Της Ροδοθέας – Μαρίας Τσιαμπάου,
υποψήφιας δημοτικής συμβούλου Βόλου με τον συνδυασμό «Μαζί για τον Βόλο»
Ονομάζομαι Ροδοθέα – Μαρία Τσιαμπάου και οι φίλοι μου με φωνάζουν Ρέα. Είμαι φοιτήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας και μέλος του συλλόγου Κωφών Βαρήκοων Ν. Μαγνησίας «ΑΡΓΩ».
Αποφάσισα να συμμετέχω ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος στη δημοτική κίνηση «Μαζί για τον Βόλο», αποδεχόμενη την πρόταση του Ιάσονα Αποστολάκη, γιατί θέλω να σταθώ αρωγός στην προσπάθεια όλων μας για μια καλύτερη πόλη, του αγαπημένου μας Βόλου και των δημοτικών του κοινοτήτων.
Οραμα μου είναι να γίνει ο Βόλος μια πόλη σύγχρονη ευρωπαϊκών προδιαγραφών διατηρώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και πολιτιστικά του στοιχειά.
Μια πόλη καθαρή, όμορφη, με ποδηλατοδρόμους, προσβάσιμη σε όλους, με οδηγούς όδευσης παντού, με υπηρεσίες υψηλού επίπεδου και πόλος έλξης σε κάθε μορφή τουρισμού.
Μια πόλη φιλική προς τα άτομα με αναπηρία και προς τις μητέρες με μωρά στα καρότσια. Αυτή τη στιγμή η κατάσταση στα πεζοδρόμια ακόμη και στο κέντρο του Βόλου είναι απαράδεκτη, όχι μόνο για τα άτομα με κινητικά προβλήματα αλλά και για τις μητέρες με παιδικά καρότσια, ακόμη και για τους πεζούς που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να τραυματίσουν. Οι γυναίκες δεν τολμούν να φορέσουν παπούτσια με τακούνια.
Από την απερχόμενη δημοτική αρχή δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία στα άτομα με αναπηρία και τους συλλόγους τους όπως αρμόζει ανεξαιρέτως σε όλους τους ανθρώπους, σε όλους τους φορολογούμενους πολίτες.
Είναι ελάχιστα τα σχολεία που έχουν ράμπες για αναπηρικά αμαξίδια και ασανσέρ και όπου υπάρχουν στις περισσότερες περιπτώσεις δεν λειτουργούν λόγω συντήρησης.
Ένα παράδειγμα είναι το ασανσέρ του 14ου Δημοτικού Σχολειού Βόλου που είναι συστεγαζόμενο με το 19ο, που δεν λειτουργούσε για ολόκληρα χρόνια, λόγω έλλειψης συντήρησης και παρόλο που στο σχολείο φοιτούν παιδιά και εκπαιδευτικοί με κινητικά προβλήματα.
Παρόλο που είχε ενημερωθεί η αρμόδια υπηρεσία του δήμου το ασανσέρ λειτούργησε τώρα προεκλογικά.
Ενα άλλο μεγάλο παράπονο μου και των μελών του συλλόγου Κωφών Βαρήκοων «Αργώ» είναι ότι δεν παραχωρήθηκε ο κατάλληλος χώρος για τη στέγαση του συλλόγου. Έχει παραχωρηθεί από το δήμο ένας μικρός χώρος ελάχιστων τετραγωνικών που χωράει μόνο ένα γραφείο και 5-6 άτομα κι εκτός αυτού η παραχώρηση έχει γίνει για 1 μέρα τη εβδομάδα και για μόνο 1 ώρα! Μάλλον αυτό θα έγινε για λογούς οικονομίας για να μην ξοδεύει ο δήμος χρήματα για ρεύμα και θέρμανση. Δεν μπορώ να κατανοήσω για ποιον άλλο λόγο.
Τα άτομα με προβλήματα ακοής χρειάζονται άνετο χώρο, ώστε να συνεννοηθούν με χειλεαναγνώριση και νοηματική.
Τα άτομα με προβλήματα όρασης χρειάζονται οδηγούς όδευσης παντού για να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες και καταστήματα και όχι μόνο στην Ιωλκού από το ύψος της Γαλλίας μέχρι την παραλία.
Τα άτομα με αναπηρία δεν είναι παιδιά ενός κατωτέρου θεού. Εχουν ίδιες υποχρεώσεις, αλλά και τα ίδια δικαιώματα με όλους τους πολίτες και χρήζουν της ανάλογης αντιμετώπισης.
Τέλος, θέλω να μεταφέρω ένα μήνυμα στα άτομα με αναπηρία λέγοντας τους πως στη ζωή τίποτα δεν μας χαρίζεται, ούτε σε εμάς που έχουμε κάποια αναπηρία, ούτε σε αυτούς που δεν έχουν κι ότι με συστηματική προσπάθεια και κόπο μπορούμε να τα καταφέρουμε να υλοποιήσουμε και να πραγματοποιήσουμε τους στόχους και τα όνειρα μας.
