Του Γρηγόρη Ιγγλέση,
Αντιπτέραρχου ε.α., περιφερειακού συμβούλου Μαγνησίας
και εκ νέου υποψηφίου με τον συνδυασμό του Κ. Αγοραστού
Δεν μπορούσα να φανταστώ την απήχηση που είχε το προηγούμενο άρθρο μου για τους S-400. Δειλά στην αρχή, αλλά περισσότερο θαρραλέα στην συνέχεια, αρκετοί αξιόλογοι άνθρωποι, πραγματικοί γνώστες των δυνατοτήτων του συστήματος αλλά κυρίως της φιλοσοφίας της αεράμυνας, παρουσίασαν την ίδια άποψη και θέση. Και οι παντογνώστες πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι και καφενόβιοι «σούπερ» αναλυτές εξαφανίσθηκαν. Και μόλις σήμερα, τυχαία ομολογώ, παρακολούθησα έναν σοβαρό (επιτέλους) αναλυτή στον ΣΚΑΪ να παρουσιάζει τα διαγράμματα κάλυψης των radar των S-400 από θέσεις στην Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη και την Αττάλεια. Πληθώρα νεκρών τομέων αποκάλυψης στόχων στο Αιγαίο και βέβαια σε ύψη 10.000 και 1.000 ποδών. Φανταστείτε τι γίνεται στα 500 πόδια και ακόμη παρακάτω. Και οι θέσεις ανάπτυξης των S-400 να υπολογίζονται στα παράλια!!!! Αλίμονο, αν υπάρχει έστω και ένας σοβαρός και σώφρων στρατιωτικός που θα τοποθετούσε στην πρώτη γραμμή ένα σύστημα με εμβέλεια εμπλοκής ακόμη και τα 400 μίλια καθιστώντας το ευάλωτο ακόμη και σε οπλικά συστήματα εδάφους – εδάφους απ’ τα ελληνικά νησιά. Παράνοια!!! Την παραφιλολογία λοιπόν για το «υπερόπλο» S-400 και την φοβερή και τρομερή απειλή που το συγκεκριμένο όπλο συνιστά για την ασφάλεια της χώρας μας, ιδιαίτερα στο Αιγαίο, μόνο στην ημιμάθεια και την ιδεοληπτική σοβιετολαγνεία κάποιων μπορώ να αποδώσω. Επειδή, ωστόσο, έγινα δέκτης πολλών αιτημάτων πολιτών οι οποίοι, επηρεασμένοι απ’, την ακροστιχίδα του άρθρου μου πως «Μακάρι να μην υλοποιηθεί ποτέ η αγορά αυτή (δηλ. των F-35) και η Τουρκία να «γεμίσει» στην κυριολεξία με S-400» επιθυμούσαν την ενημέρωσή τους για την προερχόμενη απ’ τα F-35 απειλή, θα προσπαθήσω και πάλι να το κάνω με τρόπο όσο το δυνατόν απλουστευμένο και κατανοητό απ’ τους απλούς πολίτες.
