Του Nίκου Κυριαζή, Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Στις ευρωεκλογές η πλειοψηφία των Ελλήνων έδειξε πολιτική ωριμότητα, τιμωρώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, εξαφανίζοντας τον κ. Καμμένο, αλλά και μειώνοντας πολύ σημαντικά την Χρυσή Αυγή. Ίσως θα πρέπει να μας εκπλήσσει πως παρά τα capitalcontrols, τις κλειστές τράπεζες επι τρείς εβδομάδες, το όχι που έγινε ναι στο δημοψήφισμα, τις άπειρες κωλοτούμπες και τα ψέματα, την φορολογική πειρατεία, τον πολακισμό και την ρουβικωνοκρατία, ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε εμμένοντας ακόμα στις ξεπερασμένες αντιθέσεις αριστερά- κέντρο- δεξιά, αντί για τις πρακτικές λύσεις στα μεγάλα προβλήματα, είτε χειρότερα, δεχόμενοι τα τριάντα αργύρια που τους πρόσφερε ο κ. Τσίπρας για να εξαγοράσει την ψήφο τους, προϊόν της λείας από την φορολογική κλοπή όλων από τους κκ. Τσίπρα και Τσακαλώτο.
Για την αντιπαράθεση Πολάκη-Κυμπουρόπουλου, υπάρχουν δύο θεωρίες: Η θεωρία της φιλίας, πως δηλαδή στην πραγματικότητα ο κ. Πολάκης είναι φίλος του κ. Κυμπουρόπουλου και του επιτέθηκε για να αυξήσει την αναγνωρισιμότητα και την συμπάθεια για τον κ. Κυμπουρόπουλο. Η θεωρία της βλακείας, πως ο κ. Πολάκης δεν κατάλαβε πως η επίθεσή του θα αύξανε την αναγνωρισιμότητα και συμπάθεια προς τον κ. Κυμπουρόπουλο. Πάντως, και οι δύο οδήγησαν στο ίδιο αποτέλεσμα, ο κ. Κυμπουρόπουλος να έρθει πρώτος σε αριθμό ψήφων. Τι θα μπορούσε να κάνει η επόμενη κυβέρνηση, είτε αμιγώς ΝΔ ή με το ΚΙΝΑΛ; Το μεγάλο στοίχημα δεν είναι να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, αλλά τις μεθεπόμενες, να σπάσει δηλαδή την μετά τα μνημόνια παράδοση κυβερνήσεων που δεν εκλέγονται για δεύτερη θητεία (Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε βέβαια δύο εκλογές, αλλά και τις δύο το 2015 που ουσιαστικά οδήγησαν χρονικά σε νέα θητεία, 4 έτη και 6 μήνες).
Πρώτο, να αλλάξει τον εκλογικό νόμο που αν δεν αλλάξει, ως απλή αναλογική θα δημιουργήσει ακυβερνησία.
Δεύτερο, να καταργήσει πλήρως τους ελέγχους κεφαλαίου που έφερε ο κ. Τσακαλώτος, ελέω «διαπραγμάτευσης» Βαρουφάκη, ως σήμα προς τις αγορές ότι η οικονομία πραγματικά αναπτύσσεται.
Τρίτο, όπως έχει υποσχεθεί ο κ. Μητσοτάκης, μείωση των φορολογικών συντελεστών και του ΕΝΦΙΑ, εφαρμόζοντας τις αποφάσεις του ΣτΕ και όσων έχουν δικαιωθεί τελεσίδικα στις προσφυγές τους, πχ. στον Πειραιά. Αυτό θα δώσει ανάσα στη ιδιωτική οικονομία και θα μειώσει τον φορολογικό ανταγωνισμό σε βάρος της Ελλάδας.
Τέταρτο, πιο φιλικό περιβάλλον για επενδύσεις, σε συνδυασμό με το τρίτο, υιοθετώντας βέλτιστες ξένες πρακτικές, όπως το άρθρο 6 του γαλλικού συντάγματος που προβλέπει έλεγχο από το γαλλικό συνταγματικό δικαστήριο (conseilconstitutionel), που όταν ολοκληρωθεί και δοθεί το πράσινο φως, αποκλείει οποιαδήποτε προσφυγή ή διοικητική παρέμβαση (δασάρχης Πειραιά, ΚΑΣ για το Ελληνικό) εκ των υστέρων. Αν ή κάπου να γίνει αναθεώρηση του συντάγματος, αυτό θα μπορούσε να γίνει με νόμο.
