Του Νικόλαου Καμπούρη,
υποψ. Περιφερειακού Συμβούλου στην Π.Ε. Μαγνησίας
με τον συνδυασμό «Συμμαχία υπέρ των πολιτών», με επικεφαλής τον Κώστα Αγοραστό
Σε μια εποχή που η βοήθεια του κεντρικού κράτους προς τους μικρούς δήμους μειώνεται, η περιφέρεια φαίνεται να αποτελεί τον δίαυλο της ανάπτυξής τους.
Από το 2010 και μετά, από την αρχή δηλαδή του σχηματισμού των Καλλικρατικών δήμων, άρχισε να ξεκαθαρίζει περισσότερο η πρόθεση του κράτους για τον έλεγχο της διάθεση κονδυλίων προς τους νεοσυσταθείς δήμους, φτάνοντας έτσι ως την επιβολή σχεδόν αυτού του ελέγχου και της πιθανής διαχείρισης των αποθεματικών τους.
Σήμερα οι μικροί κυρίως δήμοι κάτω των 5.000 κατοίκων αλλά και οι λίγο μεγαλύτεροι, κατορθώνουν μετά βίας να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες με τα δικά τους έσοδα, φτάνοντας έτσι σε ένα αδιέξοδο μιας και ακόμα και τα μικρά καθημερινά έργα υποδομών μοιάζουν μεγάλα.
Οι περιφέρειες εδώ έρχονται να παίξουν τον ρόλο των «λυτρωτών». Ο Β’ βαθμός αυτοδιοίκησης γίνεται το σκαλοπάτι, ο δίαυλος στήριξης που προαναφέραμε για έργα ουσίας, αναγκαία για την ανάπτυξη των μικρών δήμων.
Η περιφέρεια Θεσσαλίας έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια με τις ενέργειες τις, ότι στέκεται με σεβασμό και ουσία δίπλα στις ανάγκες των δήμων και ιδιαίτερα των ορεινών και ημιορεινών περιοχών που τείνουν να έχουν και το σημαντικότερο πρόβλημα.
Όσον αφορά την περίπτωση της περιφερειακής ενότητας Μαγνησίας & Σποράδων, συναντάται μια ιδιαίτερη γεωγραφική πολυποικιλότητα με μεγάλη και δαιδαλώδη ακτογραμμή, σύμπλεγμα νήσων και ορεινούς όγκους όπως αυτή του Πηλίου και της Οθρυος, στοιχεία τα οποία συνθέτουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Με τον τουρισμό και τον αγροτικό τομέα σε ρόλο πλοηγού όμως, δίνεται η δυνατότητα μέσω των έργων που προάγει και πραγματοποιεί η Περιφέρεια να πραγματοποιηθούν σημαντικά βήματα προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Σήμερα έχουμε την τύχη να αποτελούμε ένα σημαντικό τουριστικό προορισμό, όπως επίσης να παράγουμε αγροτικά προϊόντα με δυνατά Brand names όπως αυτά του Μήλου, του Κάστανου και της Ελιάς.
Και στις δύο περιπτώσεις η στήριξη και ο προγραμματισμός της Περιφέρειας πρέπει να είναι σαφής και να δίνει την δυνατότητα στους Δήμους που εμπλέκονται να πραγματοποιούν έργα πνοής.
Κεντρικά σημεία αναφοράς πρέπει να αποτελέσουν το αεροδρόμιο της Ν. Αγχιάλου και το μέγιστο άνοιγμά του σε πτήσεις του εξωτερικού, το χιονοδρομικό κέντρο στις Αγριόλευκες με στόχο να λειτουργεί όλο το χρόνο ως θεματικό πάρκο υπαίθριων δραστηριοτήτων, το λιμάνι του Βόλου σε τουριστικό και εμπορικό επίπεδο και φυσικά η στήριξη και το αγκάλιασμα των κατά τόπους συνεταιρισμών, συλλογών και τοπικών φορέων, αυτών των μικρών αλλά δραστήριων και ενεργών ομάδων κατοίκων, που κρατάνε όρθιες τις μικρές κοινωνίες μας σε πολιτιστικό, ιστορικό, περιβαλλοντικό και αναπτυξιακό επίπεδο.
Οι δύο σημαντικοί πυλώνες της τοπικής οικονομίας, Τουριστικός και Αγροτικός, φαίνεται ότι μπορούν και είναι αναγκαίο να βελτιωθούν. Η στήριξη και ανάπτυξη εναλλακτικών μορφών θεματικού τουρισμού όπως ο φυσιολατρικός ή ο θρησκευτικός καθώς είναι ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος τουριστικός τομέας και η στήριξη νέων και αναπτυσσόμενων αγροτικών παραγωγών, γίνονται αυτόματα τα ελιξήρια μιας τέτοιας προσπάθειας.
Το «εγωκεντρικό» κράτος πρέπει να κατανοήσει ότι η σχέση δήμων και περιφέρειας επιβάλλεται να γίνει πιο ευέλικτη και σωτήρια, για τον πιο αδύναμο που είναι σε αυτή την περίπτωση οι δήμοι.
Όλοι μαζί να απαγκιστρωθούμε από αγκυλώσεις και παρελθοντικές αντιλήψεις που ενίοτε ακόμα υποβόσκουν, με στόχο μια βιώσιμη αναπτυξιακή προοπτική για τον τόπο.
Σήμερα η Περιφέρεια είναι παρών, εκπονεί μελέτες και πραγματοποιεί έργα υποδομών όπως ύδρευσης, άρδευσης και οδοποιίας καθώς και έργα στους ευαίσθητους τομείς της υγείας και της παιδείας.
Αξίζει δε να σημειωθεί εδώ και η παρέμβαση σε κρίσιμες περιόδους όπως αυτή των περσινών καταστροφικών πλημμυρών τον Φλεβάρη του 2018, που ανάγκασαν τους δήμους να τεθούν σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τις υπηρεσίες να δρουν με τη μέγιστη δυνατή αποτελεσματικότητα από την πρώτη κιόλας στιγμή, βοηθώντας στην διατήρηση και αποκατάσταση των υποδομών των πληγέντων περιοχών, ακόμη μέχρι και σήμερα καθώς η ευρύτερη οικονομική κατάσταση διατηρεί αρκετά προβλήματα σε εκκρεμότητα.
Συμπέρασμα όλων αυτών δεν μπορεί να είναι πάρα μόνο ένα, στήριξη και αναγνώριση του ρόλου ενός θεσμού, που μπορεί να αποτελέσει μαζί με τον Α’ βαθμό αυτοδιοίκησης, δίαυλο πραγματοποίησης ενός αειφόρου σχεδίου ανάπτυξης των ευαίσθητων ορεινών και ημιορεινών περιοχών
Στήριξη ενός μοντέλου που μέχρι σήμερα έχει αποδείξει ότι έχει το όραμα και την δυνατότητα να το πραγματοποιήσει.
Στήριξη της ομάδας που γνωρίζει καλά πότε το «ναι» μπορεί να γίνει “ναι” με ουσία και αποτέλεσμα.
