Του Γιώργου Μέρκατα,
Φιλόλογου, ΜSc Συστηματικής Φιλοσοφίας
To διακύβευμα των επικείμενων ευρωεκλογών αλλά και τον εθνικών εκλογών είναι η μάχη με την Συντήρηση, είτε προέρχεται από τα Δεξιά είτε από τα Αριστερά. Ο προοδευτικός, δημοκρατικός χώρος της Κεντροαριστεράς έχει δυστυχώς συμπιεστεί ανάμεσα σε ένα ψευτο-δίπολο, όχι μόνο επειδή εκεί τον οδήγησαν οι αντίπαλοί του, αλλά και επειδή ο ίδιος ο χώρος και διάφορες προσωπικότητες του ευθύνονται για αυτό.
Προσωπικότητες που πάλεψαν από άλλα μετερίζια, ενάντια στην οπισθοδρόμηση, την σκληρή συντήρηση και το λαϊκισμό προτιμούν να βολευτούν με ένα υπουργείο ή να βρουν χειροκροτητές ανάμεσα σε κοινά και ομιλίες των πάλαι ποτέ αντιπάλων τους.
Η κεντροαριστερά πρέπει να βρει άμεσα άλλους τρόπους συνεργασίας, διαλόγου και συγκατάβασης. Να αναστοχαστεί πάνω στις αρχές της και να οριοθετήσει ένα σαφές πλαίσιο δράσης που θα αφορά τον κόσμο, τους νέους, τους ηλικιωμένους, όλες τις κοινωνικές ομάδες που ταλανίζει τόσα χρόνια το μνημόνιο.
Η κεντροαριστερά δεν πρέπει να μπαίνει σε κανένα παιχνίδι παροχολογίας, πρέπει να δείξει ποια είναι, χωρίς εμμονές του παρελθόντος, με σαφείς απόψεις για την OpenGov, την Διαύγεια, την Επιχειρηματικότητα, την Αξιοκρατία στο Δημόσιο Τομέα και τις Κοινωνικές παροχές. Πρέπει να μιλήσει για όλα αυτά που πιστεύει εδώ και χρόνια.
Οι κεντροαριστεροί πολίτες θέλουν εναγωνίως ένα Κοινωνικό Κράτος, μία συμμετοχική δημοκρατία των πολλών που δεν θα παίρνονται οι αποφάσεις σε κλειστά γραφεία αλλά μέσα από κοινωνικές, μαζικές διαδικασίες. Πρέπει να φέρουμε στο κέντρο της πολιτικής τον άνθρωπο με στόχο την παροχή ίσων ευκαιριών. Να αναδείξουμε την νεανική και καινοτόμα επιχειρηματικότητα. Να δώσουμε σε ευάλωτες ομάδες αυτό που δικαιωματικά πρέπει να παίρνουν στην καθημερινότητα τους και να μην καλύπτονται οι ανάγκες τους από αποσπασματικές πολιτικές ρουσφετιού.
Δεν πρέπει για κανένα λόγο, στελέχη, μέλη και άνθρωποι που ανήκουν στον προοδευτικό κόσμο να εμπλέκονται σε διαδικασίες λαϊκισμού, μεσσιανισμού και να αποδέχονται παλαιοκομματικά, πατερναλιστικά πρότυπα. Όπου και αν βρίσκονται, στην πολιτική, στον χώρο της δουλειάς τους να στηρίζουν μία κοινωνία πολιτών που δεν καταστρατηγείται από μικροσυμφέροντα.
Θέλουμε ανοιχτές διαδικασίες σε όλα τα επίπεδα, στήριξη της έρευνας και της καινοτομίας, ένταξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων στον οικονομικό ιστό, όχι με επιδόματα και μικροπαροχές αλλά με μακρόπνοη στρατηγική ή έστω μεσοπρόθεσμη. Θέλουμε να εκμεταλλευτεί η χώρα τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα όπως το κλίμα, τον ποιοτικό τουρισμό, τα ποιοτικά παραδοσιακά και σε κάποιες περιπτώσεις μοναδικά τοπικά προϊόντα. Θέλουμε ένα πανεπιστήμιο ανοιχτό στην Κοινωνία, συνδεδεμένο με τον ρεαλισμό του εργασιακού χώρου αλλά όχι ένα πανεπιστήμιο εξαρτημένο από το κεφάλαιο.
Η χώρα πρέπει να βρει άμεσα τους ρυθμούς της. Τα χρόνια του μνημονίου έφεραν στην επιφάνεια πολλές στρεβλώσεις του παρελθόντος. Δεν θέλουμε να γυρίσουμε σε αυτές τις στρεβλώσεις, στην πλασματική ευημερία και στην κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Δεν θέλουμε όμως από την άλλη έναν εργασιακό Μεσαίωνα, μισθούς εξαθλίωσης και ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα.
Πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν δίπολα, δεν υπάρχει η πρότερη και η σημερινή κατάσταση μόνο. Υπάρχουν και οι υγιείς καταστάσεις. Διαφάνεια στο δημόσιο βίο, έλεγχος του κεφαλαίου αλλά όχι μίσος για την επιχειρηματικότητα, δημόσιες επενδύσεις αλλά όχι κρατικοδίαιτοι εργολάβοι, καινοτόμο πανεπιστήμιο αλλά όχι δέσμιο του καπιταλισμού. Όλα αυτά πρέπει να δοθούν στον κόσμο με τον σωστό τρόπο. Να γίνει αντιληπτό έστω και σε βάθος χρόνου ότι το μικροσυμφέρον πρέπει να παραμεριστεί όταν συναντά το κοινωνικό συμφέρον και το καλό της πλειοψηφίας. Η καλή λειτουργία του κράτους θα μας μας ωφελήσει όλους ακόμη και αν κάποιες φορές νιώθουμε αδικημένοι ή ότι χάνουμε μία ευκαιρία.
Είναι ώρα η Κεντροαριστερά να φέρει ξανά στο προσκήνιο νέα ήθη, όπως είχε κάνει στο παρελθόν. Και για κάθε στρέβλωση της Δημοκρατίας η απάντησή μας πρέπει να είναι περισσότερη Δημοκρατία.
