Του Μιχάλη Ζ. Καπουρνιώτη, Αντιδημάρχου Περιφερειακών Ενοτήτων, Καθηγητή Φυσικής Αγωγής, εκ νέου Υποψήφιου Δημοτικού Συμβούλου Βόλου με την παράταξη «Νέα Εποχή – Νέα Δυναμική»
«…Των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία» Διονύσης Σαββόπουλος
Αν οι Ελληνες κατάφεραν να διασώσουν το πολιτιστικό λήμμα, στη πορεία των χρόνων, σε δύσκολους καιρούς, αυτό οφειλόταν στην οργάνωσή τους σε κοινότητες. Δύσκολα χρόνια, δίσεκτα, με τους Οθωμανούς δυνάστες να συντρίβουν τα όνειρά τους για μια ελεύθερη ζωή.
Στο πλαίσιο της κοινότητας, λοιπόν, οι πρόγονοί μας διατήρησαν την ελληνικότητα ως συνείδηση. Συνδέθηκαν με δεσμά αδιάρρηκτα μεταξύ τους. Ο πόνος του ενός και η χαρά του μοιραζόταν κάθε φορά. Η εθνική συνείδηση διατηρήθηκε σε μια εκκλησιά στο κέντρο του χωριού, σε λίγα κολλυβογράμματα που τα δίδασκε ένας περίπου αγράμματος καλόγερος. Μια σοφή γιαγιά μιλούσε για την ιστορική συνέχεια, για το ότι τα εγγόνια της ήταν απόγονοι του Περικλή, του Αριστοτέλη, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Και μέσα στην κοινότητα διατηρήθηκαν άφθαρτες οι αξίες του πολιτισμού, της ελληνικότητας. Στη συνέχεια οι μικρές κοινότητες, ως απόρροια της αρχαίας ελληνικής Εκκλησίας και του ενοριακού τρόπου ζωής στο Βυζάντιο μετεξελίχθηκαν. Ήρθαν τα φώτα της λογικής. Οι πληθυσμιακές ανακατατάξεις και η εξέλιξη της βιομηχανίας ανάγκασαν τους κατοίκους της πατρίδας μας μέσα από ιστορικές περιπέτειες να οργανωθούν σε μεγαλύτερες κώμες, οι οποίες σταδιακά μετεξελίχθηκαν στις σύγχρονες πολιτείες ή αλλιώς στους σημερινούς αστικούς πόλους, όπως η σύγχρονη ορολογία ονομάζει τα αστικά κέντρα.
Κάπου εδώ αρχίζει και το δράμα των ανθρώπων. Αποξένωση, ανωνυμία, τρελοί ρυθμοί ζωής, ξιπασιά, κατανάλωση, απομόνωση σε πλούσια σπίτια, άδεια όμως από την ανθρώπινη ζεστασιά. Αυτήν την κατάσταση βιώνουμε σήμερα.
Κι ενώ η πρόταση πολιτισμού των Ελλήνων είναι η επιστροφή στην κοινότητα, στις μικρές συνεργαζόμενες ομάδες ανθρώπων με κοινό ιδεολογικό πεδίο τις αξίες του ελληνισμού, ήρθαν σχέδια ευρωπαϊκά να εφαρμοστούν στην πατρίδα μας. Δανείστηκαν τα ονόματα του Καποδίστρια, του Καλλικράτη για να καταργήσουν τις κοινότητες και με πρόσχημα την οικονομική ανάπτυξη δημιούργησαν τα μεγάλα αστικά κέντρα της αποξένωσης.
Όσο κι αν η πόλη μας ο Βόλος διατηρεί ακόμη την επαρχιακή της ιδιοσυστασία, τα προβλήματα αυτά είναι ορατά. Μικρόνοια, συμφέρον, ατομισμός, κυνισμός είναι καθημερινές καταστάσεις που σε μικρό ή μεγάλο βαθμό βιώνουμε στις μέρες μας.
Έχοντας όλα τούτα υπόψη, ως Αντιδήμαρχος Περιφερειακών Ενοτήτων, σε μια Δημοτική ομάδα με Δήμαρχο τον ΑΧΙΛΛΕΑ ΜΠΕΟ, ομάδα που αγωνίζεται να ξεπεράσει τη μικρόνοια της μικροπολιτικής, που παλεύει για το αύριο, κι έμπρακτα το αποδεικνύει καθημερινά, ανέλαβα το δύσκολο έργο του συντονισμού του έργου που συντελείται στα κοινοτικά διαμερίσματα πέριξ του Βόλου. Ήρθα σε επαφή με σπουδαίους ανθρώπους της υπαίθρου, με αγωνιστές του μόχθου, με ανθρώπους της τιμής, της ελληνικής περηφάνιας. Μίλησα με επαγγελματίες, με αγρότες, με νοικοκυρές κι επιστήμονες και ένιωσα την αγάπη τους για τον τόπο μας και την αγωνία τους για το μέλλον.
Με τις επερχόμενες εκλογές και με το νέο σχέδιο «Κλεισθένης» (που επαναφέρει έστω και τυπικά τον όρο «κοινοτάρχης») μάς δίνεται η δυνατότητα να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον κοινοτικό δρόμο οργάνωσης του τόπου μας.
Με σύμμαχό μας την αληθινή αγάπη για την περιοχή μας θέλουμε ως νέοι άνθρωποι να υπηρετήσουμε μιαν άλλη νοοτροπία δόμησης των σχέσεών μας. Επιζητούμε σχέσεις αληθείας, πραγματικής επικοινωνίας, ανεξάρτητα από ιδεολογίες ή κόμματα. Όλοι μαζί μπορούμε. Με μια νέα δυναμική, βασισμένοι στις αρχές με τις οποίες μας μεγάλωσαν οι γονείς μας. Αρχές ελληνικότητας κι αξιοπρέπειας. Και το πρώτο βήμα είναι η στήριξη της κοινότητας. Και να είστε σίγουροι, αγαπητοί συμπολίτες: θα παλέψουμε και θα πετύχουμε!
