«Αυτό που είναι σημαντικό δεν είναι να είσαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, αλλά να είσαι αποφασισμένος»
Jean Monnet (1888-1979),
ο εμπνευστής της Ενωμένης Ευρώπης
Του Ακη Καλαμαρά, Μέλους Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Βορειοανατολικού Βόλου
Πλησιάζοντας προς την ημέρα της «χαλαρής» ψήφου των ευρωεκλογών, διαπιστώνουμε πως οι δυνάμεις του Εθνικισμού και του Ευρωσκεπτικισμού κλιμακώνουν την επίθεση τους απέναντι στα οράματα και στις αξίες της ΕΕ. Οι ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, αναμένεται να παίξουν καθοριστικό ρόλο για το μέλλον της ενωμένης Ευρώπης και θα κρίνουν το αν θα παραμείνει ενωμένη ή θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, επιστρέφοντας σε μια μακρινή εποχή αιματηρών εθνικών συγκρούσεων.
Οι δυνάμεις τις εθνικιστικής περιχαράκωσης και της Ακροδεξιάς, προφανώς και δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά στο ευρωπαϊκό πολιτικό γίγνεσθαι. Αποτελούν δημιούργημα της οικονομικής κρίσης, της φοβικής διαχείρισης του προσφυγικού ζητήματος, και της εν γένει απομάκρυνσης των -κυρίως συντηρητικών- πολιτικών ηγεσιών από τις αξίες της ΕΕ.
Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η ελευθερία, η δημοκρατία, η ισότητα, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιβάλλεται να αποτελούν αδιαπραγμάτευτες αξίες για όσους πολιτικούς χώρους θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως φιλοευρωπαϊκοί. Χωρίς να θέλουμε να ακυρώσουμε την ιστορική συνεισφορά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, διαπιστώνουμε πως σήμερα η απαρέγκλιτη τήρηση από πλευράς τους, του δόγματος«να πέσει πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ και μετά βλέπουμε», τους κατατάσσει σταδιακά στη πλευρά των Σαλβίνι, Όρμπαν και Λεπέν. Η ανιστόρητη και αντιευρωπαϊκή στάση τους στην θέμα της αναγνώρισης της Βόρειας Μακεδονίας αποτελεί το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
Αξίζει, να φέρνουμε στη μνήμη μας, πως το πρώτο εξάμηνο του 2015 τα διαπραγματευτικά όπλα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι θεμελιώδεις αξίες της ενωμένης Ευρώπης, απέναντι στη νεοφιλελεύθερη εμμονή και αδιαλλαξία του Β. Σόιμπλε και των οπαδών της ΕΕ των πολλών ταχυτήτων. Η ελληνική κοινωνία παρά το γεγονός ότι είχε υποστεί μια καταστροφική πολιτική άδικης λιτότητας, επέλεξε να παραμείνει στο «κοινό μας σπίτι», με σκοπό να συνεχίσει τη μάχη για την υπεράσπιση και υλοποίηση του οράματος της Ευρώπης των λαών, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Παραδόξως, παρατηρούμε πως στις θεωρητικά πιο ευνοημένες κοινωνίες του ευρωπαϊκού πυρήνα, όπου κυριάρχησαν και εκεί όμως οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, η αμφισβήτηση προς την ΕΕ εκφράζεται με πιο έντονο και οξύ τρόπο.
Το γεγονός πως η κοινή γνώμη, σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα, εκφράζεται με υψηλά ποσοστά -συγκριτικά με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες-υπέρ της ΕΕ, σηματοδοτεί πως η απάντηση στην πιθανή διάλυση της Ευρώπης θα δοθεί μόνο μέσα από τη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων. Επίσης, είναι σημαντικό να επισημάνουμε, πως η άνοδος της Ακροδεξιάς μπορεί να αποτελεί την αφορμή για τη συνεννόηση της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων, η ουσιαστική αιτία όμως οφείλει να είναι η ανάγκη για τον προοδευτικό σχεδιασμό του κοινού μας μέλλοντος.
Ζητήματα όπως, το προσφυγικό, η κλιματική αλλαγή, ο ανασχεδιασμός των επενδύσεων για Έρευνα και Ανάπτυξη, η σύγκλιση των περιφερειών και ο παραγωγικός μετασχηματισμός συνολικά της Ευρώπης, αποτελούν προνομιακό πεδίο δράσης για τις πολιτικές δυνάμεις που κινούνται από τη ριζοσπαστική Αριστερά μέχρι το μετριοπαθές κέντρο. Άλλωστε, οι δοκιμασμένες πρακτικές της συντήρησης, οδήγησαν στην γιγάντωση των εθνικισμών και σε περίπτωση συνέχισης των αποτυχημένων πολιτικών τους θα οδηγήσουν την ΕΕ στην ολοκληρωτική διάλυση. Ο κοινός αναπτυξιακός και δημοσιονομικός σχεδιασμός, αποτελούν ζητούμενο για την Ευρώπη του αύριο. Επιβάλλεται, όμως,να υπηρετήσουμε ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό και οικονομικό σχέδιο, από αυτό που όξυνε τις αντιθέσεις και τις ανισότητες.
Η «χαλαρή» ψήφος των ευρωεκλογών των προηγούμενων χρόνων, οδήγησε στη «σκληρή» στάση των Ευρωπαίων εταίρων απέναντι στη χώρα μας τα χρόνια της κρίσης. Σε λιγότερο από τέσσερις μήνες η απάντηση του ελληνικού λαού απέναντι στους θιασώτες της διαρκής λιτότητας και των κλειστών συνόρων, θα είναι αποφασιστική και καθοριστική. Παράλληλα, οι εκλογές της 26ης Μάη, θα είναι και ένα σημαντικό ορόσημο στην προσπάθεια να «επανεφεύρουμε» την πολιτική εκπροσώπηση της πλειοψηφίας του προοδευτικού κόσμου στη χώρα μας.
