Του Στέλιου Λημνιού
Σε πρόσφατη αναφορά του σχετικά με την ανησυχητική ρύπανση του Βόλου, ο συμπολίτης κ. Μουλάς, αφού την περιορίζει αυθαίρετα μόνο στον αέρα, προβαίνει σε απαράδεκτες κρίσεις και απαξιώνει εκείνους τους ενεργούς πολίτες που ανέδειξαν το πρόβλημα στο σύνολό του.
Από την αρχή του άρθρου του ξεχνά ότι αυτή τη συλλογική και επιτυχή προσπάθεια ο ίδιος τη λοιδόρησε και την πολέμησε, προσπάθησε δε ανεπιτυχώς ως πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου να τη φιμώσει όσες φορές ήρθε το θέμα για συζήτηση.
Είναι αυτός που έχει καταθέσει ατελείωτες μηνύσεις εκφοβισμού ενάντια στους πρωτοπόρους πολίτες, που όχι μόνο ανέδειξαν τα προβλήματα, αλλά και συνέβαλαν στην τεκμηρίωσή τους, όταν υποχρέωσαν την Περιφέρεια Θεσσαλίας να χρηματοδοτήσει την τόσο αποκαλυπτική μελέτη θνησιμότητας που μας αφορά.
Αποφεύγει σκόπιμα να αναφερθεί στη ρύπανση του εδάφους, που οι πολίτες έχουν αναδείξει. Αποφεύγει επίσης να αναφέρει ότι για τις γεωτρήσεις του νερού ύδρευσης η ΔΕΥΑΜΒ δεν έχει άδειες χρήσης.
Αναφερόμενος στη μελέτη θνησιμότητας ισχυρίζεται ότι «δεν έδωσε αυξημένες παθήσεις του αναπνευστικού». Προφανώς έχει (δικαιολογημένα) χάσει το μέτρο, καθώς η μελέτη έδειξε ακριβώς το αντίθετο. Ο Βόλος είναι στις πρώτες θέσεις και στον καρκίνο του αναπνευστικού, ευτυχώς όχι με ποσοστά της τάξης 300% ώς 500% που ισχύει για μια σειρά άλλων μορφών της θανατηφόρου νόσου.
Δεν βλέπει «τίποτε το ανησυχητικό» στην καύση πλαστικών παραβλέποντας ότι για τις διοξίνες και τα φουράνια ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας επιμένει ότι δεν υπάρχουν ασφαλή όρια. Οι τοξικοί αυτοί ρύποι συσσωρεύονται και όταν εμφανισθούν σε μια περιοχή, τότε είναι ήδη αργά για να προφυλαχθεί η δημόσια υγεία. Ξέχνα την περίπτωση της Β’ ΒΙΠΕ και της Χαλυβουργίας το 2007.
Ξέχνα επίσης ότι μόνο με τις παρεμβάσεις τους οι «δήθεν οικολογούντες» απέδειξαν την υπέρβαση σε υδράργυρο των σκουπιδιών που η ίδια η ΑΓΕΤ παραδέχεται ότι μπορεί να περιέχουν και επικίνδυνα συστατικά.
Αν και γιατρός απαξιώνει την αρχή της προφύλαξης που επιβάλλεται να εφαρμοστεί στην πόλη μας, εξαιτίας της υψηλής θνησιμότητας.
Αυθαίρετα και με δόλο ισχυρίζεται ότι το κίνητρο των ενεργών πολιτών και των χιλιάδων Βολιωτών που τους στηρίζουν είναι η ανάγκη να «ξεφύγουν από την ανυπαρξία τους».
Με τέτοιες όμως προσεγγίσεις ακυρώνει την επιστημονική του υπόσταση και αναδεικνύει τις αντικοινωνικές μεθοδεύσεις του για πολλοστή φορά. Η εμφανής αγωνία του για τις «εκ των πλάγιων ύπουλες βολές» προς τη Δημοτική Αρχή που ανακαλύπτει, φανερώνει το μέτρο της ενοχής και της αβεβαιότητας που τον διακατέχει. Ελπίζω ότι τα εμπόδια που επιχειρεί να ορθώσει στην εξέλιξη αυτού του αγώνα που δίνουν οι χιλιάδες συμπολίτες μας θα ξεπερασθούν.
Θα συμφωνήσω μαζί του σε κάποιες από τις μισές προτάσεις του διευρύνοντάς τις:
1) Οι επόμενες έρευνες να μην περιορισθούν μόνο στον αέρα, αλλά τόσο στο έδαφος, όσο και στο νερό.
2) Να εφαρμόσει επιτέλους ο Δήμος Βόλου πρόγραμμα ολοκληρωμένης
ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή και στόχο μηδενικά απόβλητα.
3) Να αποκλεισθεί η καύση σκουπιδιών ιδιαίτερα όταν γίνεται εντός πόλεων και ειδικά από τσιμεντάδικα.
4) Να εφαρμοστεί άμεσα η αρχή της προφύλαξης πριν αποδειχθεί σε λίγα χρόνια ότι ο Βόλος θα έχει μετατραπεί σε νέο Τσέρνομπιλ.
