Του ΤΑΚΗ ΠΑΝΤΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Κάθε αγαθό που μας χαρίζουν ο λόγος και η λογοτεχνία, σε όλες τις μορφές έκφρασης, αποτελεί στοιχείο μορφωτικής αξίας, καλλιέργειας συναισθημάτων και πηγή πολιτισμού. Το κατορθώνει όταν κεντρίζει τον νου και δονεί την ψυχή μας. Η ποίηση σε αυτή τη συνέργεια συμμετέχει με αξιώσεις.
Ο γνωστός φιλόλογος και καλός φίλος Ηλίας Καλλές κυκλοφόρησε πρόσφατα τη νέα του ποιητική συλλογή «Αφουγκράσματα», μια έκδοση που τα στοιχεία της δημιουργούν άριστες εντυπώσεις και προκαλεί τον αναγνώστη να σταματά σε κάθε ποίημα και να αισθάνεται ευχαρίστηση και ψυχική ευεξία. Βιβλίο σε μεγάλο σχήμα 17Χ24 που στις 82 σελίδες του καταγράφονται 50 δημιουργίες του έμμετρου λόγου. Την ευθύνη εκτύπωσης έχουν οι εκδόσεις της Πάτρας «Το Δόντι» και τον σχεδιασμό του εξωφύλλου η Ρουμπίνη Πανδή. Είναι το έβδομο βιβλίο του Η.Κ. μετά τα «Ιχνηλατώντας», ποιητική συλλογή. «Από το παρελθόν στο …σήμερα», πεζογραφία. « Ξεφυλλίζοντας το άγραφο βιβλίο», μυθιστόρημα «Η αρκουδίτσα και τα σκιουράκι», παραμύθι. «Διάσπαρτες φωνές», ποιήματα. Και «Μη διώχνεις τα χελιδόνια», μυθιστόρημα. Με τη συγγραφική αυτή δραστηριότητα, συγγραφικής πολυμέρειας, σε όλα τα είδη του λόγου, κάνει μια δυναμική παρουσία στο πεδίο των γραμμάτων και τεχνών, συμμετέχοντας στα πολιτισμικά δρώμενα του τόπου μας. Πρώτο δείγμα της ευαισθησίας ενός καλλιεργημένου εργάτη της εκπαίδευσης και του πολιτισμού αποτυπώνει η αφιέρωση, που διαβάζουμε στο ξεκίνημα αυτής της έκδοσης: «Στο ξύπνιο στη ματιά μου, στον ύπνο στα όνειρά μου». Στη Μυρσίνη. Ποιητικός λόγος στην αείμνηστη σύζυγό του φιλόλογο Μυρσίνη Αλβανού-Καλλέ. Εμμετρος και ο λόγος στο προλόγισμά του που ανοίγει τις ευαίσθητες πνευματικές του φτερούγες για να καλύψει τα ενδιαφέροντα των αναγνωστών και τους επικείμενους προβληματισμούς που θα προκαλέσουν τα ποιήματα, όταν τα διαβάσουν: «Στης σκέψης το περπάτημα-στου ουρανού τα πλάτη-με αγριοκαίρια πάλεψα,- για να βρω κάποιαν άκρη» και καταλήγει: «Ολα δω μέσα θα τα βρεις,-κλεισμένα να κοιμούνται.-Κατάματα να τα ιδείς,-αυτό δε στο αρνούνται…».