Την έκβαση λοιπόν του πολέμου, διαχρονικά, διαμορφώνει καθοριστικά η τεχνολογία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει εξ’ ορισμού πως εκείνος που διαθέτει τα πλέον προηγμένα τεχνολογικά οπλικά συστήματα κερδίζει και τον πόλεμο αφού, τόσο η εκπαίδευση στην χρήση των συστημάτων αυτών που είναι κατά βάση πολύπλοκα στην χρήση τους ώστε να καταστούν αποτελεσματικά όσο, και κυρίως, η στρατηγική επιλογή της χρήσης τους ώστε, αφ’ ενός τα πλήγματα που τα συγκεκριμένα συστήματα θα επιφέρουν στον εχθρό να είναι καίρια και αφ’ ετέρου (εξ’ ίσου βασική επιλογή) να αποφευχθεί η εξουδετέρωσή τους. Είναι πλέον πανθομολογούμενο πως, στην επιτυχή έκβαση του Β’ παγκοσμίου πολέμου, συνετέλεσε αποφασιστικά η ανακάλυψη του radar και η, μέσω του συστήματος αυτού, έγκαιρη αποκάλυψη και αναχαίτηση των Γερμανικών βομβαρδιστικών απ’ τους Βρετανούς. Αυτή η συγκεκριμένη, ευρύτατα έκτοτε χρησιμοποιούμενη, τεχνολογική ανακάλυψη, απετέλεσε την βάση των συστημάτων αεράμυνας ανά την υφήλιο ενώ η συνακόλουθη τεχνολογική εξέλιξη των συστημάτων τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής συνετέλεσε στην δημιουργία συστημάτων Διοίκησης και Ελέγχου με δυνατότητα άμεσης και αποτελεσματικής χρήσης των οπλικών συστημάτων εναέριας αναχαίτησης (αεροσκαφών και συστημάτων εδάφους αέρος όπως π.χ. τα Patriot, τα πολυδιαφημισμένα S-400 κ.λπ.) του εχθρού.
Βασικό, και μάλλον ταυτισμένο, με την δυνατότητα αποτελεσματικής αεράμυνας είναι το σύστημα Διοίκησης και Ελέγχου. Ένα προηγμένο σύστημα Διοίκησης και Ελέγχου (όπως αυτό που, ελέω ΝΑΤΟ και μόνο, διαθέτει η χώρα μας) πρέπει να έχει (και έχει) την δυνατότητα αδιάλειπτης αποτελεσματικής επιτήρησης του Εθνικού εναερίου χώρου, την αξιόπιστη άμεση διευκρίνηση ως προς το αν, τα όποια μέσα αποκαλύπτονται να ίπτανται στον εθνικό εναέριο χώρο, είναι φίλια ή εχθρικά, δημιουργία και σύνθεση της συνολικής αεροπορικής εικόνας (δηλαδή πιστοποιημένα διευκρινισμένη εικόνα ως προς το φίλιο ή το εχθρικό του συνόλου των ιπταμένων μέσων) και, τελικά, εφ’ όσον απαιτείται, την δυνατότητα άμεσης (κατά το μέγιστο δυνατόν) αυτοματοποιημένης αντίδρασης των φίλιων οπλικών συστημάτων αναχαίτησης (αεροσκάφη, συστήματα εδάφους – αέρος μικρού και μεγάλου βεληνεκούς) προκειμένου να επιτευχθεί η αποτελεσματική αντιμετώπιση (δηλ. η κατάρριψη) των εχθρικών ιπταμένων μέσων. Το σύστημα Διοίκησης και Ελέγχου συνθέτουν επίγειοι και ιπτάμενοι σταθμοί Radar, την σύνθεση της συνολικής διευκρινισμένης εικόνας και τον τακτικό έλεγχο (δηλαδή την δυνατότητα ανάθεσης αναχαίτησης εχθρικών στόχων σε συγκεκριμένα οπλικά συστήματα) ασκούν επίγεια κέντρα επιχειρήσεων, ενώ τον στρατηγικό έλεγχο του συνόλου των αεροπορικών επιχειρήσεων αεράμυνας (συμπεριλαμβανομένης και της εκτέλεσης επιθετικών επιχειρήσεων) ασκεί το Εθνικό κέντρο αεροπορικών Επιχειρήσεων, το γνωστότερο σε όλους ΕΚΑΕ.
