Της Μαρίας Καραγιάννη,
μέλους Κ.Ε. ΟΝΝΕΔ, αν. υπεύθυνης Γυναικείων Θεμάτων & Ισότητας των Φύλων ΟΝΝΕΔ
Αποκαρδιωτικό φαντάζει ότι σε μια χώρα που έχει ζήσει αιματηρούς τρομοκρατικούς εφιάλτες, όπως η 17 Νοέμβρη λίγα χρόνια μετά την εξάρθρωση της «ξεχνάει» και βάζει αστερίσκους σε τρομοκρατικές ενέργειες.
Μέσα σε μόλις ένα μήνα γίναμε μάρτυρες δύο τρομοκρατικών επιθέσεων που από τύχη , καθώς στην δεύτερη έξω από τον Ι.Ν Αγ. Διονυσίου δεν υπήρχε καμία προειδοποίηση, δεν θρηνήσαμε θύματα.
Ας κατανοήσουμε επιτέλους, πριν η κατάσταση χειροτερεύσει ότι η τρομοκρατία είναι μία και καμία ιδεολογία ή κοινωνική ανισότητα δεν μπορεί να την δικαιολογήσει. Στην τρομοκρατία δεν χωράνε αστερίσκοι, ελαφρυντικά, ούτε πολιτικά «οπαδιλίκια». Είναι μια ειδεχθής πράξη, που δεν γίνεται να πυροδοτείται για την εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων και θα πρέπει να καταδικάζεται χωρίς “ναι μεν αλλά”.
Για να μπορέσουμε να επιτύχουμε την εξάλειψη των κοινωνικών συνθηκών και αιτίων που την προκαλούν και την εκτρέφουν θα πρέπει αρχικά να βγούμε από τη «λήθη» ως κοινωνία και να καταδικάζουμε οποιονδήποτε διαπράττει, χλευάζει ή χειροκροτεί τρομοκρατικές ενέργειες όπως αυτές στο τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΙ και στον προαύλειο χώρο του Ι.Ν Αγ. Διονυσίου στο Κολωνάκι.
Θα πρέπει να επιζητούμε οι ίδιοι ως πολίτες να λειτουργήσει οργανωμένα η αστυνομία και η Δικαιοσύνη να παίρνει τις αποφάσεις της ανενόχλητη ξεκάθαρα απέναντι στο έγκλημα της τρομοκρατίας.
Δυστυχώς, όμως η ατελέσφορη ιδεολογία, η πολιτική αφλογιστία και η πρακτική ανυπαρξία έχουν οδηγήσει την Αριστερά της χώρας εν έτη 2018 σε γλυκανάλατες και επαμφοτερίζουσες δηλώσεις καταδίκης, αφού πρώτα έχουν στοχοποιήσει ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες μέσω της ρητορικής του μίσους που συνεχίζουν να ασκούν.
Φαινόμενο, μη πρωτοφανές για την Ελλάδα αφού και παλαιότερα έχουμε δει ξανά τους ίδιους ανθρώπους όχι μόνο να στοχοποιούν αλλά να κάνουν ήρωες και να θυματοποιούν στυγερούς δολοφόνους «τυλίγοντάς» του με τον βολικό μανδύα του «δίκαιου τιμωρού».
Ας υπενθυμίσει κάποιος στους κυρίους της Αριστεράς πως αν θέλουν να συγκαταλέγονται στο «δημοκρατικό τόξο» θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η τρομοκρατία είναι από τους μεγαλύτερους εχθρούς της δημοκρατίας, των θεσμών και της κοινωνίας και υπάρχει μόνο μια αντιμετώπιση της ως ειδεχθές έγκλημα.
Μόνο εάν συλλογικά καταδικάσουμε ως απλοί πολίτες ανεξαρτήτως ιδεολογίας την τρομοκρατία και δεν της «ψάχνουμε» οι ίδιοι δεκανίκια και δικαιολογίες θα απαλλαγούμε οριστικά από αυτή. Ο πιο εύκολος τρόπος να της βάλουμε «φρένο» είναι να σταματήσουμε αρχικά να είμαστε «μέρος» της.
Η δημοκρατία από την άλλη δεν εκδικείται τους εχθρούς της όπως πολλοί θέλουν να επικοινωνήσουν στην κοινή γνώμη.
Όμως αυτοί οι δρόμοι φτιάχτηκαν για να τους περπατούν όλοι χωρίς φόβο και υποχρέωση της πολιτείας είναι να διασφαλίζει την ζωή, την ασφάλεια και την περιουσία κάθε Έλληνα πολίτη Αυτοί οι δρόμοι είναι δημοκρατικοί και αυτό δεν θα σας το χαρίσουμε.
