Του Αντώνη Παπαγεωργίου
Τροποποιώντας τον επιτυχημένο τίτλο του βιβλίου «Σκόρπια φύλλα της ζωής μου» του Γεωργίου Δροσίνη σκέφθηκα να περιγράψω κάποια «σκόρπια φύλλα της επαγγελματικής μου ζωής» και συγκεκριμένα το τρίπτυχο Ολυμπιακή – Κύκνος – Σκύρος.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ: Μετά τη δημιουργία της από τον Ωνάση, την εκπροσώπησή της στον Βόλο ανέλαβαν οι αδελφοί Καϊμάκη, σοβαροί άνθρωποι. Ύστερα από κάποιο διάστημα παραιτήθηκαν. Ήλθε στον Βόλο ανώτερος υπάλληλος της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ και αφού παρέλαβε από τους αδερφούς Καϊμάκη όλο το έντυπο υλικό (εισιτήρια κ.λπ.), τους ρώτησε ποιον θα μπορούσαν να του συστήσουν για νέο πράκτορα της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ στον Βόλο. Εκείνοι αδίστακτα υπέδειξαν εμάς τους αφούς Παπαγεωργίου. Καλή τους ώρα. Μας επεσκέφθη ο υπάλληλος, μας είπε τα κολακευτικά λόγια, που του είπαν για εμάς οι αφοί Καϊμάκη και μας πρότεινε να αναλάβουμε την πρακτόρευση της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ. Η πρώτη αντίδρασή μας ήταν σχεδόν αρνητική, γιατί είχαμε τις ναυτιλιακές δραστηριότητες. Πρακτορεύαμε τα πλοία της ΑΓΕΤ, ξένες και ελληνικές Ναυτιλιακές Εταιρείες συν τα επιβατηγά. Διορατικός όμως ο υπάλληλοςδεν τα παράτησε, αλλά ζήτησε επίμονα να κατέβει ένας μας στην Αθήνα. Συνήθως κατέβαινα εγώ για να επισκεφθώ Ναυτιλιακά Γραφεία σε Αθήνα και Πειραιά. Εκείνη τη φορά κατέβηκε ο μικρότερός μου αδερφός ο Νίκος και πήγε στα Κεντρικά Γραφεία της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ. Με πήρε από εκεί στο τηλέφωνο και μου είπε, ότι μάλλον θα είναι λάθος να επιμείνουμε στην άρνηση. «Αφού το βλέπεις έτσι, Νίκο, – του είπα – πες τους, ότι δεχόμαστε να αναλάβουμε την πρακτόρευση της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ στο Βόλο». Έτσι και έγινε. Μετά δύο ημέρες ήλθε από την Αθήνα συνεργείο, μας έφερε εισιτήρια και άλλο έντυπο υλικό και τοποθέτησε την ταμπέλα «OLYMPIC». Κάναμε διαφήμιση, δημοσιεύσεις και γενικά δραστηριοποιηθήκαμε με ενθουσιασμό.
