Του Δημήτρη Τσιμπανάκου, Οικονομολόγου, μέλους Κεντρικής Επιτροπής Κινήματος Αλλαγής, Υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου Βόλου (Ν. Ιωνία) με τον συνδυασμό του Απόστολου Παπαδούλη «Βόλος – Ανατροπή – Δημιουργία»
Ο Καλλικράτης αποτελεί μια μεγάλη θεσμική τομή που συντελέστηκε στη χώρα. 325 Δήμοι και 13 Περιφέρειες αποτελούν ένα σύγχρονο μοντέλο πολιτικών οργανισμών για να διοικηθεί μια χώρα, όπως η Ελλάδα.
Η ενίσχυση της διαφάνειας και της δημοκρατικής λειτουργία των Δήμων και των Περιφερειών είναι το αποτέλεσμα. Το κακό της υπόθεσης ήταν πως λόγω της κρίσης δεν υπήρξε ποτέ η αναγκαία χρηματοδότηση απ τις κυβερνήσεις ώστε ο Καλλικράτης να αποδώσει τα μέγιστα στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και στην γρήγορη υπέρβαση της κρίσης. Πέραν της υποχρηματοδότησης, σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων οδήγησε στην αφαίρεση αρμοδιοτήτων και πόρων που αφορούσαν την πρόνοια και την κοινωνική πολιτική και ταυτόχρονα διογκώθηκε η γραφειοκρατία. Και όλα βασισμένα σε μια αντίληψη που θέλει την Αυτοδιοίκηση, όμηρο του κεντρικού κράτους και όχι βασικό και αυτόνομο συνεργάτη. Παρόλα αυτά δε μπορούμε να μην μνημονεύσουμε την υπερπροσπάθεια αρκετών ανθρώπων της αυτοδιοίκησης όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης με όλα τα παραπάνω προβλήματα, δίνοντας πάντα το παρόν σε δράσεις κοινωνικής συνοχής, σε δράσεις που ανακουφίζουν την καθημερινότητα του πολίτη και στη στήριξη της ελληνικής οικογένειας.
Χωρίς επί της ουσίαςδιαβούλευση ο Κλεισθένης εισήγαγε την απλή αναλογική στο σύστημα εκλογής των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων. Άραγε αυτό ήταν το βασικό σημείο που όλοι θα έπρεπε να συζητήσουν σε μια Ελλάδα που έψαχνε και ψάχνει να βρει το βηματισμό της; Σίγουρα όχι. Το ζητούμενο είναι να στηρίξουμε τον θεσμό και με ευρύτερες παρεμβάσεις να τον κάνουμε πιο αποδοτικό. Οι αλλαγές, η θωράκιση και η αναβάθμιση του θεσμικού πλαισίου προηγούνται των όποιων αλλαγών στο σύστημα εκλογές αλλαγή του εκλογικού συστήματος, απαιτεί ευρύτερες αλλαγές για την αναβάθμιση των θεσμών και οπωσδήποτε συναινέσεις. Και όταν λέμε αλλαγές τι εννοούμε; Οι Περιφέρειες να είναι ο πυλώνας της ανασυγκρότησης του παραγωγικού αναπτυξιακού προτύπου και οι Δήμοι να σχεδιάζουν τη κινητοποίηση όλων των παραγωγικών δυνάμεων. Για αρχή είναι βασικό να τελειώνουμε με τη λογική του συγκεντρωτικού κράτους. Να σταματήσει ο διαμοιρασμός αρμοδιοτήτων χωρίς πόρους. Απόδοση των απαιτούμενων πόρων, εξάλειψη των ατελείωτων διαδικασιών και της γραφειοκρατίας ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα. Η διαχείριση όλων των έργων που θα χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκά προγράμματα να ανήκουν στους Δήμους και στις Περιφέρειες της χώρας.
Τα προγράμματακατάρτισης και απασχόλησης να περνάνε στο σύνολο τους στις περιφέρειες και τους δήμους που με βάση τις πραγματικές ανάγκες της περιοχής(ανεργία, συγκριτικά πλεονεκτήματα) να εκπονούν περιφερειακά και τοπικά σχέδια απασχόλησης και κατάρτισης. Μετάβαση στις «Ευφυείς πόλεις». Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες να μπουν δυναμικά μπροστά στην προσπάθεια στην ψηφιακή εποχή, εναρμονιζόμενες με τις σύγχρονες έξυπνες πόλεις της Ευρώπης.Αλλαγές στο Σύνταγμα που θα ενισχύουν την οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των ΟΤΑ και ταυτόχρονα θα ενισχύουν τη διαφάνεια και τη δημοκρατική λειτουργία της Αυτοδιοίκησης. Μπορούμε να παραθέτουμε πολλά οράματα για τη σύγχρονη μορφή της αυτοδιοίκησης. Σίγουρα όμως δεν πρέπει να είναι σε λογική μικροκομματικού οφέλους. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε αλλαγή εκλογικών νόμων με στόχο την ενίσχυση της κομματικής επιρροής, την ίδια στιγμή που οι πραγματικές ανάγκες της αυτοδιοίκησης και των πολιτών ξεπερνούν τέτοιου είδους πρακτικές. Σίγουρα έπρεπε να συζητήσουμε για το αναλογικότερο σύστημα αλλά όχι αποσπασματικά και όχι μόνο γι αυτό ,την ίδια στιγμή που πρέπει να γίνουν τόσα άλλα βήματα για την ενίσχυση του θεσμού.
Η προσέγγιση της απλής αναλογικής στους Δήμους και στις Περιφέρειες έπρεπε να είχε γίνει με μεγαλύτερη προσοχή, στη λογική ναι μεν της μεγαλύτερης αντιπροσωπευτικότητας και της ευρείας συναίνεσης δυνάμεων, αλλά σίγουρα με την κατοχύρωση αρμοδιοτήτων που θα δίνουν τη δυνατότητα ένας Δήμος ή μια Περιφέρεια να μπορούν να διοικηθούν. Το να επικαλούμαστε την περισσότερη δημοκρατία, πρέπει να αποδεικνύεται καθημερινά και όχι αλά καρτ. Γιατί περισσότερο παρά ποτέ αυτή η χώρα έχει ανάγκη από ουσιαστικές λύσεις και πολιτικές. Και ακριβώς σ’ αυτό το πεδίο θα κριθούμε όλοι.
