ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Ο Αγροτικός – Κτηνοτροφικός τομέας χρειάζεται νέο στρατηγικό σχεδιασμό ~ Η Περιφέρεια Θεσσαλίας πρέπει να πρωτοστατήσει

ο-αγροτικός-κτηνοτροφικός-τομέας-χρ-514916

Του Τριαντάφυλλου Παπαϊωάννου, Υποψήφιου Περιφερειακού Συμβούλου με τον συνδυασμό του Νίκου Τσιλιμίγκα

Το μοντέλο γεωργίας – κτηνοτροφίας στη χώρα μας είναι πλέον ξεπερασμένο και πρέπει να αλλάξει ριζικά. Το νέο μοντέλο θα πρέπει να βασιστεί στις ανάγκες της χώρας μας σε αγροτικά προϊόντα (γιατί εισάγουμε πολλά από αυτά) αλλά και στις ανάγκες των υπολοίπων ευρωπαϊκών χωρών σε προϊόντα που αυτές έχουν ανάγκη και εισάγουν. Το ερώτημα είναι; Θα μας αφήσουν (θα στηρίξουν) τις αλλαγές που θα προτείνουμε; Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι δεν θα μας αφήσουν γιατί αυτό αντιτίθεται των συμφερόντων τους. Αλλά ακόμη και έτσι να είναι εμείς ως Χώρα πρέπει να προτείνουμε και να αγωνιστούμε για τις αλλαγές που θέλουμε.

Για να γίνουν προτάσεις σε τέτοιου είδους σοβαρά θέματα χρειάζονται διαβουλεύσεις και μελέτες. Αυτή τη συζήτηση ελάχιστοι προσπαθούν να την ανοίξουν και όσοι το κάνουν θεωρούνται γραφικοί. Όμως φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος γιατί όλα δείχνουν ότι η αγροτιά και η κτηνοτροφία φθίνει. Δεν μπορεί να συνεχίζει να αφήνεται στην τύχη του ένας τόσο σημαντικός τομέας με τέτοια συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Θεσσαλία που είναι η σημαντικότερη Περιφέρεια της Χώρας μας στον Αγροτικό Τομέα.

Στη Θεσσαλία καλλιεργούνται περίπου 100.000 στρέμματα. Από τα στρέμματα αυτά τα 42.000 καλλιεργούνται με μονοετείς καλλιέργειες, τα 25.000 με δενδρώδεις καλλιέργειες και 6.000 περίπου είναι τα αμπέλια και τα υπόλοιπα 25.000 φιλοξενούν άλλες καλλιέργειες.

Εκτός από τη γεωργία έχουμε και την κτηνοτροφία Στη Θεσσαλία καταγράφονται περίπου 120.000 βοοειδή, 1.300.000 πρόβατα, 410.000 αίγες και 150.000 χοίροι.

Από την άλλη τα κτηνοτροφικά προϊόντα δεν μας φτάνουν ως Χώρα και κάνουμε κάθε χρόνο εισαγωγές από την Ευρώπη 4 δις ευρώ… Οι ευρωπαίοι πρόκριναν με τις πολιτικές τους την Ελλάδα ως τόπο παραγωγής βιομηχανικών φυτών. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Η πολιτική της ΕΕ για τις μεσογειακές χώρες είναι να ευνοεί προϊόντα που δεν συγκρούονται με τις εξαγωγές των χωρών της βόρειας Ευρώπης.

Εμείς από την πλευρά μας πρέπει να δώσουμε μάχη διεκδικώντας το κομμάτι της πίτας που μας αναλογεί.

Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να πρώτα να συμφωνήσουμε μεταξύ μας.

Τώρα θα μου πει κάποιος εδώ ψάχνουμε τρόπους να καταστρατηγούμε τον παλιό σχεδιασμό θα προτείνουμε νέο;

Ας πάρουμε για παράδειγμα τις επιδοτήσεις:

Ως γνωστό ο αγροτικός – κτηνοτροφικός τομέας της χώρας μας βασίζεται εδώ και χρόνια στις επιδοτήσεις.

Ποια είναι η κεντρική κατεύθυνση (όλα αυτά τα χρόνια) προς όλους αυτούς που λαμβάνουν τις επιδοτήσεις για το πώς πρέπει να τις αξιοποιήσουν; Καμία κατεύθυνση (προτροπή). Κανένας έλεγχος. Οι αγρότες τις αξιοποιούν όπως αυτοί νομίζουν. Λέτε να τις επενδύουν στο επάγγελμά τους;

Φυσικά δεν μπορεί να γίνει καμία πρόταση αναδιάρθρωσης καλλιεργειών χωρίς να ληφθεί υπόψη η επάρκεια νερού.

Έκθεση του ΙΓΜΕ, που βασίστηκε σε μετρήσεις 524 σημείων σε όλη τη χώρα, διαπίστωσε την επιδείνωση της κατάστασης και τον προκλητικό τρόπο διαχείρισης και εκμετάλλευσης του υδάτινου πλούτου.

Για παράδειγμα, το νερό που χρειάζεται για να ποτιστούν 3 εκατομμύρια στρέμματα βαμβάκι (όσα περίπου είναι αυτά που καλλιεργούνται στη χώρα μας) έφτανε και περίσσευε για την ετήσια κατανάλωση πόσιμου νερού σε ολόκληρη τη χώρα. Η ανεξέλεγκτη αυτή κατάσταση στη χώρα μας τείνει να μετατραπεί σε χάος. Οι επιπτώσεις που προκαλεί η υπεράντληση του νερού με ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις δεν είναι μετρήσιμες και φυσικά δεν υπάρχουν κανόνες. Δηλαδή όλα τα χρόνια πράττει όπως νομίζει ο καθ ένας στο θέμα της χρήσης νερού έχοντας νοοτροπία «δικιά μου είναι η γεώτρηση και όσο νερό θέλω αντλώ». Δεν φρόντισε κανείς να τον ενημερώσει (πόσο μάλλον να βάλει κανόνες) ότι το νερό που αντλεί είναι αγαθό που ανήκει σε όλους και με αυτή τη νοοτροπία θα καταστραφεί και ίδιος αλλά και όλοι μας.

Η Περιφέρεια Θεσσαλίας (μία κατ εξοχήν αγροτική περιφέρεια) αλλά και με τεράστια προβλήματα στο θέμα επάρκειας νερού θα μπορούσε να έχει πρωτοστατήσει σ αυτόν τον τομέα.

Τώρα θα μου πει κάποιος: Εδώ φτιάξαμε την Κάρλα με τελειωμένο έργο άρδευσης 22.000 στρεμμάτων και ακόμη δεν έχουμε αποφασίσει ποιος Φορέας θα αναλάβει την διαχείριση του Νερού της λίμνης. Έχουμε τον Φορέα Διαχείρισης Κάρλας αλλά αυτός «λέει» είναι για το περιβάλλον.

Τους ενημερώνω ότι δεν είναι μόνο για το περιβάλλον.

Στο Συγκεκριμένο Φορέα είμαι μέλος του ΔΣ από τότε που ιδρύθηκε (2003). Τότε ως εκπρόσωπος του Δήμου Κάρλας και τώρα ως εκπρόσωπος του Δήμου Ρήγα Φεραίου. Αυτό που γνωρίζαμε όλοι ήταν ότι ο συγκεκριμένος Φορέας θα αναλάβει τη διαχείριση και λειτουργία του έργου σε όλα τα επίπεδα (φυσικά και τη διαχείριση του νερού) όταν αυτό θα τελείωνε.

Ας εφαρμοστεί επιτέλους μία φορά σ αυτή τη Χώρα ο σχεδιασμός που έγινε από την αρχή με τόσες διαβουλεύσεις, τόσες μελέτες, τόσες δημόσιες ενημερώσεις υπευθύνων κλπ για το ποιος και πώς θα λειτουργεί η Κάρλα όταν τελειώσει.