ΚΥΚΝΟΣ: Πλοιοκτήτης του υπήρξε ο Όμηρος Κολοκοτρώνης, ένας άγιος άνθρωπος. Ο Όμηρος Κ. με τον αδελφό του Ορέστη είχαν την Βιομηχανία ADELCO (=ADELφοί ΚΟλοκοτρώνη) και ένα από τα προϊόντα τους ήταν η οδοντόκρεμα OM-OR (= ΌΜηρος – ΟΡέστης). Ο Όμηρος Κ. είχε παντρευτεί Βολιώτισσα, την αδελφή του γνωστού στους παλιότερους Δικηγόρου Γρ. Γρηγοράκη. Όταν πέθανε ο εργοδότης μας Ριζόπουλος, κάποιοι Βολιώτες Ναυτ. Πράκτορες έσπευσαν στην Αθήνα την επομένη κιόλας της κηδείας και ζήτησαν από τον Όμηρο Κ. την πρακτόρευση του ΚΥΚΝΟΣ. Ο αείμνηστος Όμηρος, έχοντας προφανώς άριστες πληροφορίες για εμάς από τον Διευθυντή της Εταιρείας του «ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ» (ΚΥΚΝΟΣ) κ. Γεώργιο Ελευθερίου, αδελφικό μου φίλο και σήμερα, τους απάντησε: «Έχω γνώση πόσο τίμιοι και δραστήριοι είναι αυτοί οι νέοι και δεν βλέπω τον λόγο, γιατί να τους αντικαταστήσω». Μετά από 17 χρόνια πρακτόρευσης εκ μέρους μας του «ΚΥΚΝΟΣ» κατά τα οποία την συνεργασία μας με την Εταιρεία, τον Όμηρο Κ. και τον Διευθυντή κ. Γιώργο Ελευθερίου τίποτε δεν σκίασε την αλληλοεκτίμησή μας, ήλθε στο Πρακτορείο μας ο κ. Δημήτρης Νομικός, συμπλοιοκτήτης με τον μεγαλύτερο αδελφό του Νίκο του F/B ΣΚΥΡΟΣ. Σημειωτέον οι Αφοί Νομικού ήταν εφοπλιστές με μεγάλα φορτηγά πλοία και έκαναν το πρώτο άνοιγμα στην Ακτοπλοΐα με το F/B ΣΚΥΡΟΣ. Ο κ. Δημήτρης Νομικός μας πρότεινε να αναλάβουμε την πρακτόρευση του F/B ΣΚΥΡΟΣ. Τον ευχαριστήσαμε για την τιμή, που μας έκανε, αλλά για την απάντησή μας του ζητήσαμε λόγο χρόνο, ώστε να θέσουμε το θέμα στον Όμηρο Κολοκοτρώνη. Ο θαυμάσιος αυτός άνθρωπος μου είπε: «Δεχθείτε τον, κ. Παπαγεωργίου, γιατί μικρότερη ζημιά θα γίνεται στο ΚΥΚΝΟΣ με το ΣΚΥΡΟΣ σε εσάς παρά σε κάποιον τρίτον, που θα κατηγορεί συνεχώς το ΚΥΚΝΟΣ». Έτσι δώσαμε καταφατική απάντηση στον κ. Νομικό και αναλάβαμε την πρακτόρευση το F/B ΣΚΥΡΟΣ. Επί τρία χρόνια συμπρακτορεύαμε το ΚΥΚΝΟΣ και το ΣΚΥΡΟΣ. Είχαμε δώσει ρητές εντολές στους υπαλλήλους, που εξέδιδαν τα εισιτήρια, να μην κατηγορούν ποτέ κανένα από τα πλοία, να μην υποδεικνύουν πλοίο, αλλά να επαινούν και το δύο πλοία, που ευτυχώς είχαν την ίδια ταχύτητα. Και να αφήνουν στους επιβάτες την επιλογή του πλοίου, ιδιαίτερα στις Κυριακάτικες αναχωρήσεις ώρα 7 το πρωί, που αναχωρούσαν συγχρόνως και τα δύο πλοία. Αυτός ήταν ο αείμνηστος Όμηρος Κ., για τον οποίον θα ξανά αναφερθώ στο τρίτο … «σκόρπιο φύλλο της επαγγελματικής ζωής μου», που αφορά στον κ. Δημ. Νομικό.
