ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

Δεν νοείται χαλαρή ψήφος στις ευρωεκλογές

δεν-νοείται-χαλαρή-ψήφος-στις-ευρωεκλ-532469

Ενίσχυση της πολιτικής, απόκρουση της ακροδεξιάς, κοινωνική Ευρώπη

Του Μάκη Γ. Μπαλλή

Βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ

Συνηθίζουμε να λέμε, δυστυχώς και να τις αντιμετωπίζουμε έτσι, ότι οι ευρωεκλογές δεν έχουν την ίδια σημασία με τις εθνικές εκλογές, να δίνουμε έναν περισσότερο χαλαρό χαρακτήρα στη σημασία της ψήφου μας στη συγκεκριμένη κάλπη. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι σε αυτό συνέβαλαν και κυβερνήσεις-πολιτικά κόμματα κατά το παρελθόν που αντιμετώπιζαν τις ευρωεκλογές πότε ως διέξοδο εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας ώστε αυτή να μην εκφραστεί στην κάλπη των εθνικών εκλογών, πότε ως μία διαδικασία που εξυπηρετούσε άλλου είδους κομματικούς σχεδιασμούς.

Αυτή τη φορά, όμως, οι ευρωεκλογές έχουν ιδιαίτερη και κρίσιμη σημασία. Οχι μόνο για την Ευρώπη και το μέλλον της, ως προς τη φυσιογνωμία της και τις πολιτικές που θα ακολουθήσει στο μέλλον, αλλά και για την Ελλάδα. Για τη χώρα μας, όχι ως πρόκριμα του αποτελέσματος των εθνικών εκλογών του φθινοπώρου, όπως λανθασμένα αντιμετωπίζεται κυρίως από την αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά ως καθοριστικός παράγοντας ενός νέου ευρωπαϊκού τοπίου και τρόπου λήψης των αποφάσεων που αφορούν και εμάς.

Ισως μας διαφεύγει, αλλά η ψηφοφορία για το νέο ευρωκοινοβούλιο, στις 23 – 26 Μαΐου, παίρνει εκ των πραγμάτων έναν χαρακτήρα περίπου δημοψηφισματικό για την επιτυχία ή αποτυχία του ευρωπαϊκού πειράματος, καθώς θα είναι η πρώτη ψηφοφορία από τότε που ένα κράτος-μέλος αποφάσισε, με δική του διαδικασία, να εγκαταλείψει το κοινό ευρωπαϊκό μπλοκ. Ετσι, η ψηφοφορία για τις ευρωπαϊκές κάλπες θα εμπεριέχει συγκρούσεις αφενός σε θεμελιακές αξίες της ευρωπαϊκής ιδέας, όπως είναι η αλληλεγγύη και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα και στα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα, με αφορμή την όξυνση του μεταναστευτικού και αφετέρου σε πολιτικές που διαχρονικά εφάρμοσε η ΕΕ ή στις πολιτικές που κρίνονται αναγκαίες, όχι μόνο για τα οικονομικά ή δημοσιονομικά θέματα αλλά και για θέματα που έχουν άμεση σχέση με την λειτουργία της ίδιας της Δημοκρατίας. Τόσο για το σύνολο της ΕΕ όσο και για κάθε ένα εθνικό κράτος – μέλος ξεχωριστά,

Είναι όμως οι ευρωεκλογές ικανές να αλλάξουν τόσο το σύστημα με το οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις στην Ευρώπη όσο και το περιεχόμενο των ίδιων των αποφάσεων, όταν η πρόσφατη πικρή ελληνική εμπειρία απέδειξε ότι συνήθως οι κρίσιμες αποφάσεις παίρνονται από εξωθεσμικά όργανα όπως το Γιούρογκρουπ;

Εδώ, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η Συνθήκη της Λισσαβόνας εισάγει τη «διαδικασία της συναπόφασης», γι αυτό και χαρακτηρίζεται ως η αποφασιστικότερη για τη συνταγματική ενοποίηση της Ευρώπης. Σύμφωνα με την Συνθήκη, το Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο συλλειτουργούν και συναποφασίζουν ισότιμα. Το Ευρωκοινοβούλιο, με την ανάλογη πλειοψηφία μπορεί να μπλοκάρει ακόμη και νομοθετική πρόταση της ΕΕ. Εχουμε, επομένως, μία σημαντική αλλαγή στην θεσμική τάξη των ευρωπαϊκών πραγμάτων. Το ενδιαφέρον, επομένως, για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, τόσο σε συνολικό όσο και σε επιμέρους ανά κράτος επίπεδο, είναι μεγάλο. Η σύνθεση του νέου ευρωκοινοβουλίου, είναι σημαντικός παράγοντας για το αύριο της Ευρώπης. Ο συσχετισμός δυνάμεων που θα προκύψει από τις κάλπες είναι ιδιαίτερα κρίσιμος και για τη χώρα μας.