Οι αισθητήρες, τα «μάτια» ουσιαστικά, του συστήματος Διοίκησης και Ελέγχου είναι οι μονάδες radar. Η λειτουργία ενός radar συνίσταται στην εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας και στην λήψη της ποσότητας που ανακλάται και λαμβάνεται απ’ την κεραία του radar όταν αυτή προσπέσει σε κάποιο αντικείμενο. Η ανακλώμενη αυτή ακτινοβολία μετατρέπεται σε ψηφιακό σήμα και σε συνδυασμό με κριτήρια η ταχύτητα, το ύψος κ.λπ. απεικονίζεται στην οθόνη του radar αποκαλύπτοντας συγχρόνως την απόσταση και την διόπτευση του αντικειμένου που προκάλεσε την ανάκλαση της ακτινοβολίας. Η ποσότητα της ακτινοβολίας που ανακλάται είναι ευθέως ανάλογη με την ανακλαστική επιφάνεια του ιπτάμενου αντικειμένου και όσο μεγαλύτερη είναι τόσο μεγαλύτερο είναι και το στίγμα του ιπτάμενου αντικειμένου που απεικονίζεται στην οθόνη του radar. Ενδεικτικά, η ανακλαστική επιφάνεια (Radar Cross Section – RCS) ενός πουλιού είναι 0,01 μ2, ενός μικρού μαχητικού αεροσκάφους είναι 2-3 μ2, ενός μεγάλου μαχητικού αεροσκάφους είναι 5-6 μ2 ενώ ενός πολιτικού αεροσκάφους ή ενός αεροσκάφους cargo είναι μεγαλύτερη από 100 μ2. Το αεροσκάφος λοιπόν F-35 έχει ανακλαστική επιφάνεια μικρότερη του 0,1 μ2, δηλαδή μικρότερη από την αντίστοιχη ενός βλήματος εδάφους – αέρος ενώ σε σύγκριση με τα λοιπά μικρά συμβατικά μαχητικά το RCS είναι περίπου 20 έως 30 φορές μικρότερο. Το στοιχείο αυτό το καθιστά πρακτικά μη ανιχνεύσιμο (stealth, δηλ. αν θέλετε πρακτικά, αόρατο,) αφού η ανακλώμενη ακτινοβολία εκλαμβάνεται περισσότερο ως «θόρυβος» παρά ως ιπτάμενο αντικείμενο και η απεικόνιση του ίχνους της απορρίπτεται.
Το στοιχείο αυτό λοιπόν, της αδυναμίας δηλ. της αποκάλυψης του F-35 απ’ τα συμβατικά συστήματα radar (εδάφους και ιπταμένων) αλλά και των radar των αεροσκαφών (F-16, Mirage κ.λπ.) ή των radar των οπλικών συστημάτων εδάφους – αέρος (Patriot, Crotale κ.λ.π.), είναι εκείνο που ουσιαστικά το κατατάσσει στα αεροσκάφη 5ης γενιάς. Αφού λοιπόν το αεροσκάφος αυτό δεν μπορεί να εντοπισθεί είναι αδύνατον βεβαίως και να αναχαιτισθεί. Κατ’ ουσίαν, το συνολικό σύστημα Διοίκησης και Ελέγχου, καθίσταται απολύτως ευάλωτο αφού το σύνολο των οπλικών συστημάτων της χώρας μπορούν να καταστραφούν σχεδόν άκοπα από ένα μη ανιχνεύσιμο οπλικό σύστημα. Συνακόλουθα, καταστροφή του συστήματος Διοίκησης και Ελέγχου μιας χώρας, σημαίνει παράδοση άνευ όρων.
Δυστυχώς, τόσο εύκολα και τόσο απλά. Προξενεί, και προκαλεί, βεβαίως για μια ακόμη φορά η προσέγγιση κάποιων οι οποίοι μάλλον αντλούν εμπειρία και γνώσεις απ’ το play station και θεωρούν πως τα αναβαθμισμένα F-16 μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα F-35. Αυτό είναι, απλά και κατηγορηματικά, ΑΔΥΝΑΤΟ. Όταν ο ένας εκ των δύο έχει την δυνατότητα να σε εντοπίσει απ’ τα 50 (τουλάχιστον) μίλια και να εξαπολύσει βλήμα απ’ τα 10 μίλια ενώ εσύ θα πρέπει να περιμένεις να τον δεις απ’ τα 5 μίλια (αν τον δεις και πιθανότατα αυτό θα συμβεί τυχαία), είναι φαντάζομαι κατανοητό πως η προσπάθεια αναχαίτησής του ισοδυναμεί με εξασφαλισμένο εισιτήριο για συνάντηση με τον Ύψιστο.
