υπολογισμού αυτού του κόστους αλλά υπάρχουν δεδομένα αδιαμφισβήτητα τα οποία οδήγησαν την Ελλάδα σε καθυστέρηση εξόδου από τα μνημόνια, αφού χρεώθηκε ακόμη ένα, ενώ ήταν έτοιμη το τέλος του 2014 να ακολουθήσει τον δρόμο της Ιρλανδία και των άλλων χωρών που μετά από 3 χρόνια εξήλθαν από ταμνημόνια.
Τα γεγονότα είναι τα εξής:
Επιβολή Capital Controls, δηλαδή έλεγχος στην κίνηση κεφαλαίων μετά από την εκροή 45 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες, με ότι συνέπειες μπορεί να έχει μία τέτοια διαδικασία στο εμπόριο, στην αξιοπιστία των τραπεζών και του κράτους.
Επιβολή 3ου μνημονίου ύψους 86 δισ.
Μη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που αναμενόταν να μειώσει μέχρι και κατά 3.5 μονάδες βάσης το επιτόκιο δανεισμού της χώρας, τοποθετώντας το μεταξύ 2% και 4%, δηλαδή σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα για τη χώρα, κλείνοντας το κεφάλαιο «μνημόνια» οριστικά. Αυτό θα πίεζε πολύ χαμηλότερα το κόστος δανεισμού των μεγαλύτερων ελληνικών εταιριών από τις διεθνείς αγορές και μέσα σε διάστημα δώδεκα μηνών η Ελλάδα θα είχε μια διαφορετική εικόνα.
Από το 2012 έως το 2014 η Ελλάδα αναβαθμίστηκε 5 φορές από τους οίκους αξιολόγησης, τις τρεις πριν βγει για πρώτη φορά στις αγορές το 2014 και τις επόμενες δύο από τη δεύτερη έξοδο της και μετά. Μέσα στους 6 μήνες διαπραγμάτευσης του Γιάνη Βαρουφάκη η χώρα υποβαθμίστηκε κατά 3 βαθμίδες ανατρέποντας τη θετική πορεία της οικονομίας έως εκείνο το χρονικό σημείο.
Μετά το ψευτοδημοψήφισμα διαλύθηκαν οι τράπεζες στην ουσία και το επιτόκιο των κρατικών ομολόγων εκτοξεύθηκε από το 5% στο 15%.
Μετά το PSIτο ΔΝΤ έκρινε το χρέος μη βιώσιμο ενώ έως τις αρχές του 2015 το ελληνικό χρέος κρινόταν βιώσιμο και προβλεπόταν μείωση του στο 124% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 και μείωση κοντά στο 100% μέχρι το 2022.
Οι προβλέψεις για την ανάπτυξη της Ελλάδας από το ΔΝΤ το τέλος του 2014 ανέρχονταν σε 2,5% το 2015 και 3,5% το 2016. Άρα αυτό αθροιστικά μας κάνει ανάπτυξη 6%. Αντιθέτως, τα πρώτα 2 χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είχαμε μικρή ύφεση, αυτό θα μπορούσε επίσης να μετρηθεί για να υπολογίσεις το κόστος. Έξι μονάδες του ΑΕΠ, άρα αυτό κάνει περισσότερο από 100 δισ. ευρώ.
Δεν θα αναφερθώ σε παραφιλολογίες σχέσεων Βαρουφάκη με Soros και άλλες θεωρίες συνομωσίας ή σε σενάρια περί επιστροφής στην δραχμή τα οποία είχαν σχεδιαστεί ως PlanBγιατί δεν μπορώ να τα αποδείξω. Αυτά τα οποία ανάφερα παραπάνω είναι γεγονότα τα οποία δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει.
Ποιος ευθύνεται για αυτή την πορεία; Ο κ. Βαρουφάκης ασφαλώς αλλά μαζί του και όλοι όσοι τον στήριξαν σε αυτή την καταστροφική για τη χώρα πορεία με πρώτο τον κ. Τσίπρα.
Πώς λοιπόν έρχεται να διεκδικήσει την ψήφο των Ελλήνων πολιτών ο κ. Βαρουφάκης μετά από αυτή την καταστροφική περίοδο διακυβέρνησής του και γιατί δεν έχει κάνει την αυτοκριτική του ο κ. Τσίπρας, δεν το κατανοώ. Σε κάθε περίπτωση τα γεγονότα είναι γεγονότα και πρέπει να σκεφθεί πολύ προσεχτικά ο Έλληνας ψηφοφόρος την επιλογή του στις κάλπες. Το μέλλον της Ελληνικής Οικονομίας και το μέλλον όλων των Ελλήνων είναι στα χέρια όλων μας.