Πέμπτο, όπως άλλωστε έχει υποσχεθεί η ΝΔ, να επανέλθει η ασφάλεια και να επιστρέψει στην Ελλάδα το ανεξάρτητο παρακράτος των Εξαρχείων που είχε μέχρι τώρα επίτιμους προέδρους τους υπουργούς Καταστροφής του Πολίτη των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Έκτο, όχι ως προς την σημασία του, η αναδιαπραγμάτευση των υψηλών πλεονασμάτων που έχει υποσχεθεί η ΝΔ, θέμα όχι εύκολο, αλλά ούτε ακατόρθωτο. Οι εταίροι θα πεισθούν αν δουν την διάθεση να προχωρήσουν διαρθρωτικές αλλαγές, και με την βοήθεια τεκμηριωμένων μελετώνπου δείχνουν πως το αποτέλεσμα σε απόλυτους αριθμούς στα πλεονάσματα είναι τα ίδια και καλύτερα μέσω μείωσης του ποσοστού τους επι του ΑΕΠ, που οδηγεί σε μεγαλύτερη ανάπτυξη (μικρότερη ύφεση).
Ένα ουσιαστικό (όχι τυπικό) επιπλέον επιχείρημα, που ποτέ δεν επικαλέστηκε ο φορολογικός πειρατής κ. Τσακαλώτος, είναι πως η φυγή 500.000 νέων Ελλήνων επιστημόνων, που έχουν σπουδάσει με κόστος του ελληνικού κράτους και των οικογενειών τους, και εργάζονται σε ευρωπαϊκές χώρες, ισοδυναμεί με επιδότηση από την Ελλάδα προς τις χώρες αυτές, της τάξης των 50 δις. ευρώ. Εδώ χρειάζεται μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη για να καταλήξουμε σε πιο ακριβή νούμερα.
Τέλος, και ίσως το πιο δύσκολο και σημαντικό είναι η βελτίωση του άθλιου Ελληνικού δημοσίου που συνήθως ταλαιπωρεί αντί να υποστηρίζει πολίτες και επιχειρήσεις. Όπως παρατήρησε αντιπρόεδρος του ΣτΕ, το ελληνικό δημόσιο δεν παραδέχεται ποτέ τα λάθη του, δεν τα διορθώνει μόνο του, αλλά αναγκάζει τους πολίτες να προσφεύγουν στα δικαστήρια, ακόμα και όταν γνωρίζει το δημόσιο πως οι πολίτες θα δικαιωθούν. Έτσι όμως επιβαρύνεται η δικαιοσύνη, δίκες διαρκούν δεκαετίες, οδηγώντας σε αρνησιδικία και καταδίκες σε πρόστιμα της Ελλάδας από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που δεν πληρώνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά οι φορολογούμενοι.
Άλλο παράλογο, από τα πολλά, είναι ο πληθωρισμός υπόχρεων για δηλώσεις πόθεν έσχες, όπως το χαρακτήρισε ο πρώην πρόεδρος του ΣτΕ κ. Μενουδάκης, που οδηγούν σύμφωνα με τον ίδιο, σε αδυναμία ελέγχων, αλλά και παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας.
Ουσιαστικά, όσοι υποχρεώνονται σε δήλωση, θεωρούνται έτσι εκ των προτέρων ύποπτοι φοροδιαφυγής κλπ. Αλλά αυτές οι δηλώσεις και η σχετική γραφειοκρατία, αποτελούν και αντικίνητρο και δείχνουν την έλλειψη οργάνωσης του δημοσίου γιατί τα στοιχεία του πόθεν έσχες υπάρχουν ήδη διάσπαρτα στο TAXIS(Ε9 κλπ.) Για τους πανεπιστημιακούς πχ. όταν φέρνουν μελέτες στο πανεπιστήμιο (που καταλήγουν στη Επιτροπή Ερευνών που κάνει μετά τις πληρωμές) απαιτείται να κάνουν δήλωση πόθεν έσχες! ενώ φαίνεται η προέλευση των χρημάτων, από τις μελέτες.
Προφανώς, πολλοί θα προτιμήσουν να μην φέρουν μελέτες στο πανεπιστήμιο για να αποφύγουν αυτή την δυσβάσταχτη γραφειοκρατία, που προβλέπει, μεταξύ άλλων (νόμος Κατσέλη, όχι του ΣΥΡΙΖΑ) πως μηνιαία, η πληρωμή προς τον καθηγητή για την μελέτη του δεν μπορεί να υπερβαίνει τον μισθό του. Αυτό σημαίνει, πως πρέπει να περάσουν μήνες για να αποπληρωθεί. Προφανώς η κατάργηση τέτοιων νόμων μειώνουν τα κόστη, αυξάνουν τα κίνητρα εργασίας και την ανάπτυξη, αλλά και την σχέση εμπιστοσύνης κράτους – πολίτη.