Αντίστοιχα άλλοι ισχυρίζονται πως ο εξοπλισμός με συστήματα υπέρυθρης ακτινοβολίας (IR – Infra Red) για εντοπισμό αεροσκαφών θα καταστήσει ενδεχομένως δυνατό τον εντοπισμό ενός F-35 από F-16. Εκτιμώ πως, επειδή τα συστήματα εντοπισμού IR παρέχουν «αόριστη» προειδοποίηση ύπαρξης και άλλου ιπταμένου μέσου χωρίς όμως δυνατότητα παροχής πληροφοριών απόστασης και διόπτευσης, μόνο στοιχεία πανικού μπορούν να προσθέσουν και όχι δυνατότητα αναχαίτησης των F-35. Άλλωστε οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι τα έχουν προ πολλού εγκαταλείψει. Όσο για τα τελευταίως εμφανισθέντα, ρωσικά και πάλι ( σύμπτωση) πολυστατικά radar με δυνατότητα αποκάλυψης stealth….. ας μην το σχολιάσω.
Είναι φανερό πως η παρουσία των F-35 αλλάζει δραστικά το μέχρι σήμερα γνωστό τοπίο της αεράμυνας. Φοβάμαι δυστυχώς πως η Τουρκία θα τα πάρει. Οι συνέπειες νομίζω πως είναι πλέον αντιληπτές. Το πρόβλημα των F-35, που αποτελεί ένα τεράστιο επιχειρησιακό βήμα προς τα εμπρός για εκείνον που τα έχει, θα επιλυθεί μόνο απ’ τους Αμερικανούς και μόνο μέσα στο ΝΑΤΟ. Μέχρι τότε, η μόνη λύση θα ήταν η προσπάθεια προμήθειας απ’ την χώρα μας μίας ή δύο πολεμικών μοιρών F-35 ώστε να υπάρχει εξασφαλισμένη δυνατότητα ισοδύναμης ανταπόδοσης σε περίπτωση που επιχειρηθεί απ’ την Τουρκία στρατιωτική αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Εμείς, αντ’ αυτού, επιλέξαμε αναβάθμιση των F-16 ώστε αυτά να καταστούν ικανά να αντιμετωπίσουν… F-16. Επιλέξαμε, μέσα στην κρίση, να αναστήσουμε τα άχρηστα (ναι, έτσι είναι) P-3 για να ικανοποιηθεί το βίτσιο (ίσως και όχι μόνο) του Καμμένου. Με τα 600 εκατομμύρια δολάρια που δόθηκαν για τα P-3 θα μπορούσαν να αγορασθούν 5 έως 10 F-35 ενώ με εκτροπή για ανάγκες αεράμυνας των άθλιων επιδομάτων δωροδοκίας των ψηφοφόρων θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε μία τουλάχιστον πολεμική μοίρα. Δυστυχώς δεν είμαι αισιόδοξος. Μία χώρα στην οποία το πατριωτικό συναίσθημα έχει αρκετά χαμηλότερη προτεραιότητα από εκείνη της τσέπης μας, μια χώρα στην οποία κυριαρχεί ο ωχαδελφισμός και η προσωρινότητα και όχι η εξασφάλιση του μέλλοντος των παιδιών μας, μια χώρα που παραδίδει εύκολα αγώνες αίματος και μνήμης για της απελευθέρωση της Μακεδονίας μας, μια χώρα που αποθεώνει τους ΛΟΑΤΚΙ, τους Τζέισον – Αντιγόνη και τον Κουφοντίνα, μια χώρα της ιδεοληψίας, των σκαφάτων και των cohiba, μια χώρα που χαμογελά «τσαχπίνικα» στις επιθετικές διαθέσεις των Τούρκων, μια χώρα που έχει επιλέξει για κυβέρνηση το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ, ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ!
