Του Δημήτρη Αντωνίου,
καθηγητή Αγγλικής Β.Α., κατόχου Masters Παιδαγωγικής και Γλωσσολογίας
aglo.academia@gmail.com
Προς:
Τις Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Τον τελευταίο καιρό στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας γίνονται διάφορες διεργασίες όσον αφορά στα νέα τμήματα – σχολές, διαχωρισμός ΤΕΙ και ΑΕΙ κ.λπ., όπως αυτές οι εξελίξεις βλέπουν το φως της δημοσιότητος.
Πέραν της διδασκαλίας και εκμάθησης της Αγγλικής, δεν διαθέτω ούτε γνώση, ούτε εμπειρία σε άλλους τομείς, συνεπώς ας μου επιτραπεί να καταθέσω τεκμηριωμένες εμπειρίες και αποδεδειγμένα αποτελέσματα λόγω της ενασχόλησής μου με το αντικείμενο.
Εάν δεν απατώμαι βρίσκονται ακόμα αναρτημένα στο διαδίκτυο μακροσκελή άρθρα μου που αναφέρονται διεξοδικά στη διδασκαλία και εκμάθηση της Αγγλικής, με το πλέον πρόσφατο υπό τον τίτλο «Η κακοδιδασκαλία των ξένων γλωσσών στην Ελλάδα».
Ερχόμαστε τώρα στην ουσία του θέματος και σε ό,τι αφορά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ενόψει των καινοτόμων αλλαγών που ενδεχομένως η ηγεσία του Πανεπιστημίου θα υιοθετήσει, θα προγραμματίσει και θα προωθήσει, θα ήταν ευχής έργο να συμπεριληφθεί και η ιδέα ίδρυσης Αγγλικής Σχολής, εντός του Παιδαγωγικού Τμήματος.
Στην Ελλάδα, άλλος λίγο και άλλος πολύ, όλοι μας γνωρίζουμε πώς διδάσκονται οι ξένες γλώσσες, και κυρίως η Αγγλική, που συμβαίνει να είναι και η δεύτερη γλώσσα μας ανά την επικράτεια, μετά τη μητρική μας.
Η ποιότητα της διδασκαλίας και εκμάθησης μιας ξένης γλώσσας αποκαλύπτεται απαστράπτουσα όταν οι χρήστες την αρθρώνουν σε δημόσιο βήμα. Φωτεινό παράδειγμα οι πολιτικοί μας ηγέτες.
Η ορθή διδασκαλία μιας δεύτερης γλώσσας πρέπει να αρχίζει από το νήπια, ή έστω από το δημοτικό, αλλά από εκπαιδευμένους εκπαιδευτικούς και όχι από ανθρώπους που έτυχε να αποκτήσουν κάποια επάρκεια της γλώσσας, αν και αρκετοί από αυτούς ή αυτές απεδείχθησαν πολύ πιο αποτελεσματικοί από τους αποφοίτους κάποιων Πανεπιστημίων…
Συνεπώς ένα τμήμα Αγγλικής γλώσσας στο Παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, θα προσέφερε πολυτιμότατες υπηρεσίες και θα δρομολογούσε μία νέα εποχή και ένα σύγχρονο τρόπο διδασκαλίας της Αγγλικής. Όταν οι Έλληνες φοιτητές Αγγλικής Φιλολογίας φθάνουν στα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι πλέον αργά, διότι ήδη «γνωρίζουν» τη γλώσσα που διδάχθηκαν κατά διαφόρους τρόπους και εδώ βρίσκει απόλυτη εφαρμογή η λαϊκή παροιμία: «Ο,τι μαθαίνεις στη νιότη, δεν το αφήνεις στα γηρατειά ή στην ωριμότητα». Η λέξη αφήνεις στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει ξεχνάς. Ο βλάχος ο οποίος για δεκαετίες έμαθε να λέει «πραζ αν τράω», δεν θα το αλλάξει να λέει «πειράζει αν κοιτάζω».
Είμαι στη διάθεση των αρμοδίων του Πανεπιστημίου για οτιδήποτε μπορώ να συνεισφέρω ανιδιοτελώς, αν και δεν τρέφω αυταπάτες για την αποδοχή της προσφοράς μου. Ωστόσο μία τέτοια σχολή στο Πανεπιστήμιο της πόλης μας θα αποτελούσε πόλο έλξης, όχι μόνον Ελλήνων φοιτητών αλλά και φοιτητών άλλων χωρών και ιδιαίτερα βαλκανικών χωρών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος τόσο οι Έλληνες όσο και οι γείτονές μας να πηγαίνουν στην Αγγλία για τις σπουδές τους που μπορούν να αποκτήσουν στην πόλη μας.
Με έκπληξη πληροφορήθηκα τελευταία πως τα Τρίκαλα θα αποκτήσουν Σχολή Αγγλικής και ερωτώ: Γιατί αυτή η αδικία για τους Βολιώτες;
