Του Γεώργιου Μηνακίδη
Δύο λόγοι ώθησαν τον Κ. Καραμανλή στην προσπάθειά του να καταστούμε μέλος της τότε Ε.Ο.Κ.· αφ’ ενός η θωράκιση της εθνικής μας ασφάλειας έναντι των αρπακτικών διαθέσεων της γείτονος και αφ’ ετέρου η άνοδος του βιοτικού επιπέδου της χώρας. Διότι ως μέλος της Ε.Ε. δεν είναι, για οποιοδήποτε επιβουλεύεται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, μια εύκολη υπόθεση οι επιθετικές του βλέψεις. Απεναντίας ευρισκόμενοι εκτός του ισχυρού κλαμπ της Ευρώπης ολομόναχοι, χωρίς καμία στήριξη, θα ανοίξουμε την όρεξη των αρπακτικών διαθέσεων της Τουρκίας. Στο οικονομικό σκέλος είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο, που έλαβε όλα αυτά τα χρόνια περίπου εξακόσια δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα μισά είναι δωρεάν, για τη δημιουργία υποδομών. Πρόκειται για ένα υπέρογκο ποσό σε σχέση με το μέγεθος της χώρας μας, που αν κατευθύνετο σε παραγωγικούς σκοπούς θα είχε παράξει τέτοιο πλούτο που δεν θα είχε ανάγκη πλέον να απλώνει το χέρι για βοήθεια. Αν σήμερα έχουμε πολύ καλό οδικό δίκτυο, υποδομές σε λιμάνια, κατασκευές νοσοκομείων, σχολείων κ.λπ. οφείλονται βασικά στην Ευρωπαϊκή βοήθεια. Διότι πως θα μπορούσε η Ελλάδα που ποτέ δεν είχε ισοσκελισμένο ετήσιο προϋπολογισμό και δανειζόμασταν κατ’ έτος περί τα είκοσι δισ. ευρώ να κατασκευάσει τα αναφερόμενα έργα;
Ως γνωστόν για μικρότερα έργα είναι και το ΕΣΠΑ το οποίο πριμοδοτεί ακόμη και την αντικατάσταση των κουφωμάτων των σπιτιών μας, για εξοικονόμηση ενέργειας· η ανικανότητά μας είναι τέτοια, που σε πολλές περιπτώσεις δεν είμαστε ικανοί να απορροφήσουμε τα κονδύλια που μας παρέχονται. Το ευρώ ως γνωστόν είναι το δεύτερο ισχυρότερο νόμισμα στον κόσμο, έχουμε το μεγάλο πλεονέκτημα να μη κινδυνεύουμε από τον πληθωρισμό (παράδειγμα η Τουρκία που είναι εκτός Ε.Ε. ο πληθωρισμός τρέχει με 20% έναντι αυξήσεως του ΑΕΠ μόνο κατά 2,5%) που μας μειώνει την αγοραστική μας δύναμη. Έχουμε την δυνατότητα ελεύθερης μετάβασης στα κράτη – μέλη της Ε.Ε. που είναι στη νομισματική ένωση, χωρίς να απαιτείται η μετατροπή του νομίσματος στα αντίστοιχα των προς επίσκεψη κρατών.
Το πρώτο εξάμηνο της εξουσίας του Τσίπρα με μπροστάρη τον Βαρουφάκη επέδειξαν πολύ τσαμπουκά προς τους Ευρωπαίους με αποτέλεσμα αυτή η επιπολαιότητα και απειρία τους να στοιχίσει στην οικονομία κάποιες δεκάδες δισ. ευρώ, γιατί πίστευαν και το διατυμπάνιζαν, ότι θα κτυπούν τα νταούλια και θα χορεύει η Ευρώπη. Όταν όμως διεπίστωσε ο Τσίπρας με τις επαφές που είχε, ότι άλλη πηγή για παροχή οικονομικής βοήθειας δεν υπήρχε, καθόσον βρήκε κλειστές πόρτες από Ρωσία και Κίνα έκανε έστω και τη τελευταία στιγμή στροφή 180º και παρέμεινε η χώρα στην Ε.Ε. και αποφύγαμε την ολοκληρωτική καταστροφή. Απορώ με την ικανότητα κρίσης που διαθέτουν κάποιοι, που ισχυρίζονται ότι κατέχουν την οικονομική επιστήμη, να πάμε στην δραχμή και κάποιος αρχηγός κόμματος μάλιστα να καταργήσουμε μονομερώς και το χρέος. Εάν συμβεί αυτό θα απομονωθούμε από την Ε.Ε. χάνοντας την στήριξή της για θέματα Εθνικής ασφάλειας.
Από πλευράς δε οικονομίας μπροστά στην παγκοσμιοποίηση ποιος θα υπολογίζει το πιο αδύναμο νόμισμα στην Ευρώπη, που συνεχώς με τις συνεχείς υποτιμήσεις θα χάνει την αξία του και οι μισθοί και οι συντάξεις θα καλύπτουν τις ανάγκες μερικών ημερών; Μη έχοντας καμία ανοιχτή πόρτα για παροχή βοήθειας με ποιο τρόπο θα καλύπτουμε το έλλειμμα του ετήσιου προϋπολογισμού; Το αποτέλεσμα θα είναι να οδηγηθεί η χώρα πολύ πίσω στο επίπεδο των ανατολικών κρατών μετά το Β΄ Π.Π. Να πούμε όμως και το άλλο. Δεν μας κάνει εντύπωση που τα Βαλκανικά κράτη περιμένουν με αγωνία πότε θα εισέλθουν στην Ε.Ε. για να τύχουν των οικονομικών πλεονεκτημάτων κι εμείς οι πολύ έξυπνοι επιθυμούμε την έξοδό μας από την Ευρώπη που είναι το σπίτι μας και να πάμε πού;
Ας μας κάνουν την ανάλυση της οικονομικής πορείας, όταν θα φύγουμε και πού θα βρούμε τα απαραίτητα κεφάλαια για να αναπτυχθούμε. Βέβαια, δεν σημαίνει ότι η Ε.Ε. τα κάνει όλα σωστά· πολλά πρέπει να διορθωθούν ώστε η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών να μικραίνει και οι αποφάσεις που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες να είναι πιο διαφανείς και δίκαιες. Με όλα τα παραπάνω εκτεθέντα, ας βγάλει ο καθένας μας τα συμπεράσματά του και ας αποφασίσει τι θέλει ευρώ ή δραχμή.