Ακολουθούμε τις παραινέσεις του και αρχίζουμε να ξεφυλλίζουμε το βιβλίο και να κάνουμε την αναγκαία στάση σε κάθε ποίημα, για να γίνουμε μέτοχοι των προβληματισμών του συγγραφέα. Διαπιστώνουμε την προσπάθεια του να μοιραστεί μαζί μας, τον πλούτο των συναισθημάτων του και το κοινωνικό βάρος, μέσα από τη χρήση των λέξεων και των ποιητικών σχημάτων, που χρησιμοποιεί με άνεση και αξιοσύνη και μέσα από την πένα του αξιοποιούνται. Δημοσιοποιεί τους δικούς του στοχασμούς με μια εξωστρεφή διάθεση και αγάπη, προκαλώντας τον αναγνώστη να … .αφουγκραστεί αυτά τα νοήματα, που περιέχουν τα 50 ποιήματα, με τους ευρηματικούς τίτλους, να κάνει τους δικούς του εσωτερικούς διαλογισμούς, συναντώντας πολλές προσωπικές βιωματικές του εμπειρίες.
Σεβόμενοι τη φιλόξενη πρόθεση της εφημερίδας ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, για τη γωνιά που μας παραχωρεί, δεν έχουμε τη δυνατότητα να παραθέσουμε στον αναγνώστη μια πλήρη εικόνα αυτού του ποιητικού θησαυρίσματος, γι’ αυτό ενδεικτικά παρουσιάζουμε μερικά. Στεκόμαστε στη σελίδα 14 και στο ποίημα « ΑΙΜΟΔΟΤΕΣ». Επίκαιρο, λόγω επικείμενης Μ. Εβδομάδας, με επίκεντρο πατρίδα και Εκκλησία: «Γιατί Θεέ μου,-το γέλιο πήρες απ’ τα χείλη-και τα δάκρυα κυλάνε καυτά,-ραγισμένο σαν το καντήλι –κρεμαστό στην Παναγιά;..». «Ευσπλαχνία κι’ αγάπη τρανή-να χαθήκαν δεν μπορεί….- Μη μας αποστρέφεις τη ματιά..- Σαν τι η Ελλάδα μας θα’ναι ταχιά;.» « Η Ελλάδα γόνυ κλείνει-στην αγάπη Σου μπροστά …-Αλλο τι της έχει απομείνει; – Συ τρανή παρηγοριά…». «Ολοι υψώνουμε φωνή – και θερμή την προσευχή-αιμοδότες τα παιδιά-μη γενούν στην ξενιτειά».
«ΛΙΑΚΩΤΟ», είναι αυτό που συναντάμε στην σελίδα 39. «Του ήλιου τα χαμόγελα,-που χάιδευαν την πλάση-στο λιακωτό με φέρανε-τη γειτονιά θωρώντας». «Περνά μπροστά μου η ζωή,-τους δρόμους ανιχνεύω,- πάνε οι άλλοι κι έρχονται –σ’ ατέλειωτο σεργιάνι..». «Χαρά ήταν το γύρισμα-της γειτονιάς στο δρόμο- και γλέντι στα ενδόμυχα- της νιότης μου τον κόσμο.». Σελίδα 61 «ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑΚΙ»: «Το δισάκι του στην πλάτη-κι ελπίδα τη ζωή,-μες την θύελλα παλεύει,- μέρα-νύχτα περπατεί..». «Την ανάσα του την κόβει,-του πολέμου η φωτιά –τις παλάμες του σηκώνει,- το κεφάλι του κρατά..». «Προσφυγάκι θα το πούνε – και δεν έχει ονομασιά,- με ταμπέλα πια στην πλάτη- μη χαθεί στη μοιρασιά». «Σαν στην πόρτα σου θα φτάσειμην του κλείνεις την καρδιά,- είναι μαύρη η δική του – και τρανή η μοναξιά..».
Συναισθηματικές αναλαμπές και πνεύμα ποιοτικής ψυχαγωγίας και ευχαρίστησης οι στίχοι του Η.Κ. που γλυκαίνουν τις εντάσεις, που μας δημιουργεί η σκληρή κοινωνική καθημερινότητα και θερμαίνουν τον ψυχισμό μας σε ώρες χαλάρωσης. Τα συγχαρητήριά μας θερμά, οι ευχές μας, για μια εξίσου αξιόλογη συνέχεια, εγκάρδιες και τα ευχαριστήρια πολλά.