F/B ΣΚΥΡΟΣ: Αφού με την έγκριση του Ομ. Κολοκοτρώνη το ΣΚΥΡΟΣ συμπρακτορεύονταν με το ΚΥΚΝΟΣ στο Πρακτορείο Βόλου, θεωρητικά το Κεντρικό Πρακτορείο της Γραμμής Βόλου – Β. Σποράδων, αναπόφευκτα και για τους ίδιους λόγους συμπρακτορεύονταν με το ΚΥΚΝΟΣ και στα Πρακτορεία Σκιάθου – Σκοπέλου – Αλοννήσου. Μετά την τριετή συμπρακτόρευση (20 πια χρόνια εμείς το ΚΥΚΝΟΣ και 3 το ΣΚΥΡΟΣ) οι κ.κ. Νομικοί – διορατικοί επιχειρηματίες, φιλότιμοι και φιλαλήθεις – αποφάσισαν να μεγαλώσουν τον επιβατηγό στόλο τους στις Β. Σποράδες και αγόρασαν άλλα τρία πλοία. Το ΘΗΡΑ (πρώην ΠΑΣΧΑΛΗΣ), το ΣΚΙΑΘΟΣ και το ΣΚΟΠΕΛΟΣ (δύο μεγάλα πλοία). Λογικό γι’ αυτούς να θέλουν να μονοπωλήσουν τις γραμμές Βορ. Σποράδων. Εμπόδιο όμως στα επαγγελματικά σχέδιά τους ήταν το ΚΥΚΝΟΣ, το οποίο ύστερα από δύο χρόνια θα απεσύρετο υποχρεωτικά λόγω ηλικίας. Οι Αδελφοί Νομικού ήθελαν να επισπεύσουν την απόσυρσή του. Έτσι άρχισαν τις κρούσεις στους πράκτορες των νησιών, πιέζοντας τους ότι θα έχαναν την πρακτόρευση των πλοίων τους, αν δεν έδιωχναν το ΚΥΚΝΟΣ από τα Πρακτορεία τους. Όλοι τους έδιωξαν το ΚΥΚΝΟΣ κοιτώντας το συμφέρον τους. Περιμέναμε λοιπόν με τον αδελφό μου Νίκο τη σειρά μας. Πράγματι κάποιο Κυριακάτικο πρωινό ήλθε στο Πρακτορείο ο κ. Δημ. Νομικός και μας έθεσε το ίδιο δίλημμα. Εμείς προσποιούμενοι τους ξαφνιασμένους τον ρωτήσαμε, αν βρήκε το ΚΥΚΝΟΣ στο γραφείο μας, όταν πρωτοήλθε, ή αν το ΚΥΚΝΟΣ βρήκε αυτόν. Ο κ. Νομικός – φιλαλήθης όπως προανέφερα – απάντησε, ότι εκείνος βρήκε το ΚΥΚΝΟΣ. Τον ρωτήσαμε, αν είχε κάποιο παράπονο από τη συμπεριφορά μας ως προς το ΣΚΥΡΟΣ. Απάντησε αρνητικά και ομολόγησε, ότι κατά διαστήματα είχε αναθέσει σε γνωστούς του να μας «Ψαρέψουν» ποιο πλοίο θα τους συνιστούσαμε και ότι αυτοί τον ενημέρωναν, πως επαινούσαμε και τα δύο πλοία. Φιλαλήθης και φιλότιμος, όπως προανέφερα. Παρά ταύτα και την δήλωσή του, ότι δεν είχε κανένα παράπονο, μας ζήτησε να «διώξουμε» το ΚΥΚΝΟΣ. Του απαντήσαμε, ότι – παρά το προφανές συμφέρον μας – δεν θα μπορούσαμε να διώξουμε το ΚΥΚΝΟΣ, γιατί κάθε πρωί θα φτύναμε τους εαυτούς μας στον καθρέφτη του μπάνιου μας. Μας έδωσε 3 ημέρες προθεσμία να το σκεφτούμε και να του απαντήσουμε. Αρνηθήκαμε και πάλι. Ήλθε αμέσως στο Βόλο συνοδευόμενος από κάποιον άγνωστο σε εμάς. Προσπάθησαν και οι δύο να μας μεταπείσουν και μάλιστα, όταν αναφέραμε τη λέξη «αξιοπρέπεια», ο άλλος κύριος μας είπε: «Τα κέρδη από την αναπτυσσόμενη εταιρεία Νομικού θα μπορείτε να τα εξαργυρώσετε στην