Τώρα, έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τις αιτίες που προκάλεσαν την πολιτική απαξίωση και την οικονομική κρίση, για τις νεοφιλελεύθερες καταναγκαστικές πολιτικές που επιβλήθηκαν, για τους αδιέξοδους πειραματισμούς που εφαρμόσθηκαν στη χώρα μας ως δήθεν «φάρμακο» για την κρίση, έχουμε όμως την ευκαιρία να συζητήσουμε και για την προοπτική της Ευρώπης, για την θεσμική της ανασυγκρότηση, για τους λόγους που το θηρίο της Ακροδεξιάς σηκώνει κεφάλι απειλώντας τις ίδιες τις κοινές ευρωπαϊκές αξίες. Αξίες του νομικού της πολιτισμού και θεμελιώδεις ιδρυτικές αρχές που πρέπει να ξαναβρούν το περιεχόμενό τους.

Αυτό το νέο περιεχόμενο, αυτήν την επαναδρομολόγηση της Ευρώπης προς το μέλλον της, καλούνται να το υπηρετήσουν οι δυνάμεις της πολιτικής και όχι οι απολίτικες, εμφανιζόμενες ως «αντισυστημικές» δυνάμεις, οι δυνάμεις κυρίως της Ακροδεξιάς δηλαδή, που απειλούν την ίδια την ευρωπαϊκή ιδέα. Μόνο μία Ευρώπη της βιώσιμης οικονομικής και περιβαλλοντικής ανάπτυξης, της κοινωνικής σύγκλισης, της ισοτιμίας, του σεβασμού των δικαιωμάτων και της αλληλεγγύης μπορεί να έχει μέλλον.

Γι αυτό, έχει περισσότερη σημασία η ενίσχυση σε αυτές τις εκλογές, των προοδευτικών κομμάτων και σχημάτων στα ευρωπαϊκά κράτη. Η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει με αναποφασιστικότητα όταν απαιτείται τολμηρή σκέψη και πολιτική απόφαση. Δεν μπορεί να συνεχίσει με συντηρητική αντίληψη στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, όπως κυρίως είναι το μεταναστευτικό. Δεν λύνουν το πρόβλημα ούτε οι φράχτες ούτε οι ξενοφοβικές αντιλήψεις και πολιτικές του Ορμπαν ή άλλων ευρωπαίων ηγετών. Παράλληλα, συντηρητικές απόψεις για τα μεγάλα σημερινά ανοικτά προβλήματα της Ευρώπης, όπως αυτές που εκφράζει ο Βέμπερ, απειλούν να βάλουν την Ευρώπη σε μία διαδρομή που ιστορικά θα οδηγήσει στη συρρίκνωσή της και θα την απομακρύνουν από τις ιδρυτικές της αρχές.

Ακούγεται υπερβολικό, όμως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και στη χώρα μας, στην εσχατιά της Ευρώπης, σε μία μικρή χώρα με καθημαγμένη οικονομία, έχει τη δική του ξέχωρη σημασία αλλά και τη μεγάλη συμβολή στην προσπάθεια της ευρωπαϊκής επανεκκίνησης. Η Ελλάδα, που βίωσε ίσως σκληρότερα από άλλες χώρες την κρίση, όχι μόνο την οικονομική, έχει δείξει ότι μπορεί να πρωταγωνιστήσει για την υπέρβασή της. Οτι μπορεί να είναι μία σημαντική συνιστώσα στην εξίσωση της λύσης αντί να είναι μέρος του προβλήματος, όχι μόνο εξ αιτίας της γεωπολιτικής της θέσης και της βαρύτητάς της για τις εξελίξεις στον ευαίσθητο χώρο των Βαλκανίων ή της κομβικής της θέσης στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου, αλλά και λόγω της πολιτικής της αντίληψης στις κρίσιμες σημερινές ευρωπαϊκές προκλήσεις. Η αυριανή Ευρώπη, εκείνη δηλαδή που θα απαντά επιτυχώς στις απαιτήσεις για το μέλλον της, δεν μπορεί να είναι μία Ευρώπη με περίκλειστα σε τείχη κράτη-μέλη, μία Ευρώπη των πλουσίων κρατών ή των πλουσίων εσωτερικά σε κάθε κράτος, με οξυνόμενες ανισότητες και με καταπιεσμένες κοινωνίες. Δεν μπορεί να είναι μία Ευρώπη που θα κατεδαφίζει διαδοχικά και σταθερά το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της, θα συρρικνώνει το κοινωνικό κράτος και θα αποδυναμώνει την ιδιότητα των πολιτών περικόπτοντας τα κοινωνικά τους δικαιώματα.

Πάνω από όλα, δεν μπορεί να είναι μία Ευρώπη που θα έχει χάσει την εμπιστοσύνη των ίδιων των πολιτών της.

Σημασία, επομένως, στις επικείμενες ευρωεκλογές δεν έχει μόνο να πάμε στην κάλπη, αλλά ενώπιόν της να κάνουμε και τη σωστή επιλογή ενισχύοντας τις δυνάμεις που παλεύουν για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, για την ενδυνάμωση της αλληλεγγύης, για την επικράτηση της ίδιας της πολιτικής, για την απόκρουση του ακροδεξιού τέρατος.

Για την Ελλάδα, νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε ποιοί παλεύουν για μία τέτοια προοπτική για την Ευρώπη.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου