Του Γρηγόρη Ιγγλέση, περιφερειακού συμβούλου, υποψήφιου περιφερειακού συμβούλου Μαγνησίας με τον Κώστα Αγοραστό
Η παραφιλολογία για το υπερόπλο S – 400 και τον σκοτεινό, οξυδερκή, πανίσχυρο και πανούργο Ερντογάν που μας απειλεί ξεδιάντροπα, αλλά, βέβαια, μπορεί να πραγματοποιήσει πανεύκολα τις απειλές του αφού εμείς είμαστε ανίσχυροι, μικροί και μόνοι (κατά το άσμα!), αποτελεί, για μεγάλο διάστημα, το προσφιλές πεδίο αναφοράς συζητήσεων μεταξύ δημοσιογράφων, πολιτικών, στρατιωτικών και παντός είδους αναλυτών, άλλων εχόντων επαρκή γνώση και άλλων, κυρίως και δυστυχώς στο συντριπτικό τους ποσοστό, ημιμαθών ή και τελείως ασχέτων με την αεράμυνα. Κατά συνέπεια, οι απλοί πολίτες, γίνονται δέκτες μεγάλου όγκου πληροφοριών, την αλήθεια των οποίων, δεν έχουν την γνώση να αναλύσουν, να αξιολογήσουν, και να συμπεράνουν. Καταλήγουν συγχυσμένοι, αφού τα πλείστα των όσων εκστομίζουν οι επαΐοντες(;) είναι ακατανόητα (έως και ανόητα), να υιοθετούν την άποψη του ενός ή του άλλου των συνομιλούντων στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο με πιθανότερο ίσως κριτήριο την αμφίεσή τους, το ωραίο τους μαλλί ή και τον τρόπο κίνησης των χεριών τους. Και η φαντασία τους οργιάζει παράγοντας αφειδώς «μάγισσες και δράκους». Ωστόσο κάποιος δάσκαλός μου έλεγε πως, εκείνος που πράγματι γνωρίζει σε βάθος κάποιο εξειδικευμένο θέμα, όσο πολύπλοκο κι αν αυτό είναι, μπορεί να το παρουσιάσει κατά τέτοιο τρόπο ώστε ακόμη και κάποιος τελείως αδαής να το κατανοήσει.
Οι S – 400 λοιπόν είναι ένα όπλο με μεγάλη εμβέλεια αποκάλυψης και αναχαίτισης στόχων. Αποτελεί, στην ολοκληρωμένη του έκδοση, ένα συνολικό σύστημα αεράμυνας αποτελούμενο κατά βάση από radar ερεύνης, radar κατεύθυνσης βλημάτων, κέντρο διοίκησης και ελέγχου και εκτοξευτές βλημάτων. Η δυνατότητα αποκάλυψης, αναγνώρισης και αναχαίτησης δηλ. κατάρριψης στόχων σύμφωνα με τις προδιαγραφές του συστήματος μπορεί να φτάσει σε απόσταση μέχρι και 400 χλμ. απ’ το σημείο ανάπτυξής του. Μελετώντας το οπλικό σύστημα, και χωρίς να μπω σε ιδιαίτερο βάθος σ’ ό,τι αφορά στις τεχνικές του δυνατότητες οι οποίες, έχοντας και την εμπειρία των ημέτερων S – 300, είναι ευρέως αμφισβητήσιμες, θα επισημάνω τρία και μόνο στοιχεία τα οποία καθιστούν το συγκεκριμένο σύστημα ιδιαίτερα αμφίβολης επιχειρησιακής αξίας σε σχέση με το περιβάλλον στο οποίο θα επιχειρούν (δηλαδή στο Αιγαίο) ώστε να αποτελέσει αξιόπιστη απειλή σε βάρος της χώρας μας:
α. Η δυνατότητα αποκάλυψης σε χαμηλά ύψη, με βάση το ανάγλυφο της περιοχής, δηλαδή το πλήθος νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, δημιουργεί πληθώρα νεκρών τομέων αποκάλυψης στόχων οι οποίοι κατά βάση ίπτανται σε χαμηλό υψόμετρο. Η συγκεκριμένη αδυναμία καθιστά αυτομάτως την απειλή των S-400 ως ιδιαίτερα περιορισμένη αφού το συγκεκριμένο σύστημα στο συγκεκριμένο επιχειρησιακό περιβάλλον θα δύναται, ως επί το πλείστον, να επιχειρεί σε μεγάλα ύψη και μόνο.
β. Το οιοδήποτε σύστημα αεράμυνας, προκειμένου να είναι επιχειρησιακά αξιόπιστο, πρέπει να δύναται να διαχωρίζει με την κατά το μέγιστο δυνατόν ασφάλεια την ταυτότητα των ιπταμένων στόχων στην περιοχή ευθύνης του. Προκειμένου αυτό να καταστεί δυνατό και να αποφεύγεται η κατάρριψη φιλίων στόχων από φίλιες δυνάμεις, είναι ανελαστική η απαίτηση επεξεργασίας πληροφοριών προερχομένων από σειρά αισθητήρων όπως επίγεια radar, ιπτάμενα radar, λοιπά συστήματα επικοινωνιών κ.λπ. Βασικό στοιχείο άμεσης και αποτελεσματικής αντίδρασης αποτελεί η αξιοπιστία της συνολικής αναγνωρισμένης εικόνας του θεάτρου επιχειρήσεων (δηλαδή ο διαχωρισμός φιλίων και εχθρικών στόχων) και η, κατά περίπτωση, ανάθεση αναχαίτησης των εχθρικών στόχων στο καταλληλότερο οπλικό σύστημα (οπλικό σύστημα εδάφους ή αεροσκάφος). Εφόσον οι S – 400 δεν διασυνδέονται στο γενικότερο σύστημα αεράμυνας της Τουρκίας ώστε η συνολική αεροπορική εικόνα του θεάτρου επιχειρήσεων να είναι κατά το δυνατόν αξιόπιστη και επειδή στο Αιγαίο, σε περίπτωση σύρραξης, θα ίπτανται τόσο φίλια όσο και εχθρικά αεροσκάφη, το συγκεκριμένο σύστημα δεν μπορεί να επιχειρεί αξιόπιστα.
γ. Εφόσον το σύστημα δεν διασυνδέεται, το radar ερεύνης του συστήματος θα πρέπει να λειτουργεί διαρκώς προκειμένου, από μόνο του, να συνθέτει την όποια εικόνα του θεάτρου επιχειρήσεων. Ο τρόπος αυτός λειτουργίας το καθιστά ευάλωτο σε παρεμβολές και αυξάνει την πιθανότητα καταστροφής του με βλήματα που ακολουθούν την ακτινοβολία εκπομπής του radar. Είναι κατανοητό ότι, σε περίπτωση καταστροφής ή υποβαθμισμένης λειτουργίας λόγω παρεμβολών, του radar ή των radar των S-400, το σύστημα δεν μπορεί να επιχειρήσει.
Μάγισσες και Δράκοι λοιπόν. Οι S – 400 είναι ένα οπλικό σύστημα περιορισμένης αξιοπιστίας και μειωμένης επιχειρησιακής ικανότητας στο επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίου. Ίσως κατάλληλο να επιχειρήσει στις στέπες της Ρωσίας αλλά όχι στο Αιγαίο. Και ο δήθεν «μπαμπούλας» Ερντογάν είναι απλά και μόνο μια ιδεοληπτική αμόρφωτη πολιτική καρικατούρα που σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί την χώρα του προς τον εμφύλιο. Εκτιμώ πως, η στάση του για αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, ως αλλοπρόσαλλη και μόνο μπορεί να χαρακτηρισθεί. Η μεγαλύτερη απειλή για τη χώρα μας θα ήταν, σε συνδυασμό και με τα Patriot, η αγορά απ’ την Τουρκία των F – 35. Μακάρι να μην υλοποιηθεί ποτέ η αγορά αυτή και η Τουρκία να «γεμίσει» στην κυριολεξία με S – 400. Όσο για τον ίδιο τον Ερντογάν, θεωρώ πως πολύ γρήγορα θα έχει την τύχη του Μεντερές.