Από την άλλη έχουμε το Βόλο που όπως είναι γνωστό είχαν προγραμματιστεί να γίνουν, και έγιναν 33 υδρευτικές γεωτρήσεις στην περιοχή της Κάρλας για να λυθεί στο μέλλον το σοβαρό πρόβλημα υδροδότησης του τεράστιου πολεοδομικού συγκροτήματος του Βόλου και βλέπουμε μία υποβάθμιση του θέματος λες και δεν είναι από τα σοβαρότερα (ίσως και το σοβαρότερο) θέμα της πόλης.

Η Περιφέρεια Θεσσαλίας πρώτη απ όλους θα έπρεπε να είχε αναλάβει πρωτοβουλίες με στόχο και την αναδιάρθρωση καλλιεργειών αλλά και προτάσεις για την ορθή διαχείριση νερού. Να σταματήσει επιτέλους αυτός ο ανεξέλεγκτος τρόπος υπεράντλησης των υπογείων αποθεμάτων νερού που μας οδηγεί εδώ και χρόνια στην καταστροφή.

Οι προτάσεις αυτές να κατατεθούν στην Κυβέρνηση που έχει την ευθύνη να προωθήσει, να στηρίξει και να απαιτήσει στην ΕΕ.

Συνήθως γίνονται ακριβώς τα αντίθετα. Η εκάστοτε Κυβέρνηση ασχολείται με το θέμα του αγροτικού τομέα κυρίως όταν διαδηλώνουν οι αγρότες λαμβάνοντας αποσπασματικά μέτρα για την παύση των διαμαρτυριών.

Οι υπόλοιποι περιμένουν από την κάθε Κυβέρνηση να λύσει όλα τα προβλήματα χωρίς καμία δική τους πρωτοβουλία.

Άλλο πεπαλαιωμένο μοντέλο σχέσης πολιτών με Φορείς Αυτοδιοίκησης και Κράτος.

Το σίγουρο είναι ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε ως πολίτες και ως Χώρα μέσα σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Όλοι μιλούν για ανάπτυξη με θεωρίες και φιλοσοφικές συζητήσεις για τη δημιουργία εντυπώσεων αλλά ελάχιστοι προτείνουν λύσεις.

Γιατί για να προταθούν λύσεις ουσιαστικές και αποδεδειγμένα βιώσιμες θα πρέπει να προέρχονται μέσα από διαβουλεύσεις όλων των εμπλεκομένων Φορέων, στη συνέχεια όλες αυτές οι αποδεκτές προτάσεις να συμπεριληφθούν σε ένα καλά μελετημένο στρατηγικό σχέδιο και τέλος να συμβάλουν όλοι αυτοί οι εμπλεκόμενοι (ανάλογα του κομματιού που τους αναλογεί) στην υλοποίησή του.

Αυτά είναι χρονοβόρα και δύσκολα.

Όμως τίποτα δεν είναι εύκολο και πρέπει όλοι να συμφωνήσουμε ότι αν δεν συμβάλλουμε (ο καθ ένας από το πόστο του) θα οδηγηθούμε στην καταστροφή χωρίς καν να έχουμε προσπαθήσει.

Σημαντικό ρόλο για να γίνουν όλα αυτά όπως όλοι γνωρίζουν «παίζουν» πρώτοι απ όλους αυτοί που κατά καιρούς βρίσκονται στα ινία των Φορέων είτε της Τοπικής αυτοδιοίκησης, είτε της Κυβέρνησης, είτε της Ευρωβουλής.

Σε λίγες μέρες θα κληθούμε να εκλέξουμε τους αντιπροσώπους μας στο ευρωκοινοβούλιο αλλά και στην αυτοδιοίκηση (Δήμους, Περιφέρειες).

Ας προσέξουμε να εκλέξουμε ανθρώπους ικανούς με ιδέες και απόψεις για να μπουν μπροστάρηδες στην προσπάθεια, στη μάχη που πρέπει να δώσουμε για την ΑΛΛΑΓΗ σε όλα τα επίπεδα.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου