Του Γιάννη Σκρίμπα,
υποψηφίου Περιφερειακού Συμβούλου Μαγνησίας
με τον υποψήφιο περιφερειάρχη Νίκο Τσιλιμίγκα
Η αγροτική παραγωγή και ενασχόληση αποτελούν ένα βασικό, νευραλγικό πυλώνα της οικονομικής βιωσιμότητας στην περιοχή της Μαγνησίας, αλλά και της ευρύτερης Θεσσαλίας. Η παραγωγή ποικίλλει, όπως και οι διαφορετικές συνθήκες καλλιέργειας, η ποιότητα του εδάφους και οι υποδομές. Ωστόσο, πολλές φορές και σε αρκετές περιπτώσεις, περιοχές με διαφορετικές αγροτικές ανάγκες, αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα.
Το πιο βασικό και κοινό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι αγροτικές περιοχές της Θεσσαλίας, είναι η αγροτική οδοποιία και τα αργά αντανακλαστικά της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Όπως έχει παραδεχτεί και η ίδια η Περιφέρεια, δια στόματος της αντιπεριφερειάρχη, η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων, που είναι υπεύθυνη για την επέμβαση κι την επισκευή των ζημιών στους αγροτικούς δρόμους, αντιμετωπίζει ζητήματα οργάνωσης και στελέχωσης.
Τα καιρικά φαινόμενα που έπληξαν την ευρύτερη Θεσσαλία αλλά και τη Μαγνησία τον χειμώνα, σαφώς δημιούργησαν περαιτέρω προβλήματα και ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για επέμβαση και υποστήριξη σε αρκετές αγροτικές περιοχές, κυρίως του Πηλίου, οι οποίες υπέστησαν εκτεταμένες ζημιές. Η υποστελέχωση της Διεύθυνσης αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα των αργών αντανακλαστικών της Περιφέρειας στις κλήσεις αγροτών που αδυνατούσαν να προσεγγίσουν τα αγροτεμάχιά τους. Σημαντικός ωστόσο είναι και ο ρόλος της έλλειψης κονδυλίων. Η περιφερειακή αρχή Αγοραστού συχνά αναγγέλλει έκτακτες χρηματοδοτήσεις για την κάλυψη αναγκών αποκατάστασης της αγροτικής οδοποιίας σε ποικίλες περιοχές συμπεριλαμβανομένης και της Μαγνησίας.
Εξίσου συχνά, απαντάται και η περίπτωση όπου τα όρια ευθύνης Δήμου και Περιφέρειας θολώνουν, με αποτέλεσμα η ευθύνη να μετατίθεται από τον έναν στον άλλον. Η ουσιαστική πρόταση όμως για την αντιμετώπιση των ουσιαστικών προβλημάτων των αγροτικών περιοχών, βρίσκεται στην αναδιάρθρωση της αρμόδιας υπηρεσίας που διαχειρίζεται την αποκατάσταση της οδοποιίας, στον εκσυγχρονισμό των μέσων επισκευής των ζημιών αλλά και στην αναπροσαρμογή των κονδυλίων που αφορά στην επισκευή υλικών ζημιών και προβλημάτων στην αγροτική οδοποιία.
Η τελευταία πρόταση βελτίωσης και εξορθολογισμού του τρόπου λειτουργίας και αντιμετώπισης των άνωθεν ζητημάτων, αφορά και στην περίπτωση της δακοκτονίας. Η δακοκτονία που εφαρμόζεται από την Περιφέρεια εδώ και κάποια χρόνια, αποτελεί σημαντική περιβαλλοντική κι αγροτική πρωτοβουλία που προστατεύει τις αγροτικές καλλιέργειες των ελαιοπαραγωγών – όταν ωστόσο εφαρμόζεται εγκαίρως και χωρίς καθυστερήσεις.
Παρά το γεγονός πως, όντως, η δακοκτονία ως εφαρμογή είναι ρηξικέλευθη και καινοτόμος για την Ευρώπη, δεν εφαρμόζεται πάντοτε με επιτυχία, με αποτέλεσμα χιλιάδες στρέμματα ελαιώνων να τίθενται σε κίνδυνο. Αυτό απορρέει από τα λειτουργικά κενά αλλά και την έλλειψη χρηματοδότησης του προγράμματος. Σε πολλές περιπτώσεις, αγρότες έχουν βρεθεί σε δεινή θέση, με τον δάκο να απειλεί τους καρπούς στις καλλιέργειές τους επειδή δεν υπάρχει γεωπόνος να εκτελέσει το πρόγραμμα της δακοκτονίας. Σε μία νοητή αλυσίδα, τα λειτουργικά κενά προκύπτουν κι από την έλλειψη χρηματοδότησης του προγράμματος δακοκτονίας, τόσο σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού όσο και σε επίπεδο υλικοτεχνικού εξοπλισμού.
Σε μια εποχή που η αγροτική παραγωγή και δραστηριότητα δοκιμάζεται από την a priori φορολόγηση, την εκτεταμένη ανταγωνιστικότητα λόγω παγκοσμιοποιημένων αγορών αλλά και την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού που θα δώσει ώθηση στην αγροτική ανάπτυξη, είναι ευθύνη μιας περιφερειακής αρχής να ανταποκριθεί επαρκώς στις πρωτογενείς ανάγκες των αγροτών για υποδομές οδοποιίας και συστηματικής μέριμνας αναφορικά με τις καλλιέργειες. Αυτό μπορεί να συμβεί, όταν τα εν λόγω ζητήματα τεθούν ψηλά στην ατζέντα και ουσιαστικά επί τάπητος κι αυτό αποτελεί δέσμευσή μας.