τράπεζα. Την αξιοπρέπεια μπορείτε;!!!». αρνηθήκαμε και πάλι και έφυγαν. Μετά μία ώρα ήλθε στο Πρακτορείο ο τότε Λιμενάρχης, που είχε προφανώς πληροφορηθεί τα γεγονότα, και μας έσφιξε θερμά τα χέρια συγχαίροντάς μας για την εντιμότητά μας. Ο αείμνηστος Όμηρος Κολοκοτρώνης θέλοντας να μας ικανοποιήσει για τη θέση, που πήραμε, έδωσε εντολή στον κ. Γ. Ελευθερίου να μας αυξήσει το ποσοστό προμήθειάς μας επί των εισιτηρίων από 5% σε 8%. Αυτό ήταν βέβαια μια πράξη αναγνώρισης μόνο, γιατί η οικονομική ζημία, που θα υφιστάμεθα, ήταν σαφώς πολλαπλάσια. Η ιστορία όμως έχει και συνέχεια. Ο φιλαλήθης κ. Δημήτρης Νομικός, που πάντα εκτιμούσα, ανέθεσε την πρακτόρευση του ΣΚΥΡΟΣ σε κάποιον ακριβώς στο διπλανό μας γραφείο. Όταν ερχόταν στο Βόλο, πάντα μας επισκέπτονταν. Κατά βάθος ντόμπρος άνθρωπος μας είπε κάποτε: «Ο αδελφός μου ο Νίκος διερωτάται μήπως κάναμε λάθος που φύγαμε από τους Αφούς Παπαγεωργίου». Η συνέχεια απέδειξε, ότι οι ντόμπροι αυτοί επιχειρηματίες στάθηκαν άτυχοι στην επιλογή ορισμένων συνεργατών. Ένα χρόνο μετά την απομάκρυνσή τους από εμάς, μας πήρε στο τηλέφωνο ο κ. Χειμαριός, Διευθυντής του γραφείου Πειραιώς των Αφών Νομικού. Μας πρότεινε να ξανασυνεργασθούμε με τον όρο να διώξουμε το ΚΥΚΝΟΣ. Στο ΚΥΚΝΟΣ έμενε πλέον ένας ακόμη χρόνος ζωής. Του απαντήσαμε, ότι ευχαρίστως θα τους ξαναδεχόμασταν, αν μπορούσαν κι αυτοί να δεχθούν συνύπαρξη με το ΚΥΚΝΟΣ για τον τελευταίο χρόνο του. Αρνήθηκαν. Αργότερα πέθανε ο Νίκος Νομικός και κάποια μέρα μας επισκέφθηκε ο γιος του Λουκάς – αν θυμάμαι καλά το όνομά του – τον οποίον δεν είχαμε μέχρι τότε γνωρίσει. Μας πρότεινε ξανά να αναλάβουμε την πρακτόρευση των πλοίων τους. Ήταν πια πολύ αργά. Εγώ είχα συνταξιοδοτηθεί, ο αδελφός μου κράτησε το γραφείο στο ισόγειο με την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ μόνο και οι δύο συνεργάτες μας κράτησαν το ναυτιλιακό τμήμα στον δεύτερο όροφο της οικοδομής Λώτου. Σημειωτέον, ότι κάθε χρόνο του Αγίου Δημητρίου έπαιρνα για κάποιο διάστημα τον κ. Δημήτρη Νομικό για ευχές και μια φορά με ρώτησε: «Με θυμάστε ακόμη, κ. Παπαγεωργίου, ύστερα από όσα έγιναν;». Του απάντησα, ότι εγώ εύχομαι υγεία στον άνθρωπο, που εκτιμούσα κι από τον οποίον ο αδελφός μου κι εγώ φάγαμε ψωμί τρία χρόνια, άσχετα αν μας χώρισαν τα επαγγελματικά του συμφέροντα, γεγονός που βρίσκω λογικό.
Εδώ τελειώνουν τα τρία σκόρπια φύλλα της επαγγελματικής ζωής μου. Ο αδελφός μου Νίκος απεβίωσε το 2007 και ζω με τις αναμνήσεις.